หน้าส่วนตัว
1. พ่อหลับตาเล่นเพลงนี้ได้นะ
2. ก็คงเหมือนอีริก แคล็ปตั้น เวลาแกหลีด แกหลับตาปี๋
3. ไม่รู้ว่าแก่ทรมาน หรือแกมีความสุข
1. พ่อว่า เป็นการดำดิ่งเข้าไปภายใน ไม่น่าจะเป็นความทุกข์ทรมาน
2. กว่าจะทำอย่างนั้นได้ เขาฝึกนานไหม
1. น่าจะนานนะ เคยอ่านที่ว่า นักกีตาร์ ฉายากีตาร์ปืน เฉพาะซ้อม
ก็วันละ 8 ชั่วโมง
3. ไม่ฝึก ก็ไม่เก่ง
1. ช่าย
2. พ่อว่าผมจะเล่นแบบนั้นได้ไหม
1. แล้วหนูเชื่อว่าจะได้ไหม
2. ผมว่าต้องได้แน่ เพราะกลับมาจากโรงเรียน ผมจับมันทุกวัน
1. ลูกทบทวนดูซิ วันแรกที่พ่อเอากีตาร์มาให้
หนูดีดมีเสียงทึบหรือใส
2. ทึบ
3. ขณะที่วันนี้ไม่ใช่แค่ใส
มันเป็นท่อนหนึ่งของเพลงเลยแหละ ใช่ไหมพ่อ
1. ฮื่อ...เพลงอะไรนะ
2. ชะตาชีวิตครับ
3. พ่อลองเล่นแบบหลับตาอีกซักรอบซิครับ
1. ได้ซี
"นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย...............
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 1 มิ.ย. 2549 22:30 น. - ID 89850 
970
14
0
1 มิถุนายน 2549 23:21 น. - comment id 581329
จ๊ะเอ๋ .. อัลมิตราจะเอาตาดำไปซ่อนแล้วค่ะ หลังม่านเปลือกตา มีความสุขสว่างไสวรออยู่... อัลมิตราโทรหาคุณนะ แต่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนเบอร์หรือว่าชุมสายไม่ดี จะแจ้งเรื่องกิจกรรมที่จะไปทำที่ศรีสะเกษ แล้วก็จะถามเรื่องที่อยู่ เพื่อจะได้ส่งตำรับประมวญมารค ค่ะ แต่ใจจริงนะ อยากให้ไปร่วมกิจกรรมด้วยจัง เบอร์ 2 และเบอร์ 3 ช่วยเชียร์เบอร์ 1 มา รร บ้านตานวนหน่อยสิจ๊ะ
1 มิถุนายน 2549 23:41 น. - comment id 581334
ขนลุกโดยไม่ทราบสาเหตุ ค่ะ อาจเป็นเพราะ ... บทเพลงของพ่อ แวะมาขอบคุณในคำทักทายนะคะ
1 มิถุนายน 2549 23:55 น. - comment id 581336
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ผมเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ใหม่ครับ แต่มีปัญหาแบบนี้ครับ ครั้งแรกมีคนไทยจากสิงคโปร์โทรมา ถึงผม 3 ครั้ง เป็นเบอร์มีเครื่องหมาย + นำหน้า ผมโทรกลับไป เขาถามผมว่า ได้เบอร์ของเขามายังไง ผมก็บอกไปว่า ก็เบอร์ของคุณโชว์ที่เครื่องของผมตั้งสองสามหน ว่าแต่ว่ามีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า เขาว่า เบอร์ 09 