นานมาแล้วที่เธอจากลากันไป แต่ทุกครั้งที่ฉันไม่มีใคร..ก็ยังเห็นเธอยืนอยู่ตรงนั้น ยังคงชินกับน้ำเสียง รอยสัมผัสของความผูกพันธ์ เผลอเรียกชื่อเธอก็บ่อยครั้งอยู่ร่ำไป บางค่ำคืนยังได้ยินเสียงเพลงที่เธอเคยร้อง มันยังคงดังกึกก้อง...เฝ้ามองหาเสียงเธอมาจากไหน หมอนยังมีกลิ่นไออุ่นหอมตราติดตรึงใจ เสื้อผ้าที่เธอชอบใส่ก็ยังอยู่ในที่ของมัน คิดถึงเธอมากรู้ไหม ยังคิดถึง สุดจะเอื้อนเอ่ยคำรำพึงยังเหมือนฝัน ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันกลับมา มาครองคู่กัน แต่ว่าฉันก็ยังคงคิดถึง...คิดถึงแต่เธอ
Cin 19 มี.ค. 2550 02:46 น. - ID 100018 
1405
5
0
19 มีนาคม 2550 03:03 น. - comment id 672645
รู้ว่าเธอคงไม่กลับมา.... แต่ฉันเองก็ห้ามน้ำตาตัวเองไม่ไหว จึงได้แต่ปลดปล่อยให้มันหลั่งใหลไป เผื่อที่ว่าจะได้ชะล้างใจให้เศร้าคลาย หวัดดีค่ะคุณ Cin
19 มีนาคม 2550 04:21 น. - comment id 672647
สวัสดีเช่นกันจ๊ะเพียงแพรว ยังไม่นอนอีกเหรอ เช้าแล้วน๊า ขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ
19 มีนาคม 2550 06:51 น. - comment id 672650
รู้ว่าเธอไม่กลับมา..... มีน้ำตาปลอบใจในวันเหงา ตั้งแต่นี้ต่อไปไม่มีเรา นั่งหน้าเศร้าเสียใจใช่คนเดียว.
ใช่เลย..นางฟ้ารู้สึกได้เพราะผ่านเหตุการณ์นี้มาแล้ว ต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยครั้ง.......ทำใจให้ยอมรับความจริง.....เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา..แต่มันยากมากๆ...ก็ต้องใช้เวลา......อะนะ
19 มีนาคม 2550 10:47 น. - comment id 672814
กลับมาแล้วที่จากลามาออดอ้อน คิดถึงหมอนไออุ่นเคยหนุนนุ่ม รอยสัมผัสรัดเริงเหมือนเพลิงกุม เสียงเพลงทุ้มแผ่วสะอื้นคืนรัญจวน ลืมไม่ลง..
19 มีนาคม 2550 18:42 น. - comment id 673137
เขาจะอยู่ในใจเราเสมอค่ะ..
19 มีนาคม 2550 23:15 น. - comment id 673285
เพียงแพรว รู้ว่าเธอไม่กลับมา แต่ฉันยังก็เป็นบ้าได้แต่คิดถึง ไม่มีวันที่ลืมคือเรื่องจริง ยังคงเป็นทุกๆสิ่งของหัวใจ สวัสดีนะจ๊ะคุณเพียงแพรวSalukphin เสียใจต่อไปรู้ว่าไร้ประโยชน์ แต่ก็ไม่เคยคิดโทษหรือโกรธเธอรู้ไหม ที่รีบมาด่วนจากกัน ไม่ทันไร ปล่อยให้ฉันเสียอกเสียใจ...อยู่ทุกวัน
19 มีนาคม 2550 23:19 น. - comment id 673288
พฤหัส หายไปไหนทำไมกลับมาตอนนี้ ปล่อยให้ห่วงหาทุกยามราตรีเธอหนีไปไหน รู้บ้างไหมว่าคิดถึงกลิ่นไออุ่นของเธออย่างจับใจ ลืมไม่ลง ลืมไม่ได้...คิดถึงเธอ กุหลาบขาว ยามอ่อนล้ามองฟ้าก็จะเห็น เธอยืนยิ้มอย่างใจเย็นเห็นเสมอ ใจมันไร้แรงก้าวเมื่อไม่มีเธอ แต่ยังเก็บไว้ในใจไม่เผลอที่จะลืม ขอบคุณมากๆที่แวะมาเยี่ยมกัน
16 ตุลาคม 2551 20:09 น. - comment id 905044
พี่จะรอนะ รอจนกว่าพี่จะหมดลมหายใจ พี่รู้แล้วว่าพี่ไม่สมควรทำอย่างนั้นเลย มาตอนนี้พี่ไม่กล้าปฏิเสธใจตัวเองเลยว่าพี่ไม่รักซานแล้ว แต่ในหัวใจของพี่พี่รักแต่ซานคนเดียว แล้วพี่ก็จะรักซานตลอดไปไม่มีใครมาแทนที่ซานได้ อยากให้ซานรู้ไว้ว่าวันใดที่คุณไม่เหลือใครคุณยังมีพี่คนนี้ยืนอยู่ข้างๆๆและเป็นกำลังใจให้เสมอ พี่จะรอ..ถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
