เมื่อรักมาก ก้อห่วงมาก อยากเข้าใจ แต่ทำไม ฉันต้องอยู่ในกรอบ ที่เธอสร้าง แม้ว่ารัก...ก้อควรมีเส้นตรงกลาง เดินตามทาง แต่ละคน....อย่างเข้าใจ คำว่ารัก....ไม่ใช่การเป็นเจ้าของ จะจับจองเก็บไว้....มันไม่ได้ เพราะว่าเรานั้นต่างมีจิตใจ..... เราไม่ใช่สิ่งของ..จะจับวาง อิสระที่จะไปตามใจชอบ ไม่ได้อยู่ในกรอบที่ขีดไว้.... ถ้าหากรัก...เหมือนโซ่ตรวนขังจิตใจ.. จะรักไปทำไม......ให้ทรมาน.......