863 2595 นี่เป็นเบอร์แฟนของเขา ผมถูกถามว่าทำงานที่ไหน พอผมตอบไปว่าทำงานที่ต่างจังหวัด น้ำเสียงของเขาดูโล่งใจไปบ้าง ที่ผมอยู่คนละที่กับแฟนของเขา ก็คงน่าระแวงแครงใจพิลึกล่ะถ้าครั้งที่หนึ่งผมรับสาย ครั้งต่อไปแฟนเขารับเอง เบอร์เดียวกันนี่แหละ ส่วนเหตุการณ์ครั้งหลัง ลูกชายผมเองโทรหาพ่อ คนรับสายเป็นคนอื่น ที่ต่างอำเภอกันออกไป ลูกยืนยังว่ากดเบอร์ของพ่อไม่ผิดแน่ 09 863 2595 ก็ไม่รู้ครับว่ามันเป็นยังงั้นได้ยังไง โรงเรียนของผมไม่ค่อยมีคลื่นนะครับ ต้องเดินหาคลื่นอยู่กลางสนามหน้าโรงเรียน เหมือนบ้าหาของหายยังไงยังงั้นแหละ และ เสาร์อาทิตย์นี่ผมติดเรียนตลอดวันครับ ครูผู้สอนกำหนดกติกาว่าต้องปิดโทรศัพท์กันทุกคน ช่วงนั้นก็ไม่สามารถติดต่อกันได้นะครับ การเดินทางไปตานวน ศรีสะเกษ อาจจัดการได้ลำบากครับ สาเหตคงเป็นเรื่องของช่วงเวลาที่คาบเกี่ยวกับการต้องเรียนหนังสือเสาร์อาทิตย์ของผมเป็นหลัก ขอฝากความระลึกถึงของผมไปยังครูใหญ่โรงเรียนเล็กก็แล้วกันนะครับ เรื่องตำรับประมวญมารค แหม..ลำบากคุณอัลมิตราจังเลย ผมรู้สึกเกรงใจจริงๆนะครับ คุณอัลมิตราฝากไปรษณีย์ให้ผม ก็ซึ้งหัวใจเหมือนได้กับมือนะครับ ที่อยู่ของผมยังเหมือนเดิมครับ นายบรรลุพร นามโนรินทร์ 80 หมู่ 15 ซอยตรงข้ามโคกศรีเมืองใหม่ ถนนสกลนคร-นาแก บ้านตองโขบ ตำบลตองโขบ อำเภอโคกศรีสุพรรณ จังหวัดสกลนคร 47280 ขอบคุณอย่างยิ่งครับ
2 มิถุนายน 2549 00:04 น. - comment id 581338
รับทราบครับคุณCompletely ราตรีสวัสดีครับผม
2 มิถุนายน 2549 00:22 น. - comment id 581340
2 มิถุนายน 2549 03:31 น. - comment id 581348
ย่องมาอ่านตอนเจ้าของบ้านหลับครับ...
2 มิถุนายน 2549 07:39 น. - comment id 581368
วันจันทร์ อัลมิตราจะจัดส่งให้นะคะ โดยปกติ อัลมิตราจะฝากพนักงานเดินเอกสารไปไปรษณีย์ วันนี้ตำรับประมวญมารคอยู่บนโต๊ะหนังสือที่บ้าน อัลมิตราไม่ค่อยจะเอาไหนเรื่องไปไปรษณีย์ ตอนที่ลงทะเบียนเรียน มสธ. เชื่อไหมว่า ไม่มีครั้งไหนที่ลงทะเบียนเอง ไม่รู้จะกรอกยังไง จ่ายธนาณัติยังไง ดูเซ่อซ่า .. ๕๕๕ เรียนจบมานี่ ก็ถือว่าเป็นพระคุณของพนักงานเดินเอกสาร ที่อุตส่าห์ไปลงทะเบียนให้ทุก ๆ ครั้ง ถึงแม้ว่าจะทำไปบ่นไป เมื่อเช้านี้ ..เส้นทางผ่านมาที่ทำงาน อัลมิตราแวะทานข้าวที่โรงเรียน อาหารที่นั่นถูก และอิ่ม.. เขาเปิดเพลงพระราชนิพนธ์ด้วยนะ เพลงชะตาชีวิต ที่คุณก่อพงษ์ร้องให้ลูกชายฟังนั่นล่ะ จากนั้นก็เป็นเพลงที่นักร้องซุปเปอร์สตาร์ของไทยร้อง อุบอิบ อุบอิบ .. มีเรื่องจะอวด เย็นนี้อัลมิตราจะไปดูเขาซ้อมกระบวนเรือฯ นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่า จะไปยืนเกาะรั้วตรงไหนดู แต่ก็เตรียมกล้อง เตรียมตัวทุกอย่างพร้อม ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ปั่นงานก่อน เมื่อคืนลูกน้องทำวีรกรรมไว้แยะ มีงานรอให้แก้ เพียบ... ค่ะ
2 มิถุนายน 2549 10:45 น. - comment id 581380
พอลูกเว่ากั่น เป่นต่าอ่อนซอนเนาะ \" ลมตะวัน กะ ปานตะเว็น \" ซือมวนแท่หยากมี่ลูกคือเจ้าเด้
2 มิถุนายน 2549 08:44 น. - comment id 581398
ฟังพ่อลูกคุยกัน อบอุ่นดี
2 มิถุนายน 2549 11:45 น. - comment id 581413
]เพลงพระราชนิพนธ์เพลงนี้...กระต่ายก็ชอบค่ะ...ชะตาชีวิต....
2 มิถุนายน 2549 21:50 น. - comment id 581496
สวัสดีครับคุณrain คุณบินเดี่วหมื่นลี้ คุณอัลมิตรา คุณร้อยแปดพันเก้า คุณMomMamSan คุณSilky และคุณ..สีน้ำฟ้า.. ผมมีความสุขใจมากครับที่ได้พูดคุยกับมิตรของผม ผมเองเพิ่งกลับมาจากพาลมตะวันกับปานตะเว็นไปกินเนื้อย่างเกาหลีในตัวอำเภอ ซึ่งก็ห่างออกไปแค่ 500 เมตรเองครับ ทั้งคู่กินได้เยอะ ดูท่าทางคงชอบและคงอร่อย ตอนผมเป็นเด็กนี่อดอยากมากนะครับ กินจี่ปลาหมึกเหม็นๆกะข้าวเหนียว โตมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเป็นบุญหัวของผมแล้ว เชื่อไหมครับว่าร่างกายของผมเพิ่งมาโตเอาตอนหลัง ๆ คือช่วงใกล้ ๆ อายุ 25 ซึ่งนั่นก็ได้ช่วยให้ผมดูไม่ค่อยแก่ คือแก่ช้ากว่าเพื่อน กลับไปเจอพักพวกที่เคยเรียนด้วยกันตอนมัธยมนี่ เทียบหน้าผากกันของเขาล้านเลี่ยน ในขณะที่ผมเหมือนหน้าผากคนหนุ่มยังไงยังงั้น พรรคพวกหลายคนเริ่มพุงพลุ้ย หัวหงอกสีดอกเลา ส่วนผมไม่นะ ( ไม่อยาก -ฮา) ลมตะวันกับปานตะเว็นก็ตัวเล็กครับ ไปไหนด้วยกันเขาก็ว่าแฝดคู่นี้อยู่ ป.1 ใช่ไหม เขาอยู่ ป.4กับ ป.6 แล้วแหละครับ. แต่ตัวเล็กๆ คงเหมือนผมตอนที่เป็นเด็ก ๆ นั่นแหละ ขอบคุณทุกท่านครับ ผมอ่านที่ทุกท่านเขียนตอบแล้วได้ยิ้มอิ่มใจเสมอนะครับ คงได้พูดคุยกันต่อไปอีก ด้วยไมตรีครับ
