สิ่งที่รอคอย วันคืนผ่านฉันคิดจิตผวา คอยเวลาผันผวนป่วนจริงหนอ ละอองดาวพราวเพริศเลิศลออ เพื่อจะรอสิ่งฝันสู่พรรณราย ยิ่งคิดไปใจเหี่ยวเหมือนเลี้ยวลด จันทร์ทรงกลดสะพรั่งครั้งเฉิดฉาย แต่ใจเราซิหนอช่างเดียวดาย หันเหกายเหลือไว้เพียงผู้เดียว น้ำค้างพร่างดั่งรดดุจปลดเปลื้อง คล้ายประเทืองหัวใจได้ประเดี๋ยว ช่างร้อนรุ่มกลุ้มจิตปลิดใจเจียว สุดหน่วงเหนี่ยวสนองทั้งสองเรา กลิ่นผกาช่วยประโลมโน้มน้าวจิต ให้ยิ่งคิดความหลังครั้งสลักเสลา รั้งอารมณ์บ่มรักมักพริ้มเพรา ต้องยืนเฝ้าเคล้าเดือนดุจเตือนใจ ปราสาทหินกินใจได้เคียงคู่ ภาพโฉมตรูยิ้มแย้มแกมสดใส รู้ไหมหนอมันซึ้งติดตรึงใน ดวงหทัยตรึงไว้สู่ในอารมณ์ ต้องยืนจ้องมองเดือนดาวเศร้าคิด สิ่งลิขิตฝังลึกระทึกขม เหลือเพียงฝันฝังไว้ให้อกตรม คงระทมขมขื่นสะอื้นคอย. *** แก้วประเสริฐ. ***
11 กุมภาพันธ์ 2550 00:53 น. - comment id 655475
มองเดือนดาว พราวฟ้า เวลาค่ำ กลิ่นโศกร่ำ รำไร ให้คิดถึง ใครบางคน อีกฟากฟ้า ติดตราตรึง เพ้อรำพึง ผ่านเดือน เป็นเพื่อนใจ หนาวน้ำค้าง พร่างพรม เมื่อลมแผ่ว จากกันแล้ว ลับลา ไม่ปราศัย ลืมความหลัง ผ่านมา สุดอาลัย ปล่อยดวงใจ เคลื่อนคล้อย ลอยตามลม... สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ...คุณลุงสบายดีนะคะ
11 กุมภาพันธ์ 2550 01:02 น. - comment id 655477
คุณ ปราณรวี วันนี้ผมไปเล่นเปตองกลับมาดึก เล่นกลางทุ่ง ผมเป็นคนชอบเวลากลางคืนมากเห็นดาวพร่างพราว เต็มท้องฟ้าให้นึกย้อนอดีตไป พอกลับมาก็เลยมา นั่งแต่งกลอนครับ อ้อที่เรียกว่ากลางทุ่งเพราะเป็น สถานที่กว้างมีบ้านพักอยู่ห่างพอประมาณ กว้างขวาง ครับ คุณแต่งกลอนได้ไพเราะจริงๆนะครับไม่ใช่ แกล้งชม ไพเราะจริงๆสอดคล้องความในใจผม จังเลย ขอบคุณครับไปออกกำลังกายหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ อยู่ดึกเหมือนกันนะครับ แก้วประเสริฐ.
11 กุมภาพันธ์ 2550 02:54 น. - comment id 655478
11 กุมภาพันธ์ 2550 03:32 น. - comment id 655479
ติดตามอ่านงานครับ
11 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น. - comment id 655495
แวะมาทักทายกันค่ะ..สุขภาพแข็งแรงแล้วใช่มั้ยคะ...เป็นห่วงและระลึกถึงเสมอมา....
11 กุมภาพันธ์ 2550 11:16 น. - comment id 655518
นั่งนับเดืนอนับดาวเกลื่อนพราวฟ้า และตั้งตาคอยคนจนอ่อนไหว พี่ลาลับจากลายังอาลัย นับดาวได้..หลายคืนมา..แสนอาลัย.. จึงฝากเดือนดาราในครานี้ ส่งข่าวถึงคนดี..ว่าอยู่ไหน มีความสุข ทุกข์ท้อหรืออย่างไร ส่งข่าวไป..ถึงกันบ้าง อย่าร้างเลย..นะ
11 กุมภาพันธ์ 2550 15:02 น. - comment id 655551
อ่านบกลอนของพี่แล้ว ทำให้คิดถึง คนที่รักของผมที่อยู่ไกลจังเลยครับ พี่แก้วฯ
11 กุมภาพันธ์ 2550 17:05 น. - comment id 655560
วันคืนจ้อง มองดาว แล้วเศร้านัก ด้วยคนรัก ห่างไกล ใจหวั่นไหว คิดถึงเขา เคยคู่ เคียงข้างกาย รู้บ้างไหม ส่งใจ ไปถึงเธอ
11 กุมภาพันธ์ 2550 18:26 น. - comment id 655566
วันคืนผ่านรานร้าวหลายคราวแล้ว โอ้ดวงแก้วไม่หวนทวนกลับหลัง คนรอคอยน้อยใจในภวังค์ สิ่งที่หวังว่างเปล่าร้าวดายเดียว
11 กุมภาพันธ์ 2550 19:12 น. - comment id 655579
เฝ้ารอคอยสิ่งใดไยกันหนอ เฝ้าแต่รอรอรอไม่วายเว้น เฝ้าแต่รออยู่ทุกเช้าและเย็น เฝ้าแต่เห็นความว่างที่เข้ามา
11 กุมภาพันธ์ 2550 19:22 น. - comment id 655604
มีของที่บ้าน เบื่อแล้ว เก็บไว้น่าเสียดายนะคะ เอามาโพสแลกกันดีกว่า เพิ่มมูลค่าให้สินค้า เผื่อได้แลกกับของที่ชอบด้วยนะคะ.................. ของไม่ใช้--เอาไปแลก >> W_W_W.Lakkan. c-o-m* ...........................ไม่มีเงินมีแต่ของเอาไปแลกเงิน >> W_W_W.Lakkan. c-o-m* ............อยากได้ของสวยๆแปลกๆเอาเงินไปแลก ....................................>> W_W_W.Lakkan. c-o-m* ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ , ..เยี่ยมชมและใช้บริการแล้วกรุณาติชมด้วยค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2550 20:06 น. - comment id 655695
ไม่ต้องรอ..น้องมาแล้ว..พี่แก้วจ๋า เสียงบ่นหา..ดังไกล..มาถึงนี่ มาแล้วจ้ะ..ออกมารับ..สิคนดี ยืนอยู่ที่..หน้าประตู..ดูซิเออ...
