อย่าปล่อยให้แผ่นดินต้องช้ำ

ดอกบัว

เป็นสตรีไม่มีศีล  ก็สิ้นสวย
บุรุษด้วยไม่มีศีล  ก็สิ้นศรี
เป็นสมณะไม่มีศีล  ก็สิ้นดี
เป็นทหารไม่มีศีล  ก็ไม่ได้ความ
     เป็นสตรีไม่มีธรรม  ก็ทรามชั่ว
บุรุษทั่วไม่มีธรรม  ต่ำศักดิ์ศรี
เป็นสมณะขาดธรรม  ก็อลัชชี
เป็นข้าราชการธรรมะไม่มี  ก็หยาบคาย
     พ่อแม่ขาดธรรม  ลูกก็ช้ำจิต
เป็นลูกศิษย์ขาดธรรม  อาจารย์ก็ช้ำใหญ่
ถ้าเป็นสามีขาดธรรม  ภรรยาก็ช้ำหัวใจ
คนทั่วไปขาดธรรม  โลกก็ช้ำทั้งแผ่นดิน

 มนุษย์เกิดมาบนแผ่นดินอันกว้างใหญ่
ก็ทุกข์ใจมากเกินพอ ต้องหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  ไหนจะเหนื่อยกับการงาน
แล้วยังต้องมาหัวหมุนกับเรื่องรอบตัว
ถ้าเราใช้ธรรมเข้าช่วยระบบจิตใจจะได้ผ่อนคลายลงบ้าง
ไม่เล่าร้อนจนเกินไป เพราะเราทุกคนเกิดมาก็มีกรรมอยู่แล้ว
อย่ามาสร้างกรรมเพิ่มเติมกันเลย 
ปล่อยวางกับทุกเรื่อง เอาเฉพาะเรื่องที่ควรเป็นไป
ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
และมองดูตัวเราก่อนค่อยไปมองดูคนอื่นเขา
ซึ่งทุกวันนี้โลกก็วุ่นวายมากเกินพออยู่แล้ว
ความตายอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม
อย่ารอให้สายเกินที่จะสร้าง

เมื่อกิเลสไหลนองยึดครองโลก
มันสุดแสนโสโครกที่โกรกไหล
เมื่อกระแสไฟตัณหาไหม้พาไป
ทิ้งซากไว้ระเกะระกะอนิจจัง
กลับยกย่องว่านั่นสิ่งศิวิไลซ์
ยั่วความใคร่เพิ่มเหยื่อแก่เนื้อหนัง
เป็นเครื่องล่อกามาบ้าติดตัง
ทั่วโลกคลั่งก็ยิ่งคล้ายอบายภพ
ทั้งแก่เฒ่าสาวหนุ่มล้วนจมกาม
เกลียดศีลธรรมเห็นเป็นหนามระคายขบ
อาชญากรรมลุกลามสงครามครบ
ร้อนตลบโลกกิเลสสังเวชจริง ฯ