2 มิถุนายน 2549 20:59 น. - comment id 581522
มาฟังพ่อ-ลูก คุยกัน เช่นกันค่ะ
3 มิถุนายน 2549 00:47 น. - comment id 581545
เริ่มวันใหม่แล้วนะคะพี่พงษ์ ยังไม่ได้นอนเลยค่ะ ห่างเพื่อน ๆ ในบ้านกลอนไทยไปนาน ห่างก็เหมือนไม่ห่าง ด้วยว่าเข้ามาอ่านบ่อย ๆ แล้วแต่เวลาที่พอจะหาได้ หากแต่ไม่ค่อยได้ทักทายใคร ๆ วันนี้โชคดีที่เปิดบ้านเข้ามาเจอพ่อคุยกับลูก อ่านแล้วให้หวนคิด คิดถึงปะป๊า แต่ก่อนก็เคยคุยทำนองนี้กับลูก ๆ เพียงแต่คุยกันคนละเรื่อง มองเห็นภาพแม้อยู่ห่างกันแสนไกล เป็นภาพความอบอุ่นที่มัทเคยได้สัมผัส ยิ้มในหน้าด้วยนึกถึงพ่อกับลูกอีก 2 คน นั่งคุยกัน เป็นความอบอุ่น สุขในใจ ส่งให้อารมณ์ดีขึ้นอย่างประหลาด มองเห็นรอยยิ้มที่พ่อส่งยิ้มให้กับลูก ๆ รอยยิ้มที่อบอวลไปด้วยความเมตตา เอื้ออาทร ห่วงใย ไม่ได้ทักทายพี่พงษ์นานมาก หวังว่าคงสบายดีนะคะ
3 มิถุนายน 2549 10:38 น. - comment id 581617
สวัสดีครับ
อืม..ไม่ได้พูดคุยกับคุณมัทนานเหมือนกันนะ คุณมัทเป็นไงบ้าง สบายดีใช่ไหมครับ
ผมเองสบายดี เริ่มมีน้ำหนักครับ 2 ปีผ่านไปน้ำหนักของผมพรวดขึ้นตั้ง 10 โล สาเหตุเพราะกินลิโอบ่อยขึ้น ที่กินบ่อยขึ้นเพราะไปคบกับเพื่อนที่ไปเรียนเสาร์อาทิตย์ด้วยกัน พวกเพื่อนมีเรื่องให้เสวนาประสาคอการเมืองบ่อยมาก ในบรรดาเพื่อนที่กินด้วยกันผมน่ะกินน้อยที่สุดแล้วล่ะ
ที่บ้านผมก็กินบ้าง คือวันไหนภรรยาทำกับข้าวน่ากินกะเบียร์ผมก็ขอจิบแกล้มกับซะหน่อย ไม่เกินขวดนึงหรอกครับ เออก็ทำให้เพลิน ๆ เล่นเพลงกับลูกได้สนุกๆ และเมื่อหลับก็หลับลึกได้ดี
ฝนที่บ้านผมเพิ่งลงเมื่อสัปดาห์ที่แล้วครับ
อากาศจึงเย็นสบายดี ตอนกลางคืนนี่เงียบและเย็นมาก บรรยากาศน่านั่งเขียนหนังสือนะ แต่ผมก็ไม่ได้เขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ได้สัญญากับลมตะวันและปานตะเว็นว่าจะทำเล่มหนังสือให้เสร็จ ให้ทั้งคู่เขียนรูปประกอบให้ เมื่อคืนเขาก็เตือนความจำพ่อว่า หากระดาษมาให้เขาได้แล้ว จะวาดรูปให้ ผมก็ยิ้มในความเอาจริงเอาจังของเขา
เมื่อหนังสือเป็นเล่มแล้วผมจะส่งให้คุณมัทหนึ่งเล่มนะครับ
เล่มนี้จะทำให้สวยที่สุด
3 มิถุนายน 2549 11:07 น. - comment id 581628
