..๏ อันเรื่องราวมากมายทั้งหลายแหล่ คือตัวแปรให้จิตติดปัญหา หากไม่สืบเสาะผลค้นที่มา ปล่อยเวลาพอกพูนสิ่งวุ่นวาย จากเรื่องเล็กเรื่องน้อยพลอยลุกลาม จนยากปรามผู้กระทำย่ำเสียหาย คิดวางเฉยหวังผ่านยิ่งบานปลาย ผู้มุ่งร้ายฉวยโอกาสปราดซ้ำเติม ไร้สาระคือต้นเหตุอาเภทภัย ก็เป็นได้ถ้าหากหลายปากเสริม ด้วยพยาบาทเคืองขุ่นเป็นทุนเดิม จากแรกเริ่มจึงกลายโตมโหฬาร มูลสาเหตุเพียงน้อยดูด้อยค่า แต่ผลลัพธ์ตามมามหาศาล ยามทุกสิ่งพลาดพลั้งเกินหยั่งการณ์ อีกกี่นานพลังใจกู้ได้คืน ? ๚ะ๛
อัลมิตรา 17 ต.ค. 2549 17:08 น. - ID 94037 
974
5
0
17 ตุลาคม 2549 17:55 น. - comment id 616067
แก้วกวีโดยแท้
17 ตุลาคม 2549 23:58 น. - comment id 616193
คงอีกไม่นานหรอก ความยุติธรรมจะกลับมา
18 ตุลาคม 2549 00:17 น. - comment id 616201
มีพลังและแรงใจ ส่งผ่านความรู้สึกไปได้ สักวันจะผ่านพ้นไปด้วยดีค่ะ...เอาใจช่วยค่ะ..
18 ตุลาคม 2549 07:14 น. - comment id 616207
ธรรมมะย่อมชนะอธรรมค่ะ...ความยุติธรรมต้อง ชนะความอยุติธรรมค่ะ...พลังใจ..แรงใจเป็นสำคัญ ค่ะ...
18 ตุลาคม 2549 08:44 น. - comment id 616275
สุข ทุกข์อยู่ที่ใจ.. คำง่ายๆ แต่ทำไม่ได้สักที หรือไม่ได้คิดจะทำ มองโลกจากตัวเราออกไป ถ้าใจเราแข็งแรงพอก็ไม่มีอะไรมากร่อนใจเราได้ มิหนำซ้ำ เรายังมีใจดีดีแจกจ่ายเผื่อคนรอบข้าง แต่..ถ้าใจเรากร่อน..สึก..ชำรุด..แล้วพยายามดึงโลก หรือดึงทุกสิ่งทุกอย่างเข้าหาตัว เมื่อนั้นมันก็พัง
18 ตุลาคม 2549 08:55 น. - comment id 616282
กลับไปกู้ไฟล์ ง่ายกว่า.. ถึงเสียเวลา แต่ไม่เสียใจ.. :)
18 ตุลาคม 2549 09:02 น. - comment id 616291
อีกนานสองนาน....
18 ตุลาคม 2549 09:41 น. - comment id 616319
ทุกอย่างจะผ่านพ้นไป ตามที่ควรจะเป็น..."หวังให้เป็นเช่นนั้น"
18 ตุลาคม 2549 09:49 น. - comment id 616328
ลองหันหลัง แล้วก้าวขึ้นบันไดทีละก้าว มองสิ่งของตรงหน้าสักอย่าง แรกๆ ก้าว เราก็มองเห็นของสิ่งนั้นชัดเจน แต่เมื่อเราก้าวขึ้นไป สูงขึ้น สูงขึ้น สิ่งของตรงหน้า เริ่มไม่เห็นรายละเอียดมาก แต่..เราจะมองออกไปข้างหน้า กว้างขึ้น ใหญ่ขึ้น แต่ไม่ได้ทิ้งรายละเอียดเล็กๆ นั้น เพราะเราเผชิญกับมันมาก่อนที่เราจะก้าวขึ้นไป
18 ตุลาคม 2549 10:49 น. - comment id 616393
ตอนนี้มากู้เรื่องน้ำท่วมก่อนดีกว่า อิอิ สบายดีไหมครับ
18 ตุลาคม 2549 11:03 น. - comment id 616407
ปากเป็นเอกเลขโทหนังสือตรี สิ่งชั่วดีอัปรีย์มีให้เห็น หยดน้ำหมึกตรึกไว้ต้องใจเย็น วางตัวเช่นหินผาศิลาแลง.
