-ร้อยแปดพันเก้า- 2 มี.ค. 2550 08:21 น. - ID 99265 
2306
9
0
2 มีนาคม 2550 19:25 น. - comment id 663518
........... เมื่อไม่พลิกวิกฤติเป็นโอกาส กลายดับเบิ้ลแสตนดาร์ดจึงพลาดหวัง เฒ่าชะแรแก่ชราล้าพลัง เก่งแต่สั่งแต่สอน..อ่อนซ้อมเกม.. ส้มตำ น้ำตก..รสแซ่บจี๊ดจ๊าดน่ะ...เลยท้องเสีย อิอิ..จะเกี่ยวกันกับบทแรกไม๊นี่..
2 มีนาคม 2550 18:27 น. - comment id 663535
เขียนได้หลากหลายรูปแบบสมชื่อจริง ๆ ครับ
2 มีนาคม 2550 18:25 น. - comment id 663543
ร่มเย็นยามอยู่ด้วย โดยธรรม เมื่อเหล่าชนหมายทำ กิจเกื้อ หยุดก่อกิเลศนำ ตัวเถิด หันกอปรการณ์โอบเอื้อ พี่น้องผองเรา พร้อมใจรักพวกพ้อง เถิดสหาย ยึดหลักธรรมนำกาย แต่งสร้าง ความคิดอุบาทว์อุบาย จงขจัด โลกจักสวยสดสล้าง หนึ่งแม้นเมืองสรวง
2 มีนาคม 2550 09:05 น. - comment id 664758
มารับธรรมยามเช้าค่ะภาพงาม พร้อมความหมายในกานท์โคลง ช่วยจรรโลงยามจิตคิดตกต่ำ ชี้ให้เห็นครรลองของคลองธรรม ละ ลด กรรม รังสรรค์สร้างแต่ทางดี
2 มีนาคม 2550 09:29 น. - comment id 664771
ธรรมย่อมปกปักผู้รักธรรม เวรชั่วบาปกรรมหนีไม่พ้น เร่งสร้างความดีเถิดเกิดเป็นคน ชาติหน้าผลบุญคงเกื้อหนุนให้ได้ดี หวัดดีค่ะ
2 มีนาคม 2550 09:41 น. - comment id 664782
บางบทกลอน...อ่านแล้วรู้...ว่าหดหู่ ฟังคิดดู...มันหดหู่...ใช่เราไหม... ตอบตรงๆ...กลอนที่อ่าน...น่าเศร้าใจ ที่ไม่ได้...ต่อกลอนไป...ใจไม่ทำ ต้องโทษที...ที่ไม่ได้...สานกลอนต่อ เหตุที่ขอ..กลอนดูเศร้า...ทำใจหมอง ไม่อยากให้...บรรยากาศ....เศร้าเหมือนกลอน คงต้องถอน...กับคำกลอน...ที่กล่าวมา....... .....ไม่ค่อยถนัดกับกลอนเศร้าครับ...โทษที..
