ได้กลับมาห้องสมุดสุดแสนปลึ้ม พักเพื่อลืมเรื่องยุ่งเคยสุงสิง ใครใคร่ยืมย้าไปใช่จักติง แต่ขอวิงวอนว่าจงปรานี อย่าทำหมึงรดข้าหน้าเสียสวย ไม่ต้องช่วยอาบน้ำข้า อ่านค้างไว้กระดาษคั่นนั่นแหละดี ขอเสียทีเรื่องพับมุมข้ากลุ้มใจ อย่าขีดเขียนข้าจนลายคล้ายตุ๊กแต กับคงแย่หากฟาดข้าไม่ปราศรัย ท่านไม่เจ็บแต่ข้าช้ำระกำไน ขุ่นเคืองใครมือท่านมีเชิญตีเอา อันตัวข้าเวลานี้ไม่มีสุข สิ้นสนุกอยู่โรงซ่อมยอ่มหงอยเหงา รอปกใหม่สันใหม่ใจซบเซา ทุกข์คงเบาหากผู้ใช้ใจปรานี