แม้นสายรุ้งโยงขอบฟ้าที่ว่ากว้าง พื้นดินห่างแค่ไหนไกลสุดหล้า หากยืนมองออกไปสุดสายตา ดินกับฟ้าพบกันได้ที่ปลายทาง แม้นพื้นดินแผ่นฟ้าที่ว่าใหญ่ แม้นหัวใจถูกจำกัดโดนขัดขวาง ความเข้าใจสานเป็นเส้นบางบาง ไม่เคยจางยึดเหนี่ยวเป็นเกลียวใจ สายรุ้งสวยแห่งใดสดใสเท่า สายใจเราปูวางกลางฝันใฝ่ สายธารรักหวานซึ้งถึงคนไกล ฤๅจะเท่าสายธารใสจากใจเธอ