...ถ้าความรักคือความเงียบงัน หัวใจของฉันคงไม่หวั่นไหว เพียงเหงาเล็กๆ..อีกซักพักก็คงผ่านพ้นไป เพราะยังไงยังไง-ยังมีหัวใจในความเงียบงัน ...ถ้าความรักเหมือนเสียงหนวกหู มันคงแย่อยู่..ถ้าเป็นอย่างนั้น วุ่นวายไปหมด..ไม่ยอมรับฟังอะไรกัน ไม่เคยรับรู้ว่าใจเธอและฉัน..แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร.. ...ฉันยอม..ฉันยอมเหงา เพราะอย่างน้อยยังมีเงาของกันใช่ไหม นั่งนิ่งๆเงียบๆ..เรียบเรียงคำพูดของหัวใจ ดีกว่าต่างคนต่างโวยวาย...แล้วสุดท้าย.. ....ไม่เคยได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน....
891
7
0
หน้าส่วนตัว
