..๏ ไม่ต้องการให้ใครได้พิสูจน์ หรือเที่ยวพูดแน่นหนักว่ารักฉัน ป่วยการจะเพ้อพร่ำย้ำสารพัน เรื่องเหล่านั้นไร้สาระพอซะที อย่ายกอ้างชื่อฉันรำพันถ้อย ปากเปรยบ่อยเว้นไว้ได้ไหมนี่ ส่วนบทกลอนย้อนอ่านเนิ่นนานปี ฝืดสิ้นดีดั่งอ้อยรสกร่อยเกิน เห็นสำนวนก็ยิ่งพาลรำคาญใจ เธอสวมรอยบางใครโดยไม่เขิน คิดจับจองหัวใจ แหม !!..ใครเชิญ ? รู้จักแค่ผิวเผินกล้าเกริ่นคำ ? อย่าเที่ยวบอกหัวใจได้พิสูจน์ หากยังพูดอย่างนั้น โอ๊ย !!..ฉันขำ ฉันจะเผยความลับจงสดับจำ เมื่อหัวค่ำคนหนุนตักบอกรักแล้ว ๚ะ๛
7 มกราคม 2550 22:31 น. - comment id 644155
ไม่ได้สวมรอย เปลือยรอยมาเลยตะหาก
7 มกราคม 2550 22:56 น. - comment id 644159
ใครหนอช่างกล้า
7 มกราคม 2550 23:51 น. - comment id 644168
ไม่ต้องการให้ใครได้พิสูจน์ แล้วมาพูดหลุดคำรำพันฝัน รักแล้วหลอกย้อนยอกพัลวัล อย่าดึงฉันลงไปในใจเธอ
8 มกราคม 2550 00:37 น. - comment id 644170
เพียงปีผ่านอ่านใจว่าไม่รัก ไม่รู้จักไม่เห็นเป็นสหาย เป็นชานอ้อยฝืดเก้อที่เธอคาย ถ่มทำร้ายทุกคำยิ่งซ้ำเติม ทุกสำนวนจากใจบอกไปนั้น พิสูจน์กันว่าแท้แต่แรกเริ่ม แม้สวมรอยยังย้ำซ้ำรอยเดิม นับวันเพิ่มแน่นหนักสลักรอย ยังยืนยันกล่าวเก้อให้เธอขำ จงจดจำความลับสดับถ้อย บนตักอุ่นหนุนนอนอ้อนสำออย คำที่คอย..คนที่ฝัน..อัลมิตรา
8 มกราคม 2550 06:34 น. - comment id 644187
ไม่ค่อยเข้าใจ....ยัง งง งง อยู่ สวัสดีครับ.
8 มกราคม 2550 07:00 น. - comment id 644189
แสดงว่าสวมรอยได้เนียนมากๆค่ะ อิอิ น่าสงสารเขานะคะ สวมรอยมาเป็นปีแล้ว เมื่อไรจะได้เป็นตัวจริงซะทีน๊า คริ คริ
8 มกราคม 2550 08:57 น. - comment id 644227
8 มกราคม 2550 09:40 น. - comment id 644240
แหม....เยี่ยมยอดเลยค่ะ รูปก้อโดนจัง..
8 มกราคม 2550 09:42 น. - comment id 644241
ไอ้เพราะปากแข็งแบบนี้ล่ะน้า .. ถึงอยู่มาจนป่านนี้ .. ปล. เอารูปจริงๆ ของอัลมิตรามาลงเลยเร๊อะ ..
8 มกราคม 2550 11:56 น. - comment id 644283
บางความรู้สึก ยากอธิบาย บางการกระทำ ก็ยากอธิบาย
8 มกราคม 2550 14:17 น. - comment id 644315
อย่าเอ่ยอ้างคำใดให้ได้คิด อย่าบอกว่าใจแนบสนิทอยู่กับฉัน อย่าบอกว่ารักและผูกพัน อย่าบอกเช่นนั้นมันไม่ดีเลย ................. แค่เพียงอารมณ์กลอนที่อ่อนไหว อาจไม่ใช่สิ่งในใจให้เฉลย อย่ามาหลอกให้รักแล้วผ่านเลย อย่าทำเหมือนคนคุ้นเคยมานานปี .................. ถ้ามีอย่างนี้ก้อแย่อ่ะจ้า สวมรอยยยยกันสวมรอยกันมาคนที่เค้าคบหาอยู่กะเราอาจเข้าใจผิดได้บ่ดีเลยน้อ
8 มกราคม 2550 14:58 น. - comment id 644330
ไม่อยากให้ใครมาสวมรอยเหมือนกันค่ะ...
8 มกราคม 2550 16:12 น. - comment id 644393
เป็นแบบฉบับที่ดีของบทกวีดีๆ หักมุมเสียจนหลายคนใจหายไปตามๆกัน ฮ่า....ฮ่า!
8 มกราคม 2550 17:18 น. - comment id 644430
.... ...
