เหมือนวาดฝันไว้บนอากาศ ที่ปราศจาก......และไร้ซึ่งความหวัง สิ่งเลวร้ายไหลเทเข้ามาประดัง ฝากฟ้าอีกฝั่งจึงไม่มาถึงซะที เหนื่อยเหลือเกิน....หนอใจ ไขว่คว้าอะไรไว้..ก็หลุดลอยไปซะนี่ ไม่มีอะไรเลยได้ดั่งใจซักที ได้แต่ทนๆอยู่อย่างนี้เรื่อยไป เบื่อแล้วชีวิต ที่ไม่อาจลิขิตอย่างใจได้ ทุกข์กับสิ่งต่างๆที่ผ่านมามากมาย แต่สุดท้าย...ที่ทำได้คือร้องไห้กับตัวเอง
2 กุมภาพันธ์ 2550 06:16 น. - comment id 651706
ลองค้นเข้าไปลึกๆในใจตนและลองทำสิ่งที่หวังไว้จนสำเร็จสิ....จะได้รู้ว่าแท้จริงนั้นไม่ว่างเปล่าเลย
2 กุมภาพันธ์ 2550 07:24 น. - comment id 651739
ความรักไม่ใช่ ซื้อขนมครกน่ะ... ต้องใช้เวลา.... สู้ สู้ สู้
2 กุมภาพันธ์ 2550 07:49 น. - comment id 651764
ไขว่คว้ามิอาจจับต้องเรียกว่าไร้ตัวตนค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2550 13:10 น. - comment id 651896
เศร้าเนอะ เป็นเหมือนกัน
2 กุมภาพันธ์ 2550 13:51 น. - comment id 651918
พี่ชายเอมบอกว่า ... เมื่ออะไรที่มันถึงขีดสูงสุด ... ทุกอย่างก็จะกลับไปสู่ความว่างเปล่า .. เมื่อเรามาจากความว่างเปล่า ..... มันก็ต้องกลับไปว่างเปล่า .... เสมอ ...... บางครั้งความเหงามันกลืนความเศร้าทำให้เรารู้สึกว่า ... โลกนี้ไม่น่าอยู่..... แต่ว่า เปิดหน้าต่างรับคนที่ห่วงใยบ้าง .... พี่อาจจะได้ดอกไม้ช่อใหญ่กับรอยยิ้มก็ได้นะคะ หากเหนื่อยนักก็พักสักหน่อยนะคะพี่
2 กุมภาพันธ์ 2550 19:50 น. - comment id 652064
เป็นกำลังใจให้นะคะ..สู้ๆ ค่ะ..
2 กุมภาพันธ์ 2550 22:33 น. - comment id 652138
ขอบคุณสำหรับความเข้าใจและการแสดงความคิดเห็น ถึงยังไงก็ต้องเดินค่ะ ถึงแม้ไม่รู้ข้างหน้า แต่เรารู้ว่าถ้าถอยก็ตายเหมือนกัน