เมื่อตัวฉัน โดนเขี้ยวฟัด ซัดแหลกเละ คงสะเปะ สะปะไป ได้สักครู่ อยากให้รู้ บ้างว่า ฉันมีครู น่าอดสู ใจคน โฉดโหดจริง ครูของฉัน ท่านสอนไว้ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาท จองเวร แก่ทุกสิ่ง แม้นชาตินี้ อาภัพ รับความจริง ก้มหน้านิ่ง รับกรรม จำใส่ใจ เห็นแล้ว เหตุที่เกิด เลิศหรูนัก เป็นอารมณ์ อันจัก กรรมฐานได้ ก็ทำให้ ล่วงรู้ แก่จิตใจ สบายใจ สบายจริง แบบจริงจัง มีแต่ความ รักแท้แท้ ที่แน่แน่ว ใจผ่องแผ้ว นพคุณ สุนทรศรี ไม่ย่อยั่น บากบั่น ทำความดี ให้เป็นศรี จริงที่แท้ ไม่แปรปรวน