เมื่อวานนี้ เก็บของใส่กระเป๋า โดยที่ไม่ลืมดูว่า กล้องยังอยู่ดีหรือเปล่า บ่ายสามสิบห้านาที อัลมิตราไปยืนเตร่ ๆ อยู่หน้าเซ็นทรัลพระราม 3 สักพักเพื่อนก็มาทัก และเดินทางกันต่อยังจุดนัดที่สอง รถค่อนข้างติด ทำให้กว่าจะถึงจุดนัดที่สองเกือบบ่ายสี่ หมอและลูกสาวมายืนรออยู่ข้างยิมเนเซี่ยม ด้วยความรวดเร็ว สมาชิกในรถรวมเป็น 4 คนแล้ว ก็เดินทางต่อไป แต่ยังไปไม่ถึงริมฝั่งเจ้าพระยานะ ต้องเอารถไปจอดอีกที่ และนั่งรถแท๊กซี่กันไป ใจคิดอย่างนั้น บังเอิญแท้ หารถแท๊กซี่ยากมาก .. หมอชวนขึ้นรถเมล์ .. เอาก็เอา เล่นโบกรถเมล์นอกป้าย สาย 44 ไวปานวอก .. ทั้ง 4 คน ก็อยู่บนรถเมล์ อัลมิตราหันไปกล่าวขอบคุณคนขับรถ ที่อุตส่าห์จอดรถรับ ค่ารถเมล์เท่าไหร่ไม่รู้ หมอจ่าย อัลมิตราควักเศษอีก 2 บาทเท่านั้น เส้นทางผ่านภูเขาทอง วัดพระแก้ว และถัดไปพวกเราก็ลงรถ เดินจ้ำพรวด ๆๆ ตามหมอและลูกสาวแทบไม่ทัน เดินกันไวแท้ .. อีกสาวที่เดินตามหลัง ก็โทรศัพท์ริซึ่ม โทรจัง .. \" เราจะไปดูกันตรงไหนคะ อีกไกลมั๊ย\" หมอยิ้มและบอกว่า ลุ้นกันหน่อย เดี๋ยวเดินหาเอา ที่ตรงนั้น ไม่รู้เรียกว่าท่าพระจันทร์หรือเปล่า อัลมิตราไม่รู้ทาง แต่ก็เดินไป เดินมา เมื่อยขาแฮะ .. ผ่านจุดที่เป็นริมแม่น้ำ เขาเก็บตังค์ค่าเข้าไปยืนดู คนละร้อย หมอไปเซอร์เวย์ โดยที่ให้พวกเรารออยู่ข้างนอก แต่ทำเลไม่ดี จากนั้นก็เดินหาใหม่ .. ใจของอัลมิตราพะวง กลัวจะไม่ทันเห็นเรือ จนกระทั่ง ไปเจออีกที่ ค่าบัตรเข้าชม คนละ 500 ต่างคนก็ต่างมองหน้ากัน .. เอาก็เอา (วะ) ชาตินี้ ก็เพิ่งจะเห็นของจริงคราวนี้ ทั้งที่เคยเขียนกาพย์เห่เรือไว้ แต่นั่น อัลมิตรานั่งเทียนล้วน ๆ อีกอย่าง เห็นความตั้งใจของสมาชิกในกลุ่มแล้ว อัลมิตรา ถึงแม้ว่าจะงก .. แต่ก็ยอมซื้อบัตรจนได้ หมอเดินแบกขากล้อง พร้อมกล้องอย่างดี ส่วนอีกสามคนที่เหลือ ก็มีกล้องกันหมดทุกคน กล้องของอัลมิตราน่าจะกระจอกที่สุด ฮา .. จะว่าไปแล้ว ยังอ่านคู่มือของกล้องไม่ถี่ถ้วนเลย จากมุมที่มองไปยังแม่น้ำ รำคาญตาตอไม้ใหญ่สองตอ ตรงโป๊ะเรือ แต่ทำไงได้ล่ะ .. อ้อ ! เขาแจกน้ำคนละขวด ถือเสียว่า มาดูฟรี แต่เสียค่าน้ำคนละห้าร้อยละกัน ฮา .. หมอตั้งกล้องในโหมดของการถ่ายวีดีโอ บันทึกภาพและเสียง ส่วนที่เหลือ กดชัตเตอร์กันสะบั้น \"หมอ ๆๆๆ นั่นไง เรือทองขวานฟ้า เรือลำแรก....