ตะวันลาลับ ตกดับสู่ดิน แต่ใจไม่ชิน ต้องสิ้นสุดวาย เหงาเกินจะรับ แสงกลับมืดหาย อยู่อย่างเดียวดาย สุดท้ายเหมือนเคย น้ำตาเอ่อคลอ หลั่งปอมาเลย สุดแท้จะเอ่ย จืดเจยจรลา ตอนนี้ต้องทน จนพ้นนี่นา เหนื่อยเกินจะหา คนมาเคียงกาย
ตะวันจะลับขอบฟ้า 19 ก.ค. 2549 13:34 น. - ID 91226 
1311
1
0
19 กรกฎาคม 2549 14:07 น. - comment id 591213
อืมมม.......เหงาแฮะ แฮ่ะ แฮ่ะ
19 กรกฎาคม 2549 16:18 น. - comment id 591232
คนเหงา ก็เหงา คนเหงา ก็เศร้า สองสิ่ง คือเรา คลุกเคล้า ทุกเวลา.......
19 กรกฎาคม 2549 17:58 น. - comment id 591263
เป็นกำลังใจให้ครับ
19 กรกฎาคม 2549 18:03 น. - comment id 591269
สวัสดีค่ะ เหงานิดหน่อยทน เป็นคนต้องไหว แม้หนทางไกล ก้าวไปในทาง... เป็นกำลังใจนะคะ
19 กรกฎาคม 2549 21:44 น. - comment id 591312
ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจแต่กลอนนี้แต่งให้คนเหงาทุกคนแหละค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเหงาคนอื่นๆ ด้วยนะค่ะ
20 กรกฎาคม 2549 16:27 น. - comment id 591560
พี่ไรไก่มานั่งเป็นเพื่อนคนขี้เหงา
21 กรกฎาคม 2549 00:11 น. - comment id 591648
เมื่อคนเหงามาเจอกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