11 กุมภาพันธ์ 2550 22:40 น. - comment id 655804
ปราสาทหินกินใจได้เคียงคู่ .... หมายถึงน้องที่เป็นมัคคุเทศน์เหรอ ?
11 กุมภาพันธ์ 2550 23:12 น. - comment id 655815
ที่แท้....อาคุณลุงแก้วนี่เป็นพระเอกเรื่องแต่ปางก่อนใช่ไหมค่ะเนี่ย หุหุหุ รอคอย..เธอนานแสนนาน..ทรมานวิญญาหนักหนา... ระทมอยู่ในอุรา...แก้วกานดา..ฉันรอเธอผู้ดียว
12 กุมภาพันธ์ 2550 08:40 น. - comment id 655865
ปราสาทหินที่ไหนคะคุณลุง กานต์ไปเขาพระวิหารบ่อยๆ จนเพื่อนล้อจะมีแฟนเขมร อิอิ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ถ่ายรูปกัน กลับมาล้าง มีหนุ่มเขมรมายืนเก๊กหล่อในรูปแบบไม่มีใครรู้ตัวเลยค่ะ สงสัยเนื้อคู่กานต์แน่เลยค่ะ อิอิ
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:08 น. - comment id 655875
คุณ แวะมาเยี่ยม ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยือนชมครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:09 น. - comment id 655877
คุณ กันเอง ขอบคุณมากครับคุณครู สบายดีหรือครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:13 น. - comment id 655878
คุณ ราชิกา ขอบคุณครับสุขภาพดีขึ้นแล้วครับ แต่บั้นเอว ขัดยอกไปครับ สงสัยระยะนี้เคราะห์มากครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:14 น. - comment id 655879
คุณ ครูพิม อ่านกลอนของคุณครูแล้วชื่นใจครับขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:16 น. - comment id 655882
คุณ เบรฟฮาร์ท ขอบคุณครับเราคงจะเหมือนๆกันแหละครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:17 น. - comment id 655883
คุณ สิริน ขอบคุณในกลอนที่ไพเราะมากครับ ขอบคุณ ที่แวะมาเยี่ยมครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:19 น. - comment id 655885
คุณ เฌอมาลย์ กลอนเจ้าหญิงไพเราะมากครับขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:21 น. - comment id 655887
คุณ แม่มดฯ ขอบคุณมากเลยครับสำหรับกลอนอันงดงามครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:24 น. - comment id 655890
คุณ a ครับขอบคุณครับจะแวะไปเยือนครับที่เวปฯ ครับ ใช้บริการต้องคิดก่อนครับผมเองไม่มีอะไร แล้วครับ นอกจากกินๆไปวันๆครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:25 น. - comment id 655893
คุณ กุหลาบขาว ขอบคุณมากครับชื่นใจจังครับจะคอยมองครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:28 น. - comment id 655896
คุณ อัลมิตรา ไม่ใช่หรอกครับ อิอิเป็นคนที่ถ่ายรูปคู่กับผม ที่หน้าประตูปราสาทครับ 555 ซึ้งใจจริงๆครับยังจำ อาการได้มิมีวันลืมครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:32 น. - comment id 655899
คุณ เปเป้ซังฯ ยังงั้นเลยหรือครับ อิอิ สงสัยใจตัวเอง เหมือนกันครับ ละครเรื่องนี้ผมก็ดูครับทั้งๆที่ ปกติไม่ค่อยชอบละครเท่าไหร่นอกจากละครของ กรมศิลปากรเท่านั้นครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 09:35 น. - comment id 655901
คุณ เพียงพลิ้ว ครับเป็นเรื่องเขียนถึงเขาพระวิหารหน้า ปราสาทครับ ซึ่งซึ้งกินใจผมมากจนทุกวันนี้ครับ ขอบคุณมากครับ กานต์นั้นเนื้อคู่เกิดแล้วแต่ ไม่สนเองแหละครับ แก้วประเสริฐ.
12 กุมภาพันธ์ 2550 11:09 น. - comment id 655951
ไม่เห็นลุงแก้วเสียนาน มิน่าล่ะแอบไปเที่ยวมานี่เอง สบายดีน้างับ
12 กุมภาพันธ์ 2550 15:53 น. - comment id 656151
คุณ mommamsan ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนหรอกครับ ไม่สบายนอน พักผ่อน ทำงานเล็กๆน้อยๆอยู่กับบ้านตอนนี้สงสัย จะเกิดเคราะห์กรรม บั้นเอวเดี๊ยงเดินกระโผลก กระเผลกไปแล้วครับ ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อยครับ ที่เชียนกลอนนึกเรื่องเก่าๆเลยเขียนไว้ครับขอบคุณ มากนะครับ ผมยังคิดถึงคุณเสมอ แก้วประเสริฐ.