::ภาพธรรมน้ำมิตร::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


1.  ผมตื่นขึ้นมาตอน 0:45 น.
     เพราะหมาเห่าคนที่เดินผ่านหน้าบ้านมา
     นาทีที่ผมนิ่งสังเกต
     ผมเห็นคนผู้นั้นพูดโทรศัพท์ 
     แสงเรืองจากหน้าปัทม์มือถือ ระบุตำแหน่งและการทรงตัวยืน
     ของเขาว่าเกือบซวนเซ
     และอีกไม่กี่อึดใจ
     เสียงรถเครื่องขับช้าจากท้ายซอยก็ดังใกล้มายังจุดที่เขายืน
     
2.   แวบหนึ่งระหว่างดูการณ์อันเป็นไป
      ผ่านช่องหน้าต่าง  ผมได้เหลือบเห็นดาวระยิบเต็มฟ้าเหนือยอดไม้
      ที่ผมลืมเกือบสนิทตลอดหลายวันที่ผ่านมา
      ว่าฟ้ายังมีดาวแขวนเกลื่อน
      
3.   แสงไฟของรถเครื่องที่ใกล้เข้ามา
      ฉายให้เห็นจังหวะขยับเคลื่อนของคนที่ปากซอย
      
      ซึ่งยืนยันว่า สายตาและการคาดเดาของผมถูกต้องพอใช้
      เมื่อรถหยุดตรงปากซอย  ผมก็จับรายละเอียดได้ว่า
      คนขี่รถเครื่องน่าจะเป็นใครและคนที่ยืนเกือบโงนเงนอยู่ตรงนั้นเป็นใคร
      ไม่นาน  รถเครื่องก็เคลื่อนออกไปจากตรงนั้น
      และอีกไม่นานนักรถคันเดิมก็ย้อนกลับเข้ามาในซอย
      ไปหยุดที่ท้ายซอยดังเดิม
      
       ณ  ช่วงหลายนาทีนั้น  ผมได้แวบนึกย้อนไปถึงเรื่องคุณธรรมน้ำมิตร
      ในหนังสือเล่มใหม่ที่เพิ่งได้มาและอ่านไปแล้วครึ่งเล่มเมื่อตอนกลางวัน
       
     
       อืม..
    
       คืนนี้ผมโชคดี
       ที่ได้ตื่นขึ้นมาทันเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ผมนึกว่า
       มันได้จางหายไปจากจิตใจของใครต่อใครหลายคนแล้ว
       ในสังคมอันแก่งแย่งข้นเข้มนี้
       
      
      
     				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    27 พฤษภาคม 2549 03:37 น. - comment id 579879

    ขอฝากความห่วงใยมายังมิตรทางภาคเหนือทุกท่านนะครับ
  • `กระต่ายใต้เงาจันทร์

    27 พฤษภาคม 2549 08:54 น. - comment id 579898

    แวะมาฝากความห่วงใยถึงชาวเหนือทุกท่านด้วยค่ะ11.gif36.gif
  • อัลมิตรา

    27 พฤษภาคม 2549 10:22 น. - comment id 579929

    เมื่อคืน อัลมิตรากลับบ้านดึก เนื่องจากไปงานเลี้ยงสมรสของเพื่อน
    เพื่อนคนนี้เคยทำงานร่วมกัน ตอนนี้ไปเป็นอาจารย์ที่ ม.สยามฯ
    
    ตอนที่เขาโทรมาแจ้งข่าวมงคลของเขา อัลมิตราก็ดีใจไปกับเขาด้วย
    ถึงไม่ได้รับปากเขาว่าจะไป แต่อัลมิตราไปแน่นอน
    
    เมื่อวาน ..
    อัลมิตราหอบซองแดงทั้งหมด 21 ซองที่ไม่รวมของอัลมิตรา
    ใครต่อใคร .. ไม่ไป
    
    เขา..จะรู้สึกอย่างไรหนอ ..
    อัลมิตราเห็นใจเพื่อนเหลือเกิน .. เขาอาจน้อยใจลึก ๆ 
    
    โต๊ะที่เขาจัดเตรียมไว้ มีเพียงอัลมิตราและเพื่อนอีก 3 คน
    ส่วนอีกสองโต๊ะ ที่ขึ้นป้ายชื่อที่ทำงานของอัลมิตรา ... ว่าง
    
    เขาแนะนำเจ้าสาวของเขาให้รู้จักอัลมิตรา
    \"นี่ไง อิม .. เพื่อนผม\"
    อัลมิตรายิ้ม .. และรู้สึกดี ที่ตัดสินใจตั้งแต่แรกว่า 
    ต้องมาแสดงความยินดีกับเพื่อนให้ได้ .
    
    ....................พลิกฉาก...............
    
