เหนื่อยล้าเหลือเกิน

ไม้หอม

ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามาพอแล้ว
หัวใจเต้นเบาแผ่วอย่างช้า-ช้า
ลมหายใจรินรดทดเวลา
เมื่อความรักเข้าตาฆ่าหัวใจ
     ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามาพอแล้ว
เพียงลมแผ่วแว่วมาพาร้าวไหว
หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมโบกไกว
หนาวหัวใจเมื่อไกลร้างห่างผูกพัน
     เพียงพอแลแวเพียงพอซึ่งคำลา
หยาดน้ำตารินมาจากห้วงฝัน
เหนื่อยเหลือเกินหมดแรงล้าฝ่าคืนวัน
สองตาเศร้าสองเท้าสั่นฉันอ่อนใจ
     ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามามากนัก
ใยคนที่ฉันรักทำร้าวไหว
หลอกให้หลงในรักแล้วจากไป
แล้วตัดเยื่อไม่เหลือใยมาเอ่ยลา
     หมดสิ้นแล้วหมดสิ้นซึ่งความรัก
ฉันเหนื่อยล้าเกินจักเที่ยวตามหา
ความรักที่ฉันหลงคอยเฝ้ารอมา
เหลือเพียงซากและน้ำตาลาจากกัน
     ที่สุดแล้วคำลาก็มาถึง
ในวันหนึ่งซึ่งไม่ไกลเกินใฝ่ฝัน
ในความรักมีคำลาร้างผูกพัน
ในแววตาคู่นั้นเธอหมดใจ
     หมดสิ้นแล้วความรักในครั้งก่อน
หมดซึ่งความอาทรและรอนไหว
หมดสิ้นแล้วความห่วงหาและห่วงใย
หมดสิ้นแล้วหัวใจฉันแหลกราญ
     เหลือเพียงแต่ซากหัวใจที่แตกหัก
เหลือเพียงแต่รอยรักที่เคยหวาน
เหลือเพียงแต่รอยหม่นเศร้าและร้าวราน
เหลือแต่ร่างไร้วิญญาณเหมือนสิ้นลม
     ............................................
     เหนื่อยใจนักกับรักในวันนี้
ความห่วงใยที่มีเพียงลมผ่าน
ความผูกพันที่เหลือเป็นตำนาน
ความร้าวรานผ่านเข้าออกลมหายใจ
     ยิ่งมาถึงจุดแตกหักของรักร้าว
ความเหน็บหนาวยิ่งหว้าเหว่ทำหวั่นไหว
ความคิดถึงหลอมละลายด้วยความไกล
ความหม่นไหม้เข้าแทนที่ความอาทร
     มันไม่เหลืออีกแล้วความรู้สึก
เจ็บลึก-ลึกข้างในใจสะท้อน
จบสิ้นจแล้วเรื่องความรักทุกบทตอน
มีแต่เพียงนิทานกล่อมนอนชื่อน้ำตา
     ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามาพอแล้ว
หัวใจเต้นเบาแผ่วอย่างช้า-ช้า
ลมหายใจรินรดทดเวลา
เมื่อความรักเข้าตาฆ่าหัวใจ
                         25/8/49    17. 32   น.