\" อัลมิตราตื่นเต้นมาก แต่เมื่อหันไป .. หมอเอานิ้วจุ๊ปากแล้วกระซิบว่า วีดีโอบันทึกเสียงด้วย ๕๕๕ .. หน้าแตกแล้วสิ อัลมิตรา เสียงโหวกเหวกได้ถูกบันทึกแล้ว สักพัก .. \"หมอ ดูสิ เรืออนันตนาคราช สะท้อนเลื่อมน้ำสีทอง สวยจัง\" หมอหันมายิ้ม .. อัลมิตราลืมตัวอีกแล้ว ช่วงเวลายี่สิบกว่านาที อัลมิตราหันหน้าประจันแดดเต็ม ๆ และถึงแม้ว่าจะสวมหมวกแก๊ป แต่ก็ยังรู้สึกหน้าร้อนผ่าว จากมุมๆเดิม ที่มีฉากหลังเป็นโรงพยาบาลศิริราช อัลมิตราชักเซ็ง ตรงที่คิดไม่ออกว่าจะทำไงดี ทั้งปีนเก้าอี้ ทั้งถ่ายด้านหลังกระบวนเรือ สารพัดจะทำแล้วนะนั่น ซูมใกล้ก็ไม่ชัดเจน แถมยังถ่ายรูปย้อนแสงอีกต่างหาก ทำให้ รูปที่อยู่ในกล้อง มีดี อยู่นิดเดียว มาคิดอีกที ถึงแม้ว่าภาพที่ถูกบันทึกในกล้องจะไม่แจ่มชัด แต่ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน อัลมิตราคงไม่ลืม ขากลับ ก็เหมือนเคย เรียกหารถแท๊กซี่และสามล้อยากมาก ขึ้นรถเมล์กลับอีกแล้ว คราวนี้ลงป้ายที่ผ่านฟ้า และเดินย้อนขึ้นมาอีกหน่อย ทานข้าวต้มกุ้ยกัน อัลมิตราทานได้น้อย ในขณะที่คนอื่นทานมากกว่าหนึ่งถ้วย เดินจนอิ่ม .. ๕๕๕ อัลมิตราบอกใครๆว่างั้น หมอแอบกระซิบว่า วันที่ 6 มากันใหม่มั๊ย คราวนี้ไปอีกฟากของแม่น้ำ ครั้งนี้ถือว่าซ้อม ๆ อัลมิตราลังเล เอาไงดี .. อยากเห็นอีกนะ อยากได้รูปสวย ๆ แต่งานของอัลมิตราไม่รู้ว่าจะมีอะไรติดพันหรือเปล่า อัลมิตราจ้องหน้าหมอ แล้วบอกว่า \"หมอคะ เตรียมใบแพทย์ให้หน่อยสิ เผื่อว่า อัลมิตราจะลาป่วย...\" แผนน่ะ แผน ... มีแผนแล้วไม่ใช้ ก็คงไม่เรียกว่าแผนเนอะ
3 มิถุนายน 2549 11:18 น. - comment id 581632
เขียนได้สนุกนะครับ นี่ทำให้นึกถึงเพื่อนรุ่นน้องชื่อสนแก้วนะ เป็นพยาบาล เขียนเรื่องด้วยลีลาเป็นธรรมชาติแบบนี้เลย ผมไม่ได้อ่านงานของเขานานมาก นี่คง 10 กว่าปีเข้าไปแล้ว ภาพที่คุณอัลมิตราเล่าน่ะชัดมากนะครับ เหมือนเดินตามหลังกันไว ๆ ไปรอชมเรืออยู่ตรงนั้น ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับตอนต่อไปนะครับ
4 มิถุนายน 2549 06:41 น. - comment id 581745
4 มิถุนายน 2549 23:26 น. - comment id 581880
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