    อัลมิตราได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ได้ยินเสียงคร่ำครวญบ้าง แต่ไม่ชัด
    ตีสองกว่าแล้ว อัลมิตราหลับสนิทหลังกลับจากงานเลี้ยง
    
    ออกมายืนที่ระเบียง ค้นหาแหล่งที่มาของเสียงนั่น
    เธอคนนั้น กองอยู่กับพื้นหน้ารั้วร้องไห้ อัลมิตราเห็นเป็นเงาตะคุ่ม
    ลำพัง .. ไม่มีคนอื่นอีก
    
    ถึงแม้ว่าอัลมิตราจะไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
    ไม่รู้ว่าจะลงไปปลอบอย่างไร หรือควรลงไปหรือไม่
    แต่อัลมิตราก็ยืนอยู่ตรงนั้น
    เหมือนยืนเป็นเพื่อนเธอ
    รับรู้ความรู้สึกที่เธออยากปลดปล่อย อยากระบาย
    
    ฟ้าระยิบระยับด้วยดาว..
    อัลมิตรามองฟ้าบ้าง สลับกับมองเธอ
    
    วันข้างหน้า วันที่อัลมิตราอ่อนแอสุด ๆ อย่างนี้บ้าง
    ไม่รู้เหมือนกันว่า จะมีใครหรือเปล่า
    ที่มายืนฟังเสียงคร่ำครวญของหัวใจ ..บ้าง
  • MomMamSan

    27 พฤษภาคม 2549 10:47 น. - comment id 579932

    11.gif แมนแล่วพี ค่นไท่ยคื่อกั่น บ่ถิ่มกั่นเดิ๊ก ย่ามทุกข์ย่ามยาก เฮาซอยกั่นดี่คือหยังนิตั้ว .... เป่นต่าเหลียโตนพู่เพินถืกน่ำถ่วมเนาะ ซงแฮงใจ่ไป่ซูเพินน่ำเด้อ .... 36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    27 พฤษภาคม 2549 15:32 น. - comment id 579968

    แวะมาทักทายครับคุณก่อพงษ์...น้ำใจจากพี่น้องต่างหลั่งไหลมาสู่พี่น้องภาคเหนือ..นี่แหละน้ำใจคนไทนด้วยกันครับ....
    
    ....คืนที่มืดมิด..ท้องฟ้าก็ยังสวยงามเช่นเดิม...ชายหนุ่มกวาดสายตาไปทั่วท้องฟ้าเพื่อค้นหาดาวที่จะตกให้เห็นอีกครั้งหนึ่ง..ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่มีความคิดที่จะจ้องมองท้องฟ้ามาก่อน...และจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายได้แหงานหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้าเกิดขึ้นเมื่อไหร่....คืนที่มืดมิดคล้ายแว่วยินเสียงคร่ำครวญของหัวใจของใครคนหนึ่ง...ล่องลอยจากป่าคอนกรีตข้ามภูผาป่าดอยมาถึงเวียงพิงค์....เถิด..คนดีร้องไห้ให้พอ..หากน้ำตามันสามารถล้างรอยความหมองหม่นออกจากหัวใจ..(เก็บมุขอัลมิตรามาจบ..555)
    31.gif
  • ชัยชนะ

    27 พฤษภาคม 2549 20:02 น. - comment id 580002

    เล่าเรื่องได้น่าติดตาม
    
    น้ำมิตรแม้หายาก
    แต่ก็ยังคงพอมีให้เห็นบางครา
    
    แต่ที่บ้านผมจะมีให้เห็นบ่อยครับ
    
    36.gif36.gif36.gif
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    28 พฤษภาคม 2549 05:53 น. - comment id 580044

    มาทักทายคุณกระต่ายใต้เงาจันทร์
    คุณอัลมิตรา
    คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้
    คุณชัยชนะ
    ในเช้าวันอาทิตย์ครับ
    
    อากาศวันนี้เย็นสบายมาก
    
    ลมเช้าโยกยอดไม้บอกนัยว่าฝนท่าจะมาช้าล่ะปีนี้
    
    แต่ยังไงผมก็ตัดสินใจไม่ทำนาไปแล้ว
    
    
    
    ชาวบ้านที่ต้องรอน้ำฟ้าทำนาปลูกข้าวนี่
    ถ้าฝนไม่มา   สีหน้าเห็นได้ว่าเหงาพิลึกครับ
    
    
    แต่เป็นเหงาคนละอย่างกับที่พวกเราเหงากัน
    
    ความไม่มีกินมันไม่ใช่เหงาธรรมดาหรอกครับ
    
    เรียกว่าโคตะระเหงาทุกข์เศร้าถึงจิตวิญญาณ
    
    เหงาแบบนี้ผมเคยสัมผัสรสของมันอย่างเข้มข้นในวัยเด็ก
    
    
    มันทำให้ผมอยากเป็นนักเขียนด้วยมั้ง
    
    
    อ่านที่คุณอัลมิตราเขียน
    ผมรู้ว่าหัวใจดวงนี้งดงามยิ่งนักครับ
    
    
    คุณชัยชนะและคุณบินเดี่ยวเห็นด้วยไหมครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน