ก็ไม่รู้สายลมพรมพลิ้วผ่าน ใจชาด้านรับรู้คู่ห่างเหิน ลมจะพัดผ่านไปไม่เชื้อเชิญ ใจจักเดินด้วยองอาจชาติทะนง แม้ล้มลุกกี่ครั้งใจยังสู้ ยืนหยัดอยู่อย่างตระหนักศักดิ์นางหงส์ ลมเปลี่ยนทิศทางใดไม่พะวง ยังมั่นคงด้วยจิตใจที่ใฝ่ดี.
1 กุมภาพันธ์ 2550 20:00 น. - comment id 651571
กลอนนี้เจ๋งดีนะ สัมผัสดีแล้วก็ใช้คำได้ดีมากๆ สู้ๆครับ ^___________^
1 กุมภาพันธ์ 2550 21:26 น. - comment id 651641
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
1 กุมภาพันธ์ 2550 21:59 น. - comment id 651646
กราบขอบคุณ คุณคนเขียนกลอน และคุณกุหลาบขาวมาก นะคะ