ธรรมเทวบุตร

เฉื่อยชา

ดูก่อนนิกรชน		อกุศลบถกรรม
ทั้งสิบประการจำ			และละเว้นอย่าเห็นดี
	การฆ่าประดาสัตว์		ฤประโยชน์บ่พึงมี
อันว่าดวงชีวี			ย่อมเป็นสิ่งที่ควรถนอม
	ถือเอาซึ่งทรัพย์สิน		อันเจ้าของมิยินยอม
เขานั้นเสียดายย่อม			จิตตะขึ้งเป็นหนักหนา
	การล่วงประเวณี		ณ บุตรีและภรรยา
ของชายผู้อื่นลา-			มกกิจบ่บังควร
	กล่าวปดและลดเลี้ยว	พจนามิรู้สงวน
ย่อมจะเป็นสิ่งชวน			นรชังเป็นพ้นไป
	ส่อเสียดเพราะเกลียดชัง	บ่มิยังประโยชน์ใด
เสื่อมยศและลดไม-			ตริระหว่างคณาสลาย
	พูดหยาบกระทบคน	ก็ต้องทนซึ่งหยาบคาย
เจรจากับเขาร้าย			ฤว่าเขาจะตอบดี
	พูดจาที่เพ้อเจ้อ		วจะสาระบ่มี
ทำตนให้เป็นที่			นรชนเขานินทา
	มุ่งใจและใฝ่ทรัพ-		ยะด้วยโลภะเจตนา
ทำให้ผู้อื่นพา			กันตำหนิมิรู้หาย
	อีกความพยาบาท		มนะมุ่งจำนงร้าย
ก่อเวรบ่รู้วาย			ฤจะพ้นซึ่งเวรา
	เชื่อผิดและเห็นผิด		สิจะนิจจะเสื่อมพา
เศร้าหมองมิผ่องผา-		สุกะรื่นฤดีสบาย
	ละสิ่งอกุศล		สิกมลจะพึงหมาย
เหมาะยิ่งทั้งหญิงชาย		สุจริต ณ ไตรทวาร
	จงมุ่งบำเพ็ญมา-		ตุปิตุปัฏฐานการ
บำรุงบิดามาร-			ดรให้เสวยสุข
	ใครทำฉะนี้ไซร้		ก็จะได้นิราศทุกข์
เนานานสราญสุข			และจะได้คระไลสวรรค์
	ยศใหญ่จักมาถึง		กิติพึงจะตามทัน
เป็นนิจจะนิรัน-			ดรย่อมจะหรรษาฯ