ในตัวตนนั้นหรือ คือคนเศร้า ในตัวตนคนเหงากว่าใครใครในโลกนี้ ในตัวตนคือคนที่อ้างว้างทางชีวี ในตัวตน เป็นคนที่มิยอมลบพบแต่รอย จดจำเพียงรอยอดีตคล้ายกรีดเล็บ ที่แสนเจ็บรอยตะเข็บเหน็บเป็นฝอย สะกดถ้อยร้อยเรื่องราวคราวรอคอย แล้วแสร้งปล่อยให้ใจไหวเอียงเอน ยอมรับในบางครั้งคล้ายพลั้งพลาด เหมือนขี้ขลาดคล้ายเสแสร้งแกล้งให้เห็น เพราะนั่นคือ หนึ่งตัวตนที่ฉันเป็น มิซ่อนเล้น ล้นขอบกรอบหัวใจ คล้ายมีสองร่างบนทางรัก ร่างหนึ่งภักดิ์รักครั้งเยาว์ที่มีให้ อีกร่างเรื่มถางสร้างทางแห่งหัวใจ เพียงแต่ใยที่ร้อยเกี่ยวมิเหนียวพอ จำต้องถอยออกห่างอย่างที่เห็น ก้าวเพื่อเว้นรอยทางมิถางต่อ มิพร้อมเจ็บแบบครั้งเก่าเลิกเคล้าคลอ ฉันจึงขอยุติลงตรงบทกลอน.. ......เติมรักในฝัน.....
6 ธันวาคม 2549 11:34 น. - comment id 633897
ไม่มั่นใจอย่าก้าวเท้าถลำ ความทรงจำเก็บเป็นอนุสรณ์ รอยบาดเจ็บยึดครองจ้องบั่นทอน หากหลุดถอนเรื่องเก่าเศร้าคงคลาย เรื่องราวบางอย่างไม่สมควรจดจำ..ก็อย่าจำเลย
7 ธันวาคม 2549 08:54 น. - comment id 634123
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ หนทางเว้นช่อง เพื่อก้าวเดิน...
12 ธันวาคม 2549 11:44 น. - comment id 635280
อย่าร้องนะคะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