แค่เพียง..ความเหงา
หยก ศิลามณี
นั่งเหงาอยู่เหงาหงอย
นั่งคอยใครเขามาหา
พูดคุย..เจรจา
นั่งสบตา สื่อสารใจ
วุ่นวายในดวงจิต
เมื่อความคิดเตลิดไกล
สับสนร้อนรนใจ
ดั่งฟืนไฟ ที่เผาผลาญ
มอดมิดเมื่อมืดมน
ไม่มีคนมาสุมถ่าน
โดดเดี่ยวมาแสนนาน
เพียงก้อนถ่าน ยังไม่มี
รอรอก็รอเรื่อย
รอเรื่อยเรื่อยเหนื่อยสิ้นดี
แค่เงาเขาไม่มี
กี่เดือนปี ที่เฝ้ารอ
หนาวเหน็บเนิ่นนานนม
หนาวสายลมที่พัดคลอ
หนาวใจกับการรอ
เหนื่อยและท้อ ในหัวใจ
วันนี้หรือพรุ่งนี้
คือวันที่ฟ้าสดใส
คือวันหายเหงาใจ
เพียงเพราะใคร ให้รักมา
ไม่รู้ว่าวันไหน
วันที่ใจหายเหนื่อยล้า
มีคนนั่งสบตา
เจรจา..ภาษาใจ