อย่าฝืน.. อย่าทน รักไม่ใช่การบังคับใจคนให้เกิดขึ้นได้ แค่ต้องยอมรับก็เท่านั้น...เพื่ออยู่กับมันต่อไป ถ้าต้องเจ็บก็ช่วยไม่ได้....เพราะถึงยังไงคงมีสักวัน ถ้าความพยายามที่ฉันมี...ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น การทนฝืนของเธอ...มันดีแล้วเหรอที่จะเป็นแบบนั้น อย่าเอาความสุขทั้งชีวิต แลกกับความรู้สึกผิดที่มีต่อกัน จะเป็นบาปติดตัวฉันไปแสนนาน คนแบบฉันมันก็แบบนี้ ทั้งที่ไม่ใช่คนดีอะไรอย่างนั้น แต่การต้องอยู่กับคนหนึ่งคนที่ไม่รักกัน ชีวิตแบบนั้น มันทรมาน *~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
27 กุมภาพันธ์ 2550 14:20 น. - comment id 663288
ใช่ค่ะ มันทรมาน
27 กุมภาพันธ์ 2550 14:28 น. - comment id 663294
เศร้าจริงๆนะครับ
27 กุมภาพันธ์ 2550 14:42 น. - comment id 663311
มันก็ทรมานจริง ๆ น่ะแหละนะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 16:45 น. - comment id 663432
การจะรักใครสักคนอย่าไปหวังพึงปรารถนา ในรักนั้นต้องเป็นของๆเรา เพียงมอบความรักให้เขา ให้มากๆยิ่งขึ้นทุกๆวันแม้จะไม่พึงสมปรารถนาก็ ไม่เป็นไร เพียงเราให้มอบแก่เขาเท่านั้นก็สุขใจ เราแล้วครับ แก้วประเสริฐ.
27 กุมภาพันธ์ 2550 17:14 น. - comment id 663467
รู้สึกอย่างคนที่เข้าใจความต้องการของตัวเอง คือความหมายของกลอนบทนี้นะคะ เมื่อหมดใจกันแล้ว ก็ไปตามทางที่ตัวเอง เลือกจะดีกว่านะคะ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาทักทายกันค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2550 21:50 น. - comment id 663619