2 มีนาคม 2550 12:39 น. - comment id 664856
ผมกลับไปย้อนหาข้อมูลดอกลำดวน ต้องขอขอบคุณคุณร้อยแปดพันเก้ามากครับ ที่ช่วยอธิบาย ขอบคุณครับ
2 มีนาคม 2550 13:02 น. - comment id 664870
ทำไงดี .. เขียนได้แค่นี้ ถูกกล่าวหาเหลี่ยมจัดดัดจริต ซ้ำยังคิดเถื่อนเถื่อนว่าเหมือนเขา ดัดจริตจิตต้องดัดฤๅถนัดเรา ช่างงี่เง่าไยเขม่นกันเช่นนี้ ฝากคุณช่วยเอาไปต่อยอดละกัน ในแง่ของความถูกต้องและธรรมนองคลองธรรม ค่าจ้างขี่ช้างไปส่งหนังสือ .. เจ๊ากันไปนะคะ
2 มีนาคม 2550 14:06 น. - comment id 664904
ขอบคุณมากครับ คุณ เฌอมาลย์------- ขอบคุณมากครับ คุณเพียงแพรว
2 มีนาคม 2550 14:13 น. - comment id 664912
สวัสดี อัลมิตรา..ถูกกล่าวหาว่าใดหรือ ??? เอางี้นะ ลองอ่านนี่นะ โปรดอย่าสะดุดกับคำว่า เขาว่า ผมเคยอ่านงานที่ท่านว.วชิรเมธี ตอบสถาปนิกท่านหนึ่ง ซึ่งสถาปนิกท่านนั้นหงุดหงิดและเสียกำลังใจในการสร้างสรรค์งานอย่างมากจากการถูกวิจารณ์โดยขาดวิจารณญาณ ผมอยากถ่ายทอดให้ฟังหลังจากที่อ่านวิสัชนาของท่าน ว.วชิรเมธี นะครับ ท่านว่า เรายอมรับนับถือถ้อยคำใด ๆ ว่าเป็น คำวิจารณ์ ก็ต่อเมื่อถ้อยคำนั้น ๆ เกิดจากการวิพากษ์วิจารณ์ด้วยการใช้ วิจารณญาณ มาแล้วอย่างดี เพราะคำว่า วิจารณ์ นี้หมายถึงการใช้ปัญญา พินิจพิเคราะห์อย่างมีเหตุมีผล ไม่ใช่การใช้อารมณ์ คนที่ใช้วิจารณญาณได้เป็นอย่างดีจึงต้องมีองค์ความรู้ในเรื่องที่ตนวิจารณ์มากพอสมควร หรือมากที่สุดในวงการนั้น ถ้าตาสีตาสาบอกว่างานคุณเยี่ยม คุณก็ไม่ต้องดีใจ หลงระเริง เพราะนั่นเป็นการแสดงความเห็นพื้นฐานของอารมณ์ ซึ่งไม่มีมาตรฐานเลย ถ้าเราไปหลงเพลินกับถ้อยคำของคนเหล่านั้น จะทำให้เราไม่เก่งจริง ไม่ดีจริง ไม่รู้จักศักยภาพที่แท้จริงของตนเอง คำชมที่ไม่รู้จริงนั้นเป็นเพียงสายลมเย็นที่ไม่มีตัวตนอะไรเลย เอาเป็นแก่นสารไม่ได้ จึงไม่อยากเห็นคุณหมดกำลังใจ ทั้งนี้ก็ด้วยเหตุผลเดียวกับอย่างที่กล่าวมาแล้ว ดูเหมือนอ.นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์ นักคิดนอกคอกที่คนในคอกไม่ค่อยโปรดปรานนัก จะเคยเขียนว่า ท่านไม่เคยรู้สึกภูมิใจหรือตื่นเต้นเลย ที่มีฝรั่งซึ่งอ่านภาษาไทยไม่ออกและแต่งกลอนสุภาพก็ไม่เป็น มายกย่องท่านสุนทรภู่เป็นยอดกวีเอกของโลก เพราะคนที่วินิจฉัยว่า สุนทรภู่ เป็นกวีเอกของโลกได้ อย่างน้อยควรเก่งกว่า หรือเก่งพอ ๆ กับสุนทรภู่ และต้องอ่านภาษาที่สุนทรภู่ใช้เป็นเครื่องมือในการสร้างงานด้วย ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ซึ่งอ่านภาษาไทยไม่ออก แต่กลับมายกย่องยอดนักใช้ภาษาไทย กวีนิพนธ์ไทย แต่นิสัยคนไทยมักตื่นเต้นยินดีกับอะไรก็ตามที่ กลวง ๆ เขื่อง ๆ แต่ดูดีเสมอ คำยกย่องหรือวิจารณ์จากคนซึ่งไม่รู้จริงก็เช่นกัน เราไม่ควรถือเอาเป็นประมาณมากนัก ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้ฟัง ฟังไว้ก็ดีเหมือนกัน แต่อย่าเสียเวลาให้ความสำคัญมากเกินไป ถ้อยคำของคนเหล่านั้น ที่จริงก็เป็นแค่ความเห็น เป็นความคิดเห็นยังไม่ได้เลย เพราะเขาไม่เคยคิด จะคิดต้องมีวิธีคิด มีหลักวิชา ไม่ใช่มีปากก็สักแต่ว่ากล่าวออกไป เขาเพียงแต่เห็น มันน่าจะเป็นอย่างนั้น มันน่าจะเป็นอย่างนี้ แล้วก็โพล่งออกไปตามที่ตาเห็นหรือตามอารมณ์รู้สึกก็เท่านั้น ถ้าเรามัวเงี่ยหูฟังคนเหล่านี้ไปเสียทุกเรื่อง ชีวิตคงสะดุดแล้วสะดุดเล่า เพราะเขาจะแสดงความเห็นของเขาไม่หยุด ลองถือคติของอาจารย์ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ก็ได้ ท่านบอกนักข่าวที่ไปถามท่านว่า คิดยังไงกับคำวิจารณ์ ท่านตอบว่า หมาเยี่ยวรดภูเขาทอง ภูเขาทองไม่หวั่นหรอก หรือเอาอย่างท่านพุทธทาสภิกขุก็ได้ เมื่อมีคนกล่าวหาท่านสารพัด เช่น ท่านเป็นพระบ้า พระนอกรีต เดียรถีย์ คอมมิวนิสต์ ฯลฯ ท่านไม่โต้ตอบ หัวเราะอารมณ์ดีก่อนตอบไปว่า "เรื่องของหมาเห่าตีนช้างน่ะ อย่าไปสนใจนักเลย" อัลมิตราลองคิดว่า ตัวเองเป็น"ภูเขาทอง" หรือเป็น"ช้าง"ดูสิ บางทีแทนที่เราจะเครียด อาจทำให้เห็นว่าเป็นเรื่องน่าขำขึ้นมาได้ ลองมาดูคำพระพุทธเจ้าบ้างนะ พอจะสรุปให้ฟังคร่าว ๆ นะ ควรรู้เท่าทันคำติชม เป็นโลกธรรม ที่มีอยู่แล้วประจำโลก ไม่มีใครเลี่ยงโลกธรรมเช่นนี้พ้น เหมือนคนที่อยู่กลางฝน อย่างไรก็ต้องเปียก พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า "นัตถิ โลเก อะนินทิโต "แปลว่า คนไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก เหมือนคราวหนึ่งมีพราหมณ์ตามไปด่าพระพุทธองค์ถึงวัด ท่านทรงปล่อยให้เขาด่าจนสาแก่ใจ เมื่อเขาหมดแรงด่า จึงทรงแย้มสรวลด้วยพระเมตตาแล้วทรงเล่านิทานปรัชญาให้เขาฟังเรื่องหนึ่ง ทรงเล่าว่า หากมีใครก็ตามมาเยี่ยมเยือนเราถึงบ้าน เรายกสำรับกับข้าวออกไปต้อนรับ แล้วถ้าแขกคนนั้นไม่รับประทานอะไรเลย ปฏิเสธว่าเขารับประทานเรียบร้อยมาแล้ว เมื่อแขกลากลับ สำรับข้าวนั้นก็จะตกเป็นของใคร พราหมณ์เผลอตอบว่า สำรับกับข้าวนั้นก็ต้องตกเป็นของเจ้าของบ้านน่ะสิ ทรงสรุปว่า พระองค์ก็เช่นเดียวกัน ทรงเป็นเหมือนแขกคนนั้น ที่ไม่ยอมรับประทานกับข้าวของเจ้าของบ้าน เพราะฉะนั้น พราหมณ์เอย เชิญท่านยกสำรับของท่านคืนไปเถิด หากเราไม่รับเสียอย่าง ของที่เขายื่นมาก็ตกเป็นของเขาอยู่วันยังค่ำ และท่านทรงสอนอีกว่า เราควรหัดมองโลกในแง่ดี คิดว่าคนที่เสียสละวิจารณ์เรานั้น เขาเป็นครู ผู้ชี้ขุมทรัพย์ให้เรา ลองเงี่ยหูฟังให้ดีเถิด ในถ้อยคำของเขาบางทีก็มีเพชรพลอยทางปัญญาซ่อนอยู่เหมือนกัน ควรนึกอนุโมทนา ขอบคุณที่เขาอุตส่าห์เสียสละมาสนใจงานของเรา ถ้างาน ของเราไม่มีอะไรเด่นหรือท้ทายจริง ๆแล้ว ใครต่อใครคงไม่เสียเวลามาพูดถึง อัลมิตราลองอ่านนะ เพราะผมเจอเหตุการณ์แย่ ๆ มานับครั้งไม่ถ้วน เมื่อผมเจอเหตุการณ์เหล่านี้ บางทีก็จิตตกเหมือนกัน แต่เชื่อว่า ทุกอย่างจะผ่านไปได้ นะครับ ด้วยมิตรภาพ
