พ่อคือชายคนแรก หน้าตาแปลกที่ลูกเห็น เลือนลางไม่ชัดเจน กระเซ้าเล่นคอยเอาใจ คนนี้คือใครหนอ พะเน้าพะนอเคล้าคลอใกล้ ลืมตาตื่นเมื่อใด จะต้องได้เห็นหน้าตา หนวดเคราก็รุงรัง ดูขึงขังในทีท่า หอมแก้มทุกครั้งครา ฉันหลบหน้าพัลวัน แม่สอนฉันเรียก " พ่อ " พ่อนั้นหนอคือใครกัน เกี่ยวอะไรกับตัวฉัน ณ ตอนนั้นไม่เข้าใจ จนฉันเริ่มชินตา มีพ่อยาอยู่เคียงใกล้ โอบอุ้มและแกว่งไกว น้ำเสียงใสกล่อมให้นอน คืนเดือนเลื่อนผ่านไป สัมพันธ์ใจเกินไถ่ถอน ความรักความอาทร ส่องสะท้อนความผูกพัน สิ้นแล้วซึ่งกังขา พ่อนั้นหนาคือใครกัน พระคุณล้นอนันต์ ชีวิตฉันพ่อให้มา คือชายผู้อุทิศ ทั้งชีวิตเพื่อลูกยา รักล้นพ้นเขตฟ้า กรุณาและปรานี วันนี้พ่อยังอยู่ เดินเคียงคู่บนวิถี เมตตาและอารี ที่เคยมีมิเคยจาง เพื่อฉันพ่อให้ได้ ทั้งใจกายให้ทุกอย่าง พสุธานภากว้าง เทียบยังห่างไกลพระคุณ นอกจากให้ชีวิต ยังตามติดคอยเกื้อหนุน อุปถัมภ์และค้ำจุน ฉันอบอุ่นสุขสบาย ******************* วันนี้ขอทดแทน รักที่แสนสุดบรรยาย ผ้าเหลืองจะห่มกาย ขอบวชให้....ทดแทนคุณ (วรรณกรรมเพื่อพ่อ)
อ.วรศิลป์ 20 พ.ย. 2549 10:04 น. - ID 95283 
1547
0
0
20 พฤศจิกายน 2549 10:14 น. - comment id 628663
ครั้งสุดที่หาพ่อ ก่อนกลับขอกอดขอหอมสักครั่งหนา พ่อกลับต้องเสียน้ำตา แล้วบอกว่าให้รีบกลับไป ฉันต้องนั่งร้องไห้กับสายฝน ไม่ต้องการใครสักคนในวันนั้น เพราะต้องการร้องกับหัวใจในหนึ่งวัน ขอพ่อนั้นรับรู้หนูคิดถึง
27 พฤศจิกายน 2549 18:09 น. - comment id 631510
ขอบคุนงับเอาไปส่งครูวู้วเย้ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
