ชีวิตที่เหลืออยู่...............

ทรายกะทะเล

ที่ผ่านมา อาจจะ ไม่ได้คิด
อยู่ในจิตอยู่ในใจ ให้ค้นหา
ไม่มีสิทธิที่จะคิดใครนำพา
แม้นรู้ว่า ผิดที่ทำ ก็ทำไป
พ่อเคยสอนแม่เคยเตือนไม่หยั่งคิด
ไม่มีผิด ที่ท่านสอนสั่งน้ำตาไหล
มันหลั่งรินข้างในใจของท่านไป
สิทธิของฉัน บอกว่าฉันจะทำ
อันความดื้อดึงนั้น พลันให้ ไม่ถอดถอน
ถลำลึกไปแล้ว ครึ่งหนึ่งชีวิตมันเป็นกรรม
ยากจะหยั่งรู้สึกได้ว่า ฉันจะจำ
ว่าเธอทำ อะไรไว้ ฉันไม่ลืม
ชีวิตที่เหลืออยู่...............
ขอเป็นครูตัวเอง จะได้ไหม
รู้อย่างนี้ ทำตามอย่างที่พ่อแม่สอนเอาไว้
อยากจะให้ ชีวิตมีความสุข กันสักที
สงสารลูกที่เกิดมาไม่รู้เรื่อง
คำหยาบเปลืองที่พ่นเข้าหูฉัน
เขาคนนั้นด่าว่ากันและกัน
ให้ใจนั้นกัดกร่อน บ่อนทำลาย
หลายหลายคนอิจฉาตาร้อนนัก
ยามใดฉันเหงาเศร้าใจหาย
มีเพื่อนมาอยู่เยงข้างเยงกาย
ก็บับไล้ใสส่งเขา เหมือนขอทาน
ทำไม..... ไปทำเค้าจนเข้าใจแนผิด
อย่ายึดติดฉันให้มากไปกว่านี้
ไม่ต้องมาไว้ใจฉันคนไม่ดี
เพราะเหตุที่เธอทำให้ฉันเป็น
เขาคนนั้นเข้ามาให้ความสุข
ไม่เคยทุกข์ให้กำลังใจทุกวันค่ำ
ปารถนาดีทุกวัน ไม่ใจดำ
เหมือนที่เธอทำกับฉัน ตายทั้งเป็น
ชีวิตที่เหลือยู่............
อย่าให้ฉันต้องอดสู กว่านี้เท่าที่เห็น
ปวดทั้งกายปวดทั้งใจ โอ้รำเค็ญ
สิ่งที่เห็นเห็นอยู่เพราะ เธอต้องการให้ ฉัน ไม่มีใคร
พอกันที ฉันจะเก็บไว้ในใจ
โปรดจำไว้ฉันจะดหดกับเธอบ้าง
ใจก็อ่อนสงสารมาแสน นาน
แต่ตัวแนกลับพัง ทลายเปิง
ฉันจะรักตัวเองให้มาก กว่าที่เป็นอยู่
เธอคงเป็นเหมือนศัตรูในใจฉัน
ไม่อยากให้ฉันก้าวไปใกล้สู่ฝั่ง
เธอทำพังฉันจะสร้าง ใหม่มา ให้ ตาเธอ โปนออกมา