http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4423.html ค่อยค่อยพายเรือดอกไม้ธรรมสู่ฝั่งฝัน ตามตะวันแสงนิพพานแสนไสว เรือดอกไม้เบาสบายกุศลใจ แล่นปลิวไปกับตะวันลาฟ้าสีทอง แม้นเดียวดายอ้างว้างกลางทะเลโลกย์ วิดกิเลสโศกกิเลสสุขทุกข์หม่นหมอง ไม่มีเขาไม่มีใครคอยประคอง เรือกุศลลอยล่องท่องสู่แคว้น ณ..แดนฟ้า เพียรพายพาแลเห็นฝั่งอยู่ลิบลิบ ท่ามฟ้าขลิบเงาทองยามอุษา ทีละน้อยทีละน้อยด้วยแรงบุญหนุนนำพา ฝ่าพายุกล้าลมแรงราวแกล้งใจ สะพานรุ้งสู่โลกทิพย์จักเปิดรอ ผู้ไม่ท้อผู้ไม่พ่ายไร้หวั่นไหว เรือดอกไม้ธรรมดอกไม้ทองเทียบท่าใจ เรือมนุษย์ยิ่งใหญ่ข้ามมหานทีสีทันดร..จะมีสักกี่ลำ...! ................ พุดพัดชา กำลังรจนา *ดาวเหนือแห่งชีวิต.* และ.. อาจจะเป็นงานจากลิขิตฟ้าชะตาพรหม จากจิตภายในระหว่างตัวละครโลกโศกสุข อันแสนกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ที่บุพกรรมนำชักพามาให้ได้พบกัน ก่อให้เกิด.. ปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์ฝันยิ่งใหญ่ จน.. ยากยิ่งเกินกว่า... ที่ผู้ใดจะหยั่งเห็นแลตัดสินได้ว่า *นี่คือเรื่องจริงหรืออิงนิยาย* หรือเพียง.. เรื่องจริง ที่ถ่ายทอดมาได้เพียงเศษเสี้ยวอันน้อยนิด ทั้งๆ งามนิรมิตเกินกว่า..*จักหาคำใดมาบรรยาย* พุดพัดชา.... อาจจะรจนาเรื่องนี้ไม่จบ จนตราบถึงวันตะวันแห่งชีวิตจำต้องพรากลาไปเสียก่อน หาก... เพราะทุกครั้งที่จับปลายปากกา หยาดน้ำตาแห่งความปิติเกษมโสมนัส ก็จักละหลั่งริน... จน.. ต้องหยุดนั่งนิ่งๆ ...ทิ้งปากกา แล้ว..หลับตา รำลึกนึกถึงทุกฉากตอนแห่งความทรงจำ อันแสนงดงามตราตรึง ที่.. เปรียบประดุจดั่ง... สายน้ำไหลไป... ไหลไป..ไม่หวนกลับ.. หาก.. ทว่าทำไม ....ไม่เลือนลาลับ... กลับ...งดงามสว่างวับอยู่ในดวงใจเป็นนิรันดร์..... ................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4423.html เรือใบบนสายรุ้ง..ใหม่ เจริญปุระ ฉันรู้ว่าเธออยู่ไหน รู้ว่าเธออยู่ไกล รู้ว่าเธอจะรอ อยู่ตรงปลายสายรุ้ง ฉันต้องข้ามไป ด้วยเรือใบสักลำ กับพลังของฉัน และด้วยลมแห่งรัก กับวิญญาณของฉัน แม้ว่าเธอจะไกลสักเพียงใด ฉันก็จะไป ไปหากัน เรือใบบนสายรุ้ง จงนำความรักไป มีคนที่รักฉัน เขาจะคอยอยู่ คอยฉันด้วยหัวใจ ประกายแห่งสายรุ้ง นำทางให้ฉันที ไปเจอความรักแท้ ที่ตรงปลายทาง เจอใจที่ดีดี แม้จะมีแต่ฉัน อยู่บนความเวิ้งว้าง แม้จะไปอีกไกล แต่ไม่เคยอ้างว้าง เพราะว่ามีจุดหมายอยู่ในใจ ไม่ท้อไม่ลังเล ไม่หลงทาง เรือใบบนสายรุ้ง จงนำความรักไป มีคนที่รักฉัน เขาจะคอยอยู่ คอยฉันด้วยหัวใจ ประกายแห่งสายรุ้ง นำทางให้ฉันที ไปเจอความรักแท้ ที่ตรงปลายทาง เจอคนที่แสนดี ดวงตะวันยังทอ สายรุ้งเรืองรอง วางบนละอองสายฝน เรือจะลอยลำไป ในท้องฟ้าเบื้องบน ค้นหารักที่แท้จริง จะไม่มีวันใด ที่สายรุ้งเลือนลาง ในการเดินทางครั้งนี้ ลมแห่งรักรุนแรง อยู่ทุกวินาที รู้ ว่าฉันจะมีเธอ ฉันรู้ว่าเธออยู่ไหน รู้ว่าเธออยู่ไกล รู้ว่าเธอจะรอ อยู่ตรงปลายสายรุ้ง ฉันต้องข้ามไป แหละฉันจะเจอเธอ...