2 มีนาคม 2550 14:29 น. - comment id 664929
ขอสรรพสัตย์ทั่วทั้ง จักรวาล อันทุกข์โรคภัยพาน พบพ้อง จงสูญสิ่งระราน ทุกเหล่า ทุกข์โรคภัยหยุดต้อง ทั่วทั้งใจกาย ขอเชิญเทวะทั้ง หลายมา รวมจิตโมทนา บัดนี้ บุญสมบัติประดา ทำอยู่ บุญซึ่งจักพาลี้ หลีกพ้นทุกข์ภัย ความเป็นไปเพื่อพร้อม บริบูรณ์ มวลมนุษย์พึงพูน เพิ่มพร้อม ทำทานอย่างสมบูรณ์ จิตซึ่ง ศรัทธาแฮ ศิลสะอาดอีกน้อม จิตด้วยภาวนา ขอให้พี่ปลอดภัยค่ะ จันทร์กลับมาอังคารจะมาอ่านกลอนพี่นะค่ะ สวัสดีค่ะพี่พันเก้า
2 มีนาคม 2550 14:41 น. - comment id 664945
2 มีนาคม 2550 15:22 น. - comment id 664970
มารับฟังธรรมจรรโลงใจค่ะคุณร้อยแปด...
2 มีนาคม 2550 15:59 น. - comment id 665017
ถูกกล่าวหาเหลี่ยมจัดดัดจริต ซ้ำยังคิดเถื่อนเถื่อนว่าเหมือนเขา ดัดจริตจิตต้องดัดฤๅถนัดเรา ช่างงี่เง่าไยเขม่นกันเช่นนี้ .................................................... ช่างกระไรความคิดจริตเขา หากโง่เง่าทุกข์ซัดจนบัดสี เขาเป็นใครเหตุไฉนไยรู้ดี คนเช่นนี้อย่าใส่ใจให้เปล่าเปลือง .. ประมาณนี้หรือเปล่าคะ ?
2 มีนาคม 2550 20:12 น. - comment id 665173
3 มีนาคม 2550 08:56 น. - comment id 665278
อ่านที่คุณเขียนตอบคุณอัลมิตราจบ... ต้องยิ้มด้วยความสุขใจค่ะ...
6 มีนาคม 2550 08:22 น. - comment id 666104
ขอสรรพสัตว์ทั่วทั้ง...........จักรวาล อันทุกข์โรคภัยพาน.........พบพ้อง จงสูญสิ่งระราน................ทุกเหล่า ทุกข์โรคภัยหยุดต้อง........ทั่วทั้งใจกาย ขอเชิญเทวะทั้ง...............หลายมา รวมจิตโมทนา.................บัดนี้ บุญสมบัติประดา..............ทำอยู่ บุญซึ่งจักพาลี้..................หลีกพ้นทุกข์ภัย ความเป็นไปเพื่อพร้อม..... บริบูรณ์ มวลมนุษย์พึงพูน...............เพิ่มพร้อม ทำทานอย่างสมบูรณ์.......... จิตซึ่ง ศรัทธาแฮ ศีลสะอาดอีกน้อม...............จิตด้วยภาวนา ---------------------------- สวัสดีครับ น้องบัว เขียนโคลงมาด้วยวันนี้ ไปทำบุญที่ไหนมาครับ สุขทุกข์ฤๅเที่ยงแท้..........ทนทาน ผันเปลี่ยนไปตามกาล..ผ่านพ้น ธรรมมรรคจักยาวนาน....หากยึด ซึมซับสัจธรรมท้น.........ซาบซึ้งคำสอน------------------------- ขอบคุณครับคุณ ไวท์ลิลลี่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
