หน้าตาเธอ ก้อดูดี ไม่ขี้เหร่ ทำผมเก๋ สองแกละ แปะกิ๊บสวย ใบหน้าฉาบ รอยยิ้ม ใจระรวย แต่งหน้าด้วย ลิปแดง แก้มชมพู สวมใส่เสื้อ ยูนิฟอร์ม ด้วยจอมใจ มีชบา ดอกใหญ่ เหน็บในหู เลยแวะไป ทักทาย อย่างเอ็นดู ว่าเจ้าอยู่ ที่นี่ เหรอแก้วตา เมื่อได้ยิน ที่เรา ได้ถามไถ่ ก็ร้องไห้ ทันที ที่ถามหา พอสักพัก กลับหัวเราะ เยาะออกมา ผมฉงน ในทีท่า ที่เธอทำ ผมชะเง้อ เจอป้าย รั้วเธอเกาะ เขียนเหมาะเจาะ ศรีธัญญา แน่งามขำ ถ้าเธอดี กว่านี้หน่อย คงไม่ทำ อย่าว่าผม ใจดำ ผมจำเป็น พี่ขอลา เก็บของเก่า ของพี่ต่อ อย่ามารอ พี่เลย ตัวพี่เหม็น รักคนอื่น เถอะนะ แม่เนื้อเย็น ว่าแล้วเผ่น โดดค่อม ซาเล้งแจว
29 มกราคม 2550 13:58 น. - comment id 650383
ต๊าย ตาย นึกว่ารักจริงใจ ที่ไหนได้กลับแทรกแผ่นดินหนี โธ่! เอ่ยหนีทำไมยอดยาหยี เรายังมีไมตรีจิตที่ดีมิใช่หรือ????
29 มกราคม 2550 14:33 น. - comment id 650394
เห่อ เห่อ
29 มกราคม 2550 15:04 น. - comment id 650420
ขำจริงอ่ะ อย่างงี้เป็นพี่ก็รักไม่ไหวแหละจ๊ะ ............
29 มกราคม 2550 18:00 น. - comment id 650481
กลั้นหัวเราะไม่ได้แฮะ..
30 มกราคม 2550 00:08 น. - comment id 650617
มาขำด้วยคนค่ะ