อย่าถามฉันเลยว่าเป็นอะไร. ที่เห็นเงียบหายไปแบบนั้น.... ....ก็แค่...อยากหยุดพักใจ..ซักวัน... นั่นเพราะฉัน....ไม่มีความสำคัญพอที่จะเปลี่ยนใคร... ................................................. ที่ทำได้..ก็แค่เปลี่ยนตัวเอง... และต่อให้เป็นคนเก่งแค่ไหน... ก็ต้องถอยออกมาก้าวนึง..เมื่อเหนื่อยใจ.... เพราะจะบังคับใครได้...ให้แคร์กัน... .................................................... ขอไม่ตอบเธอนะ.... ลองสำรวจตัวเองดีกว่า..ว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนั้น... เพราะว่าคนสองคน..ถ้าคิดจะผูกพันธ์.... ก็ได้แต่หวังว่าสักวัน...เธอจะเรียนรู้กัน..ว่าทำไม.... ......................................................
บ่ะก้วยเตด 13 พ.ย. 2549 10:07 น. - ID 95046 
914
1
0
13 พฤศจิกายน 2549 12:36 น. - comment id 626294
ฉันไม่ถามหรอกว่าทำไม... แม้ถามตัวเองก้อตอบไม่ได้ในคำนี้ สิ่งสำคัญที่มี.... เก็บไว้แทบไม่มีที่กายใจ..... ไม่ทราบเหมือนกันทำไม แม่หัวใจของตัวเองก้อยังกลัว ถามก้อตอบไม่ได้ทำไม......... คำถามที่ไม่มีคำตอบ.............
13 พฤศจิกายน 2549 17:00 น. - comment id 626416
อย่าถามฉันเลย..ว่าทำไม... ในเมื่อเธอไม่ได้มีใจให้ฉัน.. ในเมื่อเธอไม่มีแม้ความผูกพันธ์ และโปรดอย่าถามกันว่าทำไม...
17 พฤศจิกายน 2549 15:42 น. - comment id 627903
อ่านบทกลอนนี้แล้วคิดว่าความรู้สึกคงคล้ายๆกับตอนที่เราแต่งกลอนบทหนึ่งที่ชื่อว่า...***ไม่มีเหตุไม่มีผล***ไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไร ฉันถึงจากไปทั้งที่ใจเหงา เศษส่วนเวลาแยกความเป็นเรา วันคืนเก่า-เก่าล่องลอยเลือนลาง อยากย้อนกลับมาเพราะความห่วงใย แต่เมื่อหัวใจพร้อมจะอ้างว้าง รักที่เคยอยู่ไม่มีวันจาง ก็เกิดช่องว่างขึ้นไม่รู้ตัว ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีที่มา หากลองค้นหาก่อนรักร้าวรั่ว หัวใจของเราคงไม่หมองมัว เหตุผลพันพัวกลัวความเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
