ไก่ได้พลอย

ตราชู

เพื่อนๆทุกท่านครับ วันนี้สบายๆ ผมจึงขอนำกลอนเก่าซึ่งแต่งเล่นๆไว้ในสมุดจดอักษรเบรลล์มาให้ลองอ่านกันดู เกิดกรณีพิพาทระหว่างคนกับไก่ขึ้นแล้วครับ
เพื่อนๆช่วยผมตัดสินทีนะครับ ว่าจะเลือกข้างไก่ถูกหรือคนถูกกันแน่
ไก่ได้พลอย
                ไก่เขม้นเห็นพลอยเดินคล้อยผ่าน
คนก็ขานแคะไค้ว่าไก่โง่
ไก่มันเศร้ากำสรดแสนอดโซ
ผอมกงโก้ก้มเลือกข้าวเปลือกกิน
                มันรู้ว่าเม็ดข้าวทุกคราวเคี้ยว
ช่วยขับความซูบเซียวให้สูญสิ้น
ถ้าเรี่ยวแรงแกร่งพอก็ปร๋อบิน
พ้นโรครุมราคินระคางระคาย
                คนเขม้นเห็นพลอยที่พร้อยเพริศ
กลับว่าเลิศในหล้าราคาหลาย
ทั้งที่ตัวถึงชะตาคราอดตาย
ใช่พร่องทุกข์ทับกายเพราะกลืนพลอย
                เม็ดข้าวเคี้ยวกลืนครู่ย่อมรู้อิ่ม
แต่เม็ดพลอยหรือจะลิ้มรู้รสอร่อย
ถ้าไร้ที่ซื้อขาย อย่าหมายคอย
จะหากินแต่สักหน่อยที่ไหนมี
                พลอยก็กลายเป็นแต่แค่เม็ดกรวด
หมดทางอวดโอ่จำรัสรัศมี
ไยคนนั้นแน่แน่วหลงแก้วมณี
หลงโสภีแสงผ่องส่องอำไพ
                ไก่ได้พลอย คนก็หาว่าไก่โง่
คนได้พลอย ไก่ก็โห่คนโง่ใหญ่
ต่างฝ่ายต่างเจรจาประสาใจ
คนกับไก่ใครเล่าเขลากว่ากัน?
(๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๘)
______________________________________________