ก่อนจะจากฝากถ้อยให้คอยพบ จนเมื่อครบทบวันหวนคร่ำครวญหา ยังคงรอต่อคำนำสัญญา ถ้อยวาจาว่าให้รออย่าท้อใจ คืนและวันผันไปไม่คืนกลับ คงเฝ้านับกับวันผ่านนานเพียงไหน กับคำรักสลักมั่นสัญญาใคร ที่ฝากไว้ก่อนไกลห่างอย่างเดียวดาย รอและรอต่อเธอเสมอมั่น รอทุกวันจนผันไปให้ใจหาย จากหนึ่งปีนี่ย่างเข้าสองปีปลาย หรือหลอกชายขายสัญญาค่าสองเรา สัญญาให้ใช่ลายลักษณ์เป็นอักษร เพียงขอวอนสุนทรครั้งก่อนเก่า มันไร้ค่าเพียงสัญญาว่าปากเปล่า ไม่นานเล่าเจ้าลืมเลือนเบือนหายไป เจ้าคงลืมคนบ้านนอกเคยบอกรัก คอยพบพักตร์ปักใจไม่หวั่นไหว ลืมบ้านนาลาทุ่งท้องหมองอาลัย ลืมหัวใจใครสักคนที่ทนรอ ฝากลมหนาวคราวฝนว่าคนหนึ่ง ฝากถ้อยถึงซึ่งสัญญาค่าตั้งต่อ ย้ำคำมั่นวันเก่าเราเกริ่นก่อ ว่ายังรอไม่ท้อถอยคอยแก้วตา
27 กันยายน 2549 15:30 น. - comment id 609624
สัญญา... ...ก็แค่ปากเปล่า จะทิ้งเมื่อไรก็ได้ ถ้าใจอยากลืม
28 กันยายน 2549 16:21 น. - comment id 610045
ก็ยังไม่รู้ว่าจะเอ่ยสัญญาออกรึเปล่า ถึงขนาดฟันฟางร่วงหลุดหมดเหลือแต่ปากเปล่า ๆ ก็คงเฉียด ๆ เก้าสิบเข้าไปแล้วนะ อิอิ
26 พฤศจิกายน 2549 22:59 น. - comment id 631205
แม้นจะเป็นเพียงสัญญาแค่ปากเปล่า แต่สำหรับตัวเราแล้วค่ายิ่งใหญ่ เพราะเมื่อเรา สัญญากับใครใคร จะรักษาสัญญาไว้ให้นานนาน ไม่เจอกันนาน เลยแวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ สบายดีหรือเปล่าหละค่ะ เป็นห่วงนะค่ะ