..ช่องว่าง..ทางที่ก้าว..

กันมัทรี


       ในตัวตนนั้นหรือ   คือคนเศร้า
ในตัวตนคนเหงากว่าใครใครในโลกนี้
ในตัวตนคือคนที่อ้างว้างทางชีวี
ในตัวตน   เป็นคนที่มิยอมลบพบแต่รอย
       จดจำเพียงรอยอดีตคล้ายกรีดเล็บ
ที่แสนเจ็บรอยตะเข็บเหน็บเป็นฝอย
สะกดถ้อยร้อยเรื่องราวคราวรอคอย
แล้วแสร้งปล่อยให้ใจไหวเอียงเอน
       ยอมรับในบางครั้งคล้ายพลั้งพลาด
เหมือนขี้ขลาดคล้ายเสแสร้งแกล้งให้เห็น
เพราะนั่นคือ  หนึ่งตัวตนที่ฉันเป็น
มิซ่อนเล้น  ล้นขอบกรอบหัวใจ
       คล้ายมีสองร่างบนทางรัก
ร่างหนึ่งภักดิ์รักครั้งเยาว์ที่มีให้
อีกร่างเรื่มถางสร้างทางแห่งหัวใจ
เพียงแต่ใยที่ร้อยเกี่ยวมิเหนียวพอ
       จำต้องถอยออกห่างอย่างที่เห็น
ก้าวเพื่อเว้นรอยทางมิถางต่อ
มิพร้อมเจ็บแบบครั้งเก่าเลิกเคล้าคลอ
ฉันจึงขอยุติลงตรงบทกลอน..
......เติมรักในฝัน.....
				
comments powered by Disqus
  • พฤหัส กฤษชยรักษ์

    6 ธันวาคม 2549 11:34 น. - comment id 633897

    ไม่มั่นใจอย่าก้าวเท้าถลำ
    ความทรงจำเก็บเป็นอนุสรณ์
    รอยบาดเจ็บยึดครองจ้องบั่นทอน
    หากหลุดถอนเรื่องเก่าเศร้าคงคลาย
    
    เรื่องราวบางอย่างไม่สมควรจดจำ..ก็อย่าจำเลย
  • แมงกุ๊ดจี่

    7 ธันวาคม 2549 08:54 น. - comment id 634123

    เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
    หนทางเว้นช่อง  เพื่อก้าวเดิน...36.gif
  • เพียงพลิ้ว

    12 ธันวาคม 2549 11:44 น. - comment id 635280

    อย่าร้องนะคะ
    
    โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน