ตอบกลอน....

White roses

( ไม่เอ่ยนาม.....)
เถอะพรุ่งนี้..จะมีค่า..กว่าวันนี้
เถอะคนดี..จะมีฉัน..แม้วันไหน
เถอะไม่ว่าง..บางครา..ไม่ว่าไร
เถอะหัวใจ..อย่าว่างงาน..หวานเหมือนเดิม
มดจะเพิ่ม..เป็นล้าน..ก็หวานต่อ
ให้เพียงพอ..ต่อใจ..ไมตรีเสริม
ให้สาสม..อารมณ์สุข..ในทุกเทอม
ล้างแผลเดิม..ให้สนิท..ใจชิดกัน
ขอนะขอ..ฉันฝัน..ถึงวันสวย
มีเธอด้วย..ในทุกยาม..แห่งความฝัน
แม้คืนนี้..จะขออิง..พิงไหล่กัน
ถึงในฝัน..หวานหยด..นะมดเอย
( กุหลาบขาว.....)
เจ้ามดคง..ผูกคอตาย..ไปหลายร้อย
ได้ฟังถ้อย..บทกวี..ที่หวานหู
อกแตกตาย..อีกเป็นพัน..ลองคิดดู
"พ่อโฉมตรู"..พูดหวานหยด..จนมดอาย
น้องไม่ใช่..มดหรอกหนา..อย่ามาอ้อน
ต้องคอยสอน..ตัวเองไว้.."ใช่ใจง่าย"
มีสมอง..ตรองให้รู้..ดูใจชาย
มายาหลาย..เล่มเกวียน..กว่าสตรี
หากช้ำรัก..พลาดไป..ใจจะแย่
หาทางแก้..ไว้ก่อน.."รู้ทางหนี"
ใจมนุษย์..สุดหยั่ง..ดั่งชลที
ถ้อยพาที..ออกจากปาก.."ยากจะฟัง"
( ไม่เอ่ยนาม....)
ไม่ใช่มด..ต้องใช่แน่..เธอแม่มด
คำหวานหยด..จึงไม่อาจ..ให้คาดหวัง
เป็นมดเก๋า..เข้าถึง..ซึ่งพลัง
ที่ซ่อนฝัง..มิดชิด..จริตชาย
อันน้ำตาล..มิตรผล..ไม่สนแน่
น้ำอ้อยแท้..ก็ไม่เหลียว..ไม่เกี่ยวหมาย
ต้องเวทมนต์..เสกสรรค์..พรรณราย
จึงยักย้าย..แม่มด..สะกดใจ
แต่มนต์ใด..ไหนเล่า..เท่ามนต์รัก
เสกสลัก..หินใหญ่..ให้อ่อนได้
จะมนต์สิทธิ์..คำสร้อย..ยังด้อยไป
ต้องมนต์ใจ..เสกสลัก..มนต์รักจริง
ก็อีกแหละ..ยอดหญิง..หยิ่งในศักดิ์
สำรวมรัก..ถูกทาง..เป็นอย่างยิ่ง
ดอกขาวนวล..ยวนใจ..ใคร่แอบอิง
แต่มีหรือ..เธอจะทิ้ง..สิ่งคู่ควร
จึงใคร่ครวญ..รอบคอบ..ตรวจสอบยิบ
นับถึงสิบ..ยังน้อยไป..ต้องให้ถ้วน
"อ๊ะ..จะอยู่"..ให้นับไป..ไม่เรรวน
เป็นขบวน..ท้ายท้าย..ยังได้ไป...
นึกดูแล้ว..แก้วใจ..ได้ความว่า
เพียงสบตา..สักครั้ง..หวังได้ไหม
เพราะดวงตา..คือหน้าต่าง..ของหัวใจ
จะเท็จจริง..ประการใด..ให้ตาคุย
อนุญาต..ให้ขุดคุ้ย..ตะกุยเนตร
หาสาเหตุ..ความใน..ที่ไม่ชุ่ย
ห้องจักษุ..มีโซฟา..มานั่งคุย
เชิญมาคุ้ย..เรื่องหลายหลาก..จากแววตา
อยากจะหา..วันว่าง..มานั่งเทียบ
มาจ้องเปรียบ..แววตานั้น..กันเลยว่า
มีอะไร..ซ่อนอยู่..สองคู่ตา
อาจไม่ต้อง..พูดจา..ใช้ตาแทน
สะกัดแขน..เอาไว้..ไม่ต้องกอด
ตาอาจดอด..กอดกันเอง..แบบเกร็งแน่น
เป็นกอดน้อง..ด้วยสองตา..อย่าคลอนแคลน
หรือหวงแหน..มิให้ปัน..ทานสายตา..