อยากมีใครสักคนคอยปลอบใจ คอยอยู่ใกล้พูดคุยเมื่อยามเหงา เพื่อความทุกข์จะได้สิ้นคลายบรรเทา โธ่..ตัวเราเกิดมาเศร้าเศร้าเหลือเกิน รอคอยให้เธอหันหน้ามามอง เธอคงได้เห็นใครบางคนที่จริงใจ อย่าปล่อยให้ฉันว้าวุ่นเรื่อยไป เป็นคนสุดท้ายที่เธออาจจะมอง ก็ห่างกันเพียงขอบฟ้ามากั้นกลาง แค่มีหมอกบางขวางกั้น ต้องห่างจากเธออยู่ไหนไม่หวั่น ขอแค่ความจริงใจให้กันก็พอ
2 กุมภาพันธ์ 2550 22:44 น. - comment id 652142
มาปลอบจ้า อย่าเศร้ามากนักนะ
3 กุมภาพันธ์ 2550 11:44 น. - comment id 652325
สักวันค่ะ .... จะร้องเพลงรอเป็นเพื่อนนะคะ
3 กุมภาพันธ์ 2550 19:41 น. - comment id 652440
หากบุปเพ..นำพา..วาสนาส่ง เธอก็คง..พบรัก..ดั่งใจหมาย อย่าเจ็บปวด..ดิ้นรน..กระวนกระวาย หากคู่หมาย..กันแล้ว..ไม่แคล้วกัน..
5 กุมภาพันธ์ 2550 01:04 น. - comment id 652793
ปล่าวเศร้าครับขอบคุณที่มาปลอบครับ จริงๆแล้วไม่ใช่เรื่องของผมหรอก เรื่องของใครคนหนึ่งมาแต่งเป็นบทกลอนครับ (ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมเยียน)
5 กุมภาพันธ์ 2550 01:10 น. - comment id 652795
ร้องเพลงอะไรดีครับรึว่าเพลง(ต้องมีสักวันต้องมีสักวัน)
5 กุมภาพันธ์ 2550 01:15 น. - comment id 652796
ชีวิตเราเกิดมาแสนเบื่อหน่าย เกิดเป็นชายทั้งทีไม่สมหวัง มีความรักคราใดมีแต่พัง ไม่สมหวังสักทีหนอชีวิตเรา