แก้วประเสริฐ.
18 ตุลาคม 2549 11:33 น. - comment id 616435
เวลาจะทำ ให้เกิดความชัดเจนค่ะ
18 ตุลาคม 2549 13:17 น. - comment id 616501
ถ้าเราผ่านไปได้ ก็คงไม่สำคัญแล้วหละไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็กหรือใหญ่ กำลังใจเป็นของคุณ
18 ตุลาคม 2549 14:38 น. - comment id 616539
กี่นาน??..กี่หนาว???..สาวเจ้าจะคืนถิ่นอินทนนท์???... ...อย่าลืมทานยาแก้ปวดนะ..
18 ตุลาคม 2549 16:04 น. - comment id 616579
" เรื่องราวทุกอย่าง คนเป็นผู้สร้างขึ้น ดังนั้นถ้าต้องการเรียนรู้สิ่งใด ให้เรียนรู้จากคน ซึ่งล้วนเป็นขุมทรัพย์แห่งความรู้ และประโยชน์ " ประโยคข้างต้นน่าสนใจทีเดียว .. และจากบทกลอน กี่นาน ? ... ที่มีนัยยะซ่อนไว้เกี่ยวกับเรื่องเล็กที่บานปลาย จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ ที่ส่งผลให้เกิดผลกระทบในเชิงลบมากมาย มันน่าสนใจตรงประเด็นที่ว่า เหตุใด เรื่องที่เรียกว่า ขี้หมูรา ขี้หมาแห้ง จึงกลายเป็นชนวนของเรื่องต่าง ๆ อันที่จริง การทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก โดยการจับซอยปัญหา เพื่อที่จะเข้าไปจัดการ,ตรวจการ อย่างละเอียดถี่ถ้วนนั้น พอจะคุ้นอยู่ เพราะอยู่ในหลักการทำงานทั่ว ๆ ไป แต่การทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ มันก็มีสิ่งที่น่าวิเคราะห์ว่า ไอ้ที่คิดว่าเล็กนั้น แท้จริงแล้ว .. เข้าใจเองหรือเปล่าว่าเป็นเรื่องเล็ก ประมาณว่าให้ความสำคัญกับมันน้อยเกินไป ดังนั้น เรื่องเล็กของอีกคน อาจจะไม่ใช่เรื่องเล็กของอีกคน เช่นกัน เรื่องใหญ่ของอีกคน ก็อาจเป็นแค่เรื่องขี้ประติ๋วของอีกคน เรื่องวุ่นวายที่เกิดจากการหยั่งน้ำหนัก มันก็เลยเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่ว่า.. เหตุใดเรื่องขี้ผง ๆ สามารถเขย่าประสาทให้ตึงเครียดได้ เหมือนยังเพลินเดินหลงในสงสาร.. จวบสิ้นกาลไม่รู้ฝั่งอยู่ไหน.. กิเลสกรรมนำวิบากหลายหลากไป.. ครั้นเผลอไผลหลงกลจักวนเวียน.. มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าคุณห้วงคำนึง .. บางถ้อยที่ยังงุนงงอยู่ค่ะ คุณเด็กตรัง .. จนกว่าจะถึงวันนั้นค่ะ คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ .. อัลมิตราเขียนกลอนชุดนึง โดยมองจากภาพรวมค่ะ คุณกุหลาบขาว .. ค่ะ หวังไว้เช่นนั้น ความยุติธรรมย่อมอยู่เหนือความอยุติธรรม คุณร้อยแปดพันเก้า .. อัลมิตราก็คิดเช่นนั้นนะ เพียงแต่ว่า บางคนมักจะเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง และทุกเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับตัวเองนั้น ถือว่าสำคัญทั้งสิ้น ดังนั้น ไม่ว่าเรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ่ ก็ไม่สามารถแยกแยะประเด็นความแตกต่างได้ หรืออาจจะเป็นว่า อะไรก็ตามที่เกี่ยวเนื่อง ย่อมละเสียไม่ได้ หัวใจที่ผุกร่อนเช่นนั้น ย่อมมองโลกในแง่ลบค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. บาง file ที่เป็นขยะในฐานข้อมูล อัลมิตราลงมือ truncate เองเลยค่ะ คุณมนต์กวี .. รวมแล้วเป็นสามนาน เนอะ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. สิ่งที่เป็นไปย่อมเป็นไปตามที่ควรเป็นค่ะ :) คุณร้อยแปดพันเก้า .. รูปเจ้าชายน้อยน่ารักจัง :) หันหลังแล้วเดินขึ้นบันได มันก็เสี่ยงที่จะก้าวพลาด อีกอย่าง ถ้ามีบางสิ่งบางอย่างรออยู่บนหัวบันได อาจทำให้เราไม่ทันระวังตัว กว่าจะรู้ก็คงถึงคราวที่ต้องหันไปประจัญหน้ากับสิ่งนั้นเสียแล้ว แต่อีกมุม ของการค่อย ๆ มองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง โดยมองจากมุมกว้าง และยิ่งกว้างขึ้น โดยที่เราไม่ละสายตาจากมัน เราอาจเห็นรายละเอียดปลีกย่อย ที่เมื่อครั้งแรกเรามองไม่เห็น เนื่องจากมุมมองของเราคับแคบเกินไป บางจุดที่ซ่อนตัวอยู่ในที่หลืบเร้น จุดนั้นอาจเป็นคีย์ที่ส่งผลทั้งหมด .. :) ขอบคุณค่ะ สำหรับคำแนะนำดี ๆ ผู้ที่ได้เข้ามาอ่านคอมเมนท์ของคุณ อาจมีบ้างที่เก็บข้อคิดนี้ไปคิดต่อยอด ค่ะ คุณพฤหัส .. ในที่สุดพวกเราก็ผ่านพ้นวิกฤตการณ์บ้านเมืองมาแล้ว ทว่าอีกวิกฤตหนึ่ง ที่พวกเรากำลังเผชิญอยู่อย่างสาหัสก็คืออุทกภัย ขณะที่อัลมิตรากำลังร่างตอบคอมเม้นท์อยู่นี้ ก็ได้ยินเสียงฟ้าคำรามและเสียงฝนซึ่งหล่นกระทบหลังคาดังซ่าใหญ่ ปริมาณน้ำบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาและในภูมิภาคต่าง ๆ ในภาคกลาง สูงขึ้นอย่างน่าเป็นห่วง ประชาชนระดับล่างและระดับกลาง ต่างก็ได้รับผลกระทบมากน้อยต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียชีวิตและทรัพย์สิน ด้านสุขภาพพลานามัยและสภาพจิตใจ ในขณะเดียวกันนี้ การระดมความช่วยเหลือในด้านงบประมาณและการเยียวยา อันเป็นการบรรเทาทุกข์ของผู้เดือดร้อน ก็เริ่มได้รับการดำเนินการจากผู้ที่เกี่ยวข้องในขณะนี้เช่นกัน แต่ก็มีบางพื้นที่ ที่การช่วยเหลือจากภาครัฐและส่วนต่างๆ ยังน้อยและล่าช้าเกินไป อัลมิตราเพียงอยากจะบอกว่า .. คนที่ตกอยู่ในสภาวะเช่นนี้ ไม่อาจนิ่งนอนใจอยู่ได้ เป็นปกติสุขเหมือนบุคคลทั่วไป ความหวาดวิตกในประมาณน้ำที่จะทำให้เกิดความเสียหายต่าง ๆ นั้น มีมาก ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียไปแล้ว.. เช่น.. ชีวิตและทรัพย์สิน รวมไปถึงเรือกสวนไร่นาพืชไร่พืชสวนซึ่งต่างก็เสียหาย บางรายสิ้นเนื้อประดาตัว ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะไม่ได้รับผลกระทบโดยตรง เนื่องจากไม่ได้มีถิ่นฐานอยู่ในเขตแนวของอุทกภัย ก็ยังพลอยวิตกกังวลไปด้วย และรำลึกถึงภาระของผู้เดือดร้อนที่ต้องแบกรับไว้ มีหลายท่านที่อัลมิตรารู้จัก ต่างก็ได้รับความเดือดร้อนบ้าง มากน้อยต่างกัน บางกรณี คนที่ยากจนและคนที่ขัดสนจริง ๆ พวกเขาลำบากมาก บางกรณี พอจะมีกำลังวังชา และมีทุนทรัพย์ที่พอเยียวยาแก้ไข ประคองตนเองไปพลาง ๆ ดังนั้น จะเห็นว่า คนที่ได้รับผลกระทบในตอนนี้ ต่างก็มีสุขภาพจิตที่ตึงเครียดบ้าง อันเนื่องจากความเสียหายและความเดือดร้อนนั่นเอง สิ่งที่พอจะปรับความรู้สึกเช่นนั้นได้บ้างก็น่าจะมีแต่ .. การมองในสิ่งที่สวยงามและทำตามสิ่งที่คาดหวังไว้ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และไม่บั่นทอนตนเอง .. นั่นก็คงดีมากแล้ว คุณแก้วประเสริฐ .. สายตายาวต้องใส่แว่นนะ ลุงแก้ว ha.. เป็นอย่างไรบ้างเอ่ย ? ซำบายดีบ่ ปลายสัปดาห์นี้ ตอนแรกอัลมิตราว่าจะไปทอดกฐินที่แม่ฮ่องสอน ไปกับคณะเดิม คณะอนุบาลเด่นหล้า แต่ก็ปลีกตัวแยกร่างแปรธาตุไม่ได้ หนำซ้ำติดภาระกิจสำคัญ จึงไม่ได้ไปทำบุญร่วมกับเจ้าก้อย แต่ก็ได้ฝากซองร่วมงานกฐินไป ชา ที่เคยส่งไปให้ ทานหมดหรือยังคะ ได้เรื่องได้ราวอย่างไร กระซิบด้วยนะ คนที่ส่งให้เขาจะได้ทราบข่าวค่ะ คุณลิลลี่ขาว .. บางที เวลาที่ผ่านไป ก็ทำให้สิ่งที่ผ่านไปถูกลบเลือนได้เช่นกัน จะเห็นได้ว่า น้อยครั้งนัก ที่ความอยุติธรรม ได้ถูกนำกลับมาพิจารณาใหม่ คุณก้าวที่กล้า .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น เมื่อผ่านพ้นมาแล้ว บางทีการที่ไม่ต้องไปค้นหาสาระอะไร จะเป็นการดีกว่า การสงสัยไม่สิ้นสุด ทว่า สิ่งที่ควรเก็บไว้เป็นสาระบทเรียน ก็ยังคงต้องทบทวนอยู่เสมอค่ะ เพื่อที่ว่า อะไรที่ว่า ที่ผ่านพ้นไป อย่างมีเงื่อนงำ จะได้ไม่ย้อนกลับมาอีก คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. โอ๊ย เรื่องจ้อย .. โอย ไม่เจ็บ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
