ยามเมื่อฝน โปรยมา จากฟ้ากว้าง ลงระหว่าง ชายคา มาเป็นสาย ถึงใกล้ค่ำ พร่างพรม ชื่นแพรวพราย เป็นประกาย แวววับ แวววามวาว หยดน้ำฝน รินหลั่ง ดั่งปรารถนา ดุจดารา แห่งรัก ของหญิงสาว แจ่มจำรัส ส่องแสง เพริศพริ้งพราว สุกสกาว ดั่งดาว และดวงเดือน พิศดวงเนตร คิ้วคาง ช่างงามนัก ดวงตาแห่งรัก หวานใด ไม่มีเหมือน แสนอ่อนหวาน ตรึงใจ ไม่ลืมเลือน คอยย้ำเตือน หวนคำนึง ให้ซึ้งใจ ยามเมื่อมอง เม็ดฝน กระทบแสง ดวงดาวแห่ง ความรัก มักอ่อนไหว อ้อนรำพัน ถึงยอดชู้ ที่อยู่ไกล อีกเมื่อไร ถึงจะกลับ นะคนดี มองดาวเดือน ที่ลอยล่อง บนท้องฟ้า แจ่มนภา เจิดจำรัส รัศมี ส่องประกาย กระทบทั่ว ท้องนที ชีวิตพี่ ฝากน้อง ประคองใจ
16 มกราคม 2550 17:00 น. - comment id 646687
สายตาคมพรมห่วงหาจากฟ้ากว้าง ใจเคยคว้างวันนี้มีความฝัน คล้ายมอบรักสมคะนึงส่งถึงกัน มาปลอบขวัญผ่านฝนที่หล่นมา
16 มกราคม 2550 17:29 น. - comment id 646700
แม้ใครว่าฟ้าร้องไห้เป็นสายฝน แต่หากคนมีรักมักไม่เห็น มองสายฝนบนฟ้าช่างฉ่ำเย็น ฝนนั้นเป็นดั่งน้ำฟ้ามาสู่ดิน
16 มกราคม 2550 17:40 น. - comment id 646703
เพียงพลิ้ว สายตาคม บาดลึก นึกหม่นหมอง สายตาน้อง บาดใจ อาลัยฝัน สายตาเจ้า แจ่มจ้า ดั่งดวงจันทร์ สายตานั้น จับจ้อง เหม่อมองใคร มองใครอยู่ ..............จ๊ะ
16 มกราคม 2550 17:46 น. - comment id 646706
แมวแต้ม ใครใครว่า ฟ้าร้องไห้ เป็นสายฝน ได้ยินยล ครวญใคร่ ให้ถ้วนถี่ ฟ้าร้องให้ นั่นคือฟ้า กล่าวยินดี ก้องปฐพี รินหลั่ง พรั่งพรูสู่ .....ผืนดิน
16 มกราคม 2550 20:31 น. - comment id 646753
พิศดารา..ประกายแสง..แห่งความรัก คล้ายแววตา..พี่นัก..ชักไหลหลง ระยิบระยับ..จับใจ..ให้พะวง จึงลุ่มหลง..รักแสง..แห่งดารา..