เหม่อมองเงาใต้น้ำอำพรางหมอง ได้แต่ลองยิ้มใส่ใจแดงฉาน เห็นเพียงเงาเสแสร้งแกล้งสำราญ ความเบิกบานสิ้นไร้ในตัวตน เห็นแต่หยาดน้ำใสในตาโศก โลกหนอโลกลวงจิตวิปริตผล ใจไร้ค่าภายนอกหลอกสิ่งยล เงาที่เป็นแสนมืดมนคนหลอกตัว กว่าได้เห็นในของคนไร้ค่า ต้องอัตตาที่แท้พ่ายแพ้ชั่ว หลงครรลองผองกรรมทำเมามัว แสนหวาดกลัวทุกคราเห็นค่าเงา แลร่างสองในน้ำตามกล่าวอ้าง หวังลบล้างสิ่งชั่วมั่วโง่เขลา โถมฟาดใส่วารีที่ดูเบา เพราะรู้ความโง่เง่าเข้ารอญราญ ''ไร้สำนึกประพฤติเยี่ยง หล่อเลี้ยงกาฝากรากผลาญ พิบัติสิ้นตัวกลัวประจาน สำราญเริงเพลิงอัปรีย์'' หลงแล้วหลงทางตรงคงทางสาป หลงลิ้มบาปกินใจในวิถี สิ้นศักดาสิ้นตัวมั่วกาลี จึงเห็นผีทุกเพลาคราส่องตัว
13 กันยายน 2549 19:19 น. - comment id 605912
ยามมองเงาใต้น้ำนำความใส เหมือนอยู่ในเบื้องต้นจนสุขสันต์ มองครั้งใดสีเนืองเรืองอำไพ ให้มองเงาทุกวันฉันยอมมอง อิอิ ขอมองต่างมุมหน่อยแล้วกันนะค่ะ อิอิ
13 กันยายน 2549 20:24 น. - comment id 605949
สวัสดีท่านหญิงไร้เงา นามของท่านจักคงอยู่และไม่มีทางไร้ไปจากใจแห่งข้า และ ท่านนางฟ้าแสนซนครับ ขอให้เงาของคุณยิ้มตลอดเวลา น่ะครับ