ลูกเศรษฐีขี้เล่นเห็นพ่อแม่ เอามือแบหวังทองสักสองเหรียญ ตัวเศรษฐียิ้มตอบมอบเป็นเกวียน จึงพากเพียรซื้อจ่ายง่ายดั่งใจ ยามเข้าเรียนศึกษาเบือนหน้าหนี ตัวกูมีทรัพย์เป็นนาหารู้ไม่ อีกพ่อแม่นั้นเล่าแสนเข้าใจ ชอบสิ่งใดประเคนให้ไม่ยากเกิน ทำเลวนั้นแม่ยิ้มกลับรับจ๊ะจ๋า ทำชั่วนั้นพ่อก็ว่าไม่ต้องเขิน ทำอะไรก็เห็นด้วยช่วยเพลิดเพลิน นั่งนอนเดินแทบราชาในท่าทาง หมายสิ่งใดไว้ครองเพียงรองปาก ไม่ลำบากซูฮกคนยกหาง ใช้เงินทอดสะพานได้ทุกสายทาง ชนเบื้องล่างครั่นคร้ามความมั่งมี ยามพ่อแม่ปลีกภพนี้สู่ภพหน้า ลูกจึงรับทรัพย์เป็นนาคราเศรษฐี ก็ยิ่งเตร่ฟุ่มเฟือยเรื่อยเป็นปี ทรัพย์ที่มีจึงหดหายละลายลง เมื่อไร้ทรัพย์ไร้เพื่อนเลือนจากหาย ศักดินาป่นละลายกลายเป็นผง เหลือความจริงให้เห็นเป็นมั่นคง ทั้งชีวิตดิ่งลงตรงความยาก ยามหม่นหมองไร้มิตรสเน่หา อีกปัญญานั้นก็ด้อยคอยกระชาก หาตริตรองนึกถามความลำบาก ที่ตกยากเพียงนี้ชี้โทษใคร พลัดพรากจากเตียงทองกองข้างถนน จากเคหาน่าภิรมณ์พ้นอาศัย จากอาภรณ์แสนงามพาลหายไป เหลือเพียงใจยังไม่วายกระหายยิ่ง เมื่อหมดทางอีกปัญญาวิชาเขลา เที่ยวขโมยเที่ยวเอาเขาไปสิง เมื่อเขาสืบไล่ถามตามเจอจริง ก็โดนจับและโดนทิ้งไปนอนกอง เที่ยวเอามือชี้ฟ้าด่าพ่อแม่ เลี้ยงลูกแย่ตามใจจนหม่นหมอง วันนี้ลูกจึงได้กรงที่จับจอง พ่อถมทองให้ลูกปลูกซังเต
WhiteWizard 29 พ.ค. 2549 23:43 น. - ID 89741 
1270
1
0
30 พฤษภาคม 2549 08:27 น. - comment id 580502
พ่อแม่รังแกฉัน? พ่อแม่คงชดเชยในสิ่งที่ตนเองขาด ลูกคงตามกระแสสังคมและ... หาเหตุผลยากนะคะ สอนลูกให้ได้ดีคือสิ่งที่พ่อแม่ต้องการ เชื่อแบบนั้นนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
