เดินเหม่อลอยค่อยค่อยเคลื่อนเลื่อนกายร่าง สองเท้าย่างตามทางเท้าเข้าวิถี ไร้จุดหมายปลายทางหวังตั้งชีวี บนทางที่มีฝูงชนคนมากมาย กริ๊กกริ๊ง...กลิ้ง...นิ่งยืนมองจ้องจับจิต เพ่งพินิจพิจารณาหาความหมาย เหรียญหนึ่งบาทวาดให้เห็นเป็นประกาย ใครทำหายก้มกายเก็บเหน็บมือกำ เสียงดังพลัก..หน้าหักคว่ำคะมำล้ม เพราะมัวก้มลมแทบใส่ใจระส่ำ อะไรนี่โชคดีแล้วไม่แคล้วกรรม นั่งพูดพร่ำคำสบถรันทดจริง พอยันกายหมายลุกขึ้นกลับมึนหนัก เซเสียหลักหักลงคลองของน้ำทิ้ง ทนกลิ่นเหม็นแทบเป็นบ้ามาติติง กึ่งเดินวิ่งให้ถึงห้องต้องจำทน ถึงประตูดูนั่นมันซวยช้ำ กุญแจเจ้ากรรมฉันทำหล่น เจ็บปวดนักปักใจซึ้งถึงใจตน ฉันเป็นคนแสนอาภัพนับกับวานวัน จาดโชคดีมีที่ไหนใจเจ้าเอย ไม่นึกเลยเคยจะสุขทุกแปรผัน โชคชะตาพาแปรแก่ชีวัน ให้ตัวฉันนั้นเคราะห์ร้าย...จำได้ดี
780
3
0
4 มีนาคม 2550 19:40 น. - comment id 665708
คิดว่าจะดี ...ที่ไหนได้... ซวยจริง ๆๆๆๆ ยังงี้ก็มีด้วย ๆๆ เหอ ๆๆๆๆ
4 มีนาคม 2550 20:50 น. - comment id 665740
ก้อแต่ง งั้นๆๆ แหละ
4 มีนาคม 2550 21:05 น. - comment id 665746
พูดถึงนะ.... ตาเราดี มองเห็น ทุกสิ่งสรรพ ทุกสิ่งรับ ยลยิน ได้ด้วยหู มือเท้ามี ครบครัน นะโฉมตรู เท่านี้หรู เลิศล้ำ เรียกโชคดี บางสิ่งที่เราเห็นว่าเราไม่อะไรเลย แต่ลองมองไปรอบๆกาย คนที่โชคร้ายกว่ายังมีอีกมาก จริงไหม ปากดี หูดี ตาดี ร่างกายดี ทุกอย่างครปกติ ไม่ถือว่าดีอีกเหรอ จริงไหมค่ะ
4 มีนาคม 2550 21:49 น. - comment id 665764
คุ้มออก .. ได้ตั้งบาท
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
