แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายกายหมองเศร้า นั่งกอดเข่าเฝ้ามองฟ้าหาเพื่อนเหงา มีกี่คนเล่าจนใจจักเหมือนเรา อยู่กับเศร้าเราอ้างว้างกลางค่อนคืน มิได้หลับจับจิตครุ่นคิดหวน ใจคร่ำครวญรัญจวนหมองฟ้องใจตื่น ดังโลกนี้มีแต่เราเฝ้ากล้ำกลืน แสนขมขื่นยืนมองฟ้าน้ำตานอง แหงนมองฟ้าหาเพื่อนใจอยู่ไหนหนอ ก้มหน้าท้อต่อวันผ่านกาลหม่นหมอง หนาวหัวใจไร้กำลังตั้งประครอง เพียงร่ำร้องกับท้องฟ้ายามราตรี มิอายฟ้าดาราเดือนเพื่อนยามท้อ เพียงอยากขอต่อเจ้าอย่าไกลหนี ให้ฉันนั้นมั่นใจในชีวี ที่ยังมีดาวเดือนเป็นเพื่อนใจ ปลอบใจน้อยละห้อยเหงาบรรเทาหม่น ยามสับสนอับจนหมองร้องร่ำไห้ ความอัดอั้นมันสับสนหนทางไป ฝากไปให้ได้รับรู้หมู่เดือนดาว อยู่กับฉันทุกคืนเมื่อกลืนช้ำ ให้ฉันพร่ำย้ำวจีที่ปวดร้าว เป็นเพื่อนเหงายามเราท้อมาขอกล่าว เล่าเรื่องราวคราวหลังประทังใจ
1305
2
0
22 กันยายน 2549 13:18 น. - comment id 608338
มีแต่เรื่องเศร้าเศร้าให้เหงาใจ มีแต่ร่ำไห้ไม่จบสิ้น มีแต่ความหลังฝังชีวิต ให้ถวิลโหยหาน้ำตาคลอ อาจเกิดมาอาภัพแสนอับโชค จึงวิโยคให้โศกเศร้าใจเหงาหนอ แม้ชีวิตลิขิตใหม่ไม่ดีพอ กลับพบท้อต่อชีวิตลิขิตเดิน อักษรวาดอนาถนักมักแต่เศร้า ยากบรรเทาความเหงาให้ห่างเหิน เพราะที่พบประสบนั้นฉันเผชิญ มันมิเกินความท้อต่อดวงใจ
22 กันยายน 2549 16:16 น. - comment id 608455
ขอเธอสุขอยู่ดีมิมีเหงา ไม่ต้องเศร้าเดียวดายให้คล้ายฝัน ส่วนความจริงสุขทุกวี่มีทุกวัน ให้เธอนั้นสุขอนันต์เหมือนดวงดาวขอให้มีแต่ความสุขนะค่ะ ส่วนความเศร้าเอาทิ้งไปที่ทะเลเถอะ
30 ตุลาคม 2549 18:15 น. - comment id 621271
พระเจ้านั้นหรือใช่โหดร้าย เมื่อสร้างหญิงย่อมสร้างชายมาเคียงคู่ เมื่อมีน้ำยังมีปลาลองมองดู เราควรรู้สุขกับทุกข์ย่อมคู่กัน เมื่อเราทุกข์ใช่คนเดียวลำพังแน่ คนอ่อนแอใช่หนึ่งเดียวเราเท่านั้น คนทุกข์กว่าเจ็บกว่าเป็นร้อยพัน ยืนให้มั่นแล้วค่อยก้าวเดินต่อไป เป็นกำลังใจให้นะคะ...สู้ ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
