คิดถึง...ใครหนอ

สุชาดา โมรา

ใครหนอ...ใคร...ทำให้ฉันเฝ้าคิดถึง
 คอยคำนึงห่วงหาและฝันใฝ่
อยากได้ความรักความเมตตาความจริงใจ
อยู่ข้างในใจของเธอเพียงผู้เดียว
          ใครหนอ...ใคร...ทำให้ฉันต้องลุ่มหลง
คอยพะวงเป็นห่วงเธอเสมอ
เหนื่อยบ้างไหมคนดี...ฉันรักเธอ
มั่นเสมอหัวใจที่ให้กัน
          ภาพความหลังเลือนลางเพราะมีรัก
เธอปกปักรักษาฉันเสมอ
หวั่นไหวทุกคราที่พบเจอ
เพราะว่าเธอเป็นหัวใจของฉันเอง
          จะสิบปียี่สิบปีเธอรอได้
ฉันเชื่อมั่นในสัจจะอธิฐาน
เพราะความรักของเธอคอยบันดาล
ความสุขสราญให้รักเราเติมเต็ม
          ฟากฟ้าโพ้นทะเลอันกว้างใหญ่
จะข้ามไปด้วยกันจริงน่ะหรือ
จะลอนดอนยุโรปเราพบเจอ
ไปเรียนด้วยกันเสมอจนแต่งงาน
         ขอให้ใครคนนี้ที่ฉันคิดถึง
พูดจริงใจดังคำว่า...
ฉันจะลองเชื่อใจดูสักครา
ขอเพียงเธอนั้นอย่าหลอกลวง
         จากเพื่อนแปรเปลี่ยนเป็นคนรัก
ฉันเชื่อมั่นในคำที่เธอเอ่ย
เฉลยรักมากกว่าข้อสอบอันเชยเชย
แล้วลงเอยด้วยรักเธอจริงใจ
         รู้ดีว่าหัวใจฉันเคยช้ำ...
ฉันยังนั่งคร่ำครวญ...ใครคนนั้น
แต่มีเธอให้กำลังใจฉัน...
ภาพวันนั้นจึงเลือนลางเสียเต็มที
         สุดขอบฟ้าสุดนิยามแห่งคำรัก
มันในภักดิ์รักดีเธอคนนี้
เธอจะอยู่ในใจฉันนะคนดี
ทุกวินาทีเพื่อเธอเสมอมา