8 มกราคม 2550 18:08 น. - comment id 644453
จะโดนศอกกลับไหมเนี๊ยะงานนี้... เอาน้ำตาทระนงราดลงรอย- รักที่คอยฟูมฟักและรักษา เมื่ออาลัยกลายแล้วในแววตา ยังเหลือค่าอันใดเผื่อให้จำ เพียงร่องรอยเลือนลางเขาวางกล ยามสับสนหัวใจคล้ายระส่ำ ท่ามกลางคืนแสนโศกวิโยคนำ อกลอบพร่ำหวังใครให้ปลอบโยน เราคนดอยคอยพร่ำลำนำกลอน หวังถอดถอนทุกข์ทับให้ลับโพ้น กลับยัดเยียดข้อหาว่าเป็นโจร สวมหัวโขนแอบอ้างเป็นบางใคร ขอเก็บรักมากมายที่หมายหมั้น เก็บความฝันความจริงเคยยิ่งใหญ่ ปล่อยลบเลือนจางหายมลายไป ทุกความไซร้ลืมหมดเพราะปดกัน
8 มกราคม 2550 23:07 น. - comment id 644506
ไม่ได้มาสวยรอยนะค่ะ แต่มาแกะรอย แล้วก็ตามรอยมาค่ะ อิอิ
9 มกราคม 2550 09:47 น. - comment id 644594
กลัวอะไรแค่คนเคยหนุนตัก สวมรอยรักเลิกไปแต่ไก่โห่ คิดจะจัดขันหมากขบวนโก้ แห่อวดโชว์แต่งซะเลยเย้ยตักงาม อิอิ ก็ได้แค่คิด
9 มกราคม 2550 14:44 น. - comment id 644673
คุณร้อยฝัน .. หนอ..เปลือยใจมาพูดพิสูจน์รัก เฉกตระหนักเปลือยรอยนะร้อยฝัน มิสวมรอยยกอ้างอำพรางกัน จริงหรือนั่นเพราะประวัติน่าหวาดกลัว คุณเปเป้ซัง .. เขียนถึงลมถึงฟ้าเวลาเหงา เขียนถึงจันทร์ถึงเงาเฝ้าโหยหา เขียนถึงรักที่มิจริงสิ่งยกมา ก็มีบ้างบางคราคนมาตรึม คุณสิริน .. มิแน่นหนักเลยหนอพ่อคุณเอ๋ย กลอนเพียงเปรยปั้นแต่งแสดงสม รัก รัก รัก ...เพ้อพร่ำคำแล้งลม กลับจ่อมจมเกินฉุดให้หลุดพ้น คุณสวมรอย ..:) สวมรอยเป็นบางใครชวนใฝ่ฝัน ล่อหลอกกันเยี่ยงลิงกลิ้งกลอกเหวย แท้คนใกล้เบี่ยงประเด็นเช่นคุ้นเคย ซ่อนแล้วเผยประหนึ่งว่ารอยม้าลาย คุณวิภาวี .. หนึ่งคำหยอกหลอกให้บางใครคิด ใช่จับผิดสวมรอยคอยแข็งขืน รักไม่รัก..ที่ผ่านไปในวันคืน หลับแล้วตื่นก็ลืมหมดเราปลดวาง คุณเฌอมาลย์ .. นั่นสิ อย่าเห็นอกเห็นใจให้สงสาร เขาเพียงหว่านไปทิศจิตเสน่หา ใช่มุ่งหวังเพียงฉันอัลมิตรา จึงแกล้งบ้าตื้อได้ไม่เว้นวัน คุณแม่จิตร .. สัญลักษณ์ใดหนอขอยกโป้ง ฤๅภาพโยงว่ากลอนเลิศประเสริฐศรี ไยด้านหลังหน้าบึ้งดั่งขึ้งมี โป้งแบบนี้ชวนสยองต้องรีบโกย (เถอะโยม) คุณไรไก่ .. คุณกีกี้ .. ขนาดแก่เหงือกบานยังหวานซึ้ง มากกับดักวางขึงให้คะนึงหา จนบางใครหลงใหลนัยพรรณนา แท้ตัวตนอาจไร้ค่าเกินตาแล คุณสาวภูไท .. บางรู้สึกยากปัดหรือตัดสิน คำหว่านลิ้นชักใยหัวใจฉัน สวมรอยเป็นบางใครคือใครกัน ทำให้หวั่นหวาดใจไปทุกคืน คุณเจน .. ไม่อยากนึกไปเองด้วยเกรงจิต กลัวสิ่งคิดจะกลับกลายคล้ายสิ้นหวัง เมื่อสวมรอยหัวใจไม่ชิงชัง ไยจึงพลั้งลอบทำร้ายตั้งหลายที คุณกุหลาบขาว .. ก็ไม่อยากให้ใครได้สวมรอย แม้เพียงน้อยจึงเลี่ยงไม่เสี่ยงหา ขี้เกียจคิดจิตข้องหมองอุรา อัลมิตราขอหลบฉากแล้วจากจร คุณพรระวี .. หักมุมไม่เจ็บอั่กเหมือนหักอก เขียนตลกก็เพื่อให้บางใครขำ ความรู้สึกร้าวในถูกใครทำ ต้องลอบพร่ำว่ายอกนักไม่หักมุม คุณนิค .. ขอบคุณค่ะ ยิ้มที่ให้กำลังใจจริง ๆ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. หากหลบเลี้ยวเกี้ยวอื่นดาษดื่นสาว ก็อาจไร้เรื่องราวอันฉาวโฉ่ หากมุ่งตรงมายังเราเข้าใจโว ต้องโอ้โห้ .. คนติฉินมากนินทา คุณผู้หญิงไร้เงา .. ไม่เคยคิดพิสูจน์ว่าพูดเท็จ แต่เบ็ดเสร็จระลึกไว้ในเบื้องหลัง บางสิ่งที่หลากหลายคล้ายซ่อนชัง ย้อนกี่ครั้งเหมือนไม่จบเรื่องทบทวน คุณฤกษ์ .. แวะอ่านคำทู่ซี้คนขี้โม้ เรื่องคุยโว แหม!!ถนัด ช่างจัดหา ขันหมากหม้ายอ่อยไว้แล้วไกลตา แท้ภรรยาจับได้จึงได้แจว