จะไม่ขอฝากฟ้าหรือพระจันทร์ ให้นำความคิดถึงของฉันเดินทางไป ไม่ขอฝากความรักไว้กับสิ่งไหนไหน เพราะกลัวจะตกหล่นสูญหายไปกลางทาง หากแม้เธอยังอยู่ตรงนั้น ตรงที่ไกลห่างกัน แล้วทำให้คืนวันอ้างว้าง หากแต่ความในใจ...ที่ยังมีให้ไม่เคยจาง ฉันจะไปทดแทนความอ้างว้างให้กับเธอ ไม่ว่าจะเป็นที่ใดใดใต้แผ่นฟ้า ความรักที่เธอให้มา จะอยู่ในใจนี้เสมอ อีกไม่นาน ฉันจะไปอยู่เคียงข้างเธอ ในนาทีที่ได้พบเจอ...ฉันจะกอด และยิ้มให้เธอทั้งน้ำตา รอฉันได้ใหมนะ คนดี... จะพาความรักที่สุดจากใจดวงนี้ไปหา ขอเพียงรู้ว่าเธอจะรอ...โอบกอดใจที่เปื้อนน้ำตา ต่อให้ไกลสักกี่ฟ้า...ก็จะไป
31 มกราคม 2545 14:42 น. - comment id 32996
หวานจังเลยค่ะ เอ๋อยากแต่งกลอนอย่างนี้บ้าง แต่อารมณ์และความรู้สึกไม่เคยให้ พับผ่าซิ เอิ๊ก ทั้งที่ดูตัวเองเหมือนจะหวาน
31 มกราคม 2545 15:26 น. - comment id 33004
เจทท์ จะหนีเล่ไปไหนอ่ะ..ม่ายหั้ยไปนะ (แต่ถ้าไปอย่าลืมซื้อตั๋วกับเล่นะ อิอิ) ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ อย่าลืมเช็คน้ำตาให้เล่ ก่อนที่เจทท์จะให้เค้าเช็คน้ำตาให้น่ะ ^O^
1 กุมภาพันธ์ 2545 01:37 น. - comment id 33119
การรอคอย+ความคิดถึง คือ แบบทดสอบที่ทำให้เรารู้สึกได้ทั้งสุข แล้วก็ ทุกข์ มันอยู่ที่ว่าเราจะอยู่กับทุกข์นั้นยังงัยให้มีความสุข..พูดยากนะ แต่ตอนนี้ที่ทำได้คงจะเป็นส่งใจติดปีกบินไปหาเธอ...^_^... //ผ่านแบบทดสอบนี้มาแล้วววว....//
1 กุมภาพันธ์ 2545 01:50 น. - comment id 33123
แหะๆ น้องเล่ ต้องให้พี่ราคาพิเศษด้วยนะ เออ...