เอนหลังลง ตรงฟูก หัวถูกหมอน ด้วยร้าวรอน ในจิต คิดย้อนหลัง ถึงคนเคย เคียงกัน มั่นจีรัง มีความหวัง จะมาแปลง ร่วมแต่งงาน อยู่ผ่านมา คนดี ก็หนีจาก ทิ้งให้ซาก รักเศร้า เจ้าสังหาร หัวใจพี่ นี้คงแตก แลแหลกราน สุขเมื่อวาน นั้นมาหน่าย รึกคลายคลอน นาฬิกา บอกตีสอง ต้องสะดุ้ง รีบมุดมุ้ง ออกมา พาทอดถอน พี่จะทำ อย่างไร ใจอาทร รักร้าวรอน เสียจัง เหมือนดั่งไฟ โอ้อนาถ วาสนา ต้องมาช้ำ เหตุใดทำ กับพี่ นี่ไฉน ขอไปลับ ดับโศก วิโยคใจ ไม่รักใคร อีกแล้ว นะแก้วตา. 9 ตุลาคม 2549 เบรฟ
9 ตุลาคม 2549 17:17 น. - comment id 613164
ตื่นสะดุ้ง เพราะมุดมุ้ง ใครหรือนี่ หรือว่าพี่ ฝันหลอกไป ใจสะท้อน รีบรีบกลับ เข้าบ้านไป อย่าอาวรณ์ รีบไปนอน หลับเถอะพี่ อย่าจีรัง
9 ตุลาคม 2549 20:09 น. - comment id 613206
ยินเสียงใคร..ร้าวรอน..นอนไม่หลับ คิดย้อนกลับ..ทวนความหลัง..แต่ครั้งก่อน คู่ชีวิน..หนีไกล..ให้อาวรณ์ ทิ้งซากซ้อน..รอยเศร้า..ให้เหงาใจ อย่าทุกข์ร้อน..อ่อนใจ..ไปเลยพี่ ตัวน้องนี้..จะปลอบขวัญ..อย่าหวั่นไหว แม้รักร้าว..ชีวิตยั้ง..ยังไม่ตาย ลุกสู้ใหม่..หญิงที่ดี..มีถมไป..
10 ตุลาคม 2549 02:57 น. - comment id 613296
ตอบคุณแม่มดใจฮ้าย.....อิอิ มิได้มุด มุ้งใคร ที่ไหนหรอก เพียงเอ่ยบอก กล่าวไว้ ในความหลัง อยู่ที่บ้าน รานรอน ลุ่มร้อนจัง ใช่เป็นดั่ง ความฝัน ที่สรรคำ
10 ตุลาคม 2549 03:05 น. - comment id 613297
ตอบคุณwhite roses ครับ เสียงพี่เอง น้องจ๋า มาบรรยาย ที่เรือนกาย จิตทุกข์ มิสุขใส เรื่องวันวาน ผ่านพบ จบเรื่องใจ ยังอาลัย มิรู้สร่าง แลร้างลา แต่ไปนี้ คงจะยาก ฝากฤดี ยกชีวี ให้ครอง แล้วหมองหนา อยู่แดเดียว ก็มีสุข อยู่ทุกครา มิระอา เมื่อมีสอง ครองทุกข์เลย
10 ตุลาคม 2549 07:50 น. - comment id 613310
เอนหลังลง ตรงฟูก หัวถูกหมอน ไม่ยอมนอนพลิกกายหวังคลายเศร้า ผุดลุกเดี๋ยวผุดนั่งหวังบรรเทา แต่ความเหงาไม่ลดลงคงเดียวดาย นอนไม่หลับเวลาฝนตกค่ะ ชอบฟังเสียงฝน
10 ตุลาคม 2549 08:45 น. - comment id 613328
ไม่รักใครจริงรื้อ.... ไม่หลับไม่นอน...คิดถึงเพลง มาซ่า...อิอิ แวะมาทักทายค่ะ แซววันละนิดจิตแจ่มใส...
10 ตุลาคม 2549 17:15 น. - comment id 613544
ดีจ้า แวะมาอ่านกลอนค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
11 ตุลาคม 2549 23:02 น. - comment id 614015
ก่อนจะนอน ขอแต่งกลอน อีกสักครั้ง มีความหวัง แต่งให้เก่ง เหมือนใครเขา อาจเป็นเพราะ รักการเขียน เพียรไม่เบา แต่โง่เขลา ได้เท่านี้ เท่านี้เอง อยากจะบอก ให้ใครรู้ หนูทำได้ แต่กลัวไป สอดแทรก เรื่องของเขา ที่หนูแต่ง กลัวถูก เค้าด่าเอา เพราะไม่เข้า เรื่องที่ เขาเขียนมา