พุด 8 ต.ค. 2549 10:29 น. - ID 93697 
929
3
0
9 ตุลาคม 2549 07:59 น. - comment id 612980
สะพานรุ้งสู่โลกทิพย์จักเปิดรอ ผู้ไม่ท้อผู้ไม่พ่ายไร้หวั่นไหว เรือดอกไม้ธรรมดอกไม้ทองเทียบท่าใจ เรือมนุษย์ยิ่งใหญ่ข้ามมหานทีสีทันดร..จะมีสักกี่ลำ...! ................ ขอให้พี่พุดพาเรือชีวิตสู่ฝั่งฝันที่ปรารถนานะคะ
9 ตุลาคม 2549 12:24 น. - comment id 613062
เรือบุญ...
9 ตุลาคม 2549 12:39 น. - comment id 613074
ในบทละครที่งดงามวิจิตรพิสดาร ย่อมมีทั้งความสุขและทุกข์ จะหาเอาแต่สุขฝ่ายเดียวย่อมไม่ได้ คงต้องอดทนฝ่าฟันดั่งเช่น พระมหาชนก จึ่งได้บทละครที่ตราตรึงซึ้งใจไปตลอดกาล อย่ายอมแพ้
9 ตุลาคม 2549 17:20 น. - comment id 613165
โลกทิพย์ทองจับต้องกลางใจฉัน เป็นปาฏิหารย์เกินบรรยายใครรู้ได้ สุขเกษมอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ใจ จะหาใดเปรียบได้ในธารธรรม สวัสดีค่ะพี่พุด ถึงมีอุปสรรคมากมายบัวก็จะข้ามไปค่ะ บัวจะทำให้ได้บัวรู้ว่าต้องทำอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงมากกว่านี้แต่บัวจะทำค่ะ บัวจะมาอ่านคำที่พี่พุดชี้ให้เห็นเสมอค่ะ พี่พุดรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
9 ตุลาคม 2549 19:42 น. - comment id 613201
น้องเพียงพลิ้วคะ บางหนบางคราชีวิตเราก็แสนจะท้อแท้นะคะ เมื่อพบความไม่เที่ยง มาทดสอบ คนดี แต่ถึงจิตใจเราจักบอบช้ำสักปานไหน เรา.เท่านั้น คือผู้ต้องรับทุกข์ทนยากเพียงลำพัง *เรือบุญ* ของพี่พุด อาจจะพลิกคว่ำ ไปไม่ถึงฝั่งก็ได้นะคะ หากเจอแรงพายุกรรมกระหน่ำ... พี่พุดกำลังเพียรวิดกิเลสออกจากลำเรือค่ะ และ ในท่ามมหานทีโลกย์โศกสุขนี้ พี่พุดแค่หวัง ว่าจักยังคงมีเรือธรรมเรือทอง ของกัลยาณมิตรธรรมสักลำเคียงข้างกันไป อย่างควรได้รับความเอื้อโอบพึ่งพามิให้เหว่ว้าดายเดียวจนเกินไปค่ะ และตราบจนกว่า... จะพบฝั่งฝัน ...ถึงฝั่งฝัน มาวันนี้ นาทีนี้ หาไม่มีเลยค่ะ
9 ตุลาคม 2549 19:55 น. - comment id 613209
9 ตุลาคม 2549 20:28 น. - comment id 613214
คุณที่สุดแห่งทางช้างเผือก..คะ บทเรียนทุกบทเรียน ควรนำมาฝึกจิต คิดดี คิดได้และ*คิดให้ได้* อย่าได้หลงมัวเมาประมาทครั้งแล้วครั่งเล่า จนพบเพียงเศร้าใจ ทั้งเขาเรา วันเวลาแห่งลมหายใจช่างสั้นนัก หากจะมีสักกี่คน ที่รู้ซึ้งถึงค่าแห่งลมหายใจนั้นอย่างจริงแท้.. เพราะมัวแต่หลงพ่ายเวียนว่ายตกเป็น เหยื่อแห่งความสุขฉาบไล้ด้วยน้ำผึ้งพิษ รายรอบ .. พุดหวัง..สัจจวาจา ค่าแห่งคนแห่งคำ จักพิสูจน์การกระทำให้เกิดภาคภูมิ แทนความหวั่นไหว ร้าวรานค่ะ
9 ตุลาคม 2549 20:38 น. - comment id 613219
10 ตุลาคม 2549 08:21 น. - comment id 613319
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
