เจ้าพระยามหานคร อยากจะย้อนวันก่อนเก่า อารยธรรมสืบลำเนา หลากเรื่องเล่ารอยเงาคำ ตำนานสานประวัติ ย่อมแจ่มชัดทุกเช้าค่ำ "สี่แผ่นดิน" แม่พลอย นำ เล่าเรื่องสร้างงานแผ่นดิน "สองฝั่งคลอง" ลองอ่านเรื่อง นิยายเปรื่องเล่าเรื่องศิลป์ ชัดภาพระรวยริน ใช้ดื่มกินน้ำพระยา เจ้าพระยา ... ถิ่นเก่าก่อน สุนทรภู่เคยอยู่ท่า หลงใหลในมนตรา เสน่ห์น้ำล้ำดวงใจ เคยอยู่ เคยเรียนร่ำ เคยเที่ยวลำน้ำเคยใส กระทงเคยส่งไป ในคืนเพ็ญเดือนสิบสอง อาหารศิริราช ก็สะอาดน่าลิ้มลอง ข้ามเรือเพื่อเที่ยวมอง เมียงหนุ่มสาวท่าพระจันทร์ ถนนวัฒนธรรม ศิลปะล้ำน้ำใจปัน วาดวางสื่อสร้างสรรค์ โรงละครวอนนั่งชม เกี่ยวเก็บกับชีวิต ได้ครุ่นคิดและรื่นรมย์ สนามหลวงยังสุขสม กิจกรรมหลากมากเรื่องราว หวนหาอดีตกลับ อยากเก็บพับไว้ขานกล่าว ที่นี่ ... ในหนึ่งคราว ฉันเคยอยู่เคยกินนอน วันหนึ่งจักไปเยือน ไปย้ำเตือนสิ่งเก่าก่อน เจ้าพระยามหานคร ใจยังวอนคิดถึงจัง.
2091
5
0
24 พฤษภาคม 2549 21:13 น. - comment id 579399
เจ้าพระยามีมนต์คนคิดถึง เฝ้าคะนึงถึงท้องน้ำเคยข้ามคุ้ง ถิ่นแม่โดมประโคมศักดิ์รักบำรุง ช่วยผดุงความทรงจำล้ำเลิศเอยมาอ่านค่ะ
24 พฤษภาคม 2549 22:40 น. - comment id 579423
... อืม...เคยไปล่องเรืออยู่ ครั้งนึงนะ...แต่นานมากแล้ว ... ไม่รุ ยังสวยเหมือนเดิมไหม
25 พฤษภาคม 2549 07:43 น. - comment id 579452
ร้านอาหารแถวๆถนนพระอิตย์ร้านอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ มีต้นโพธิ์อยู่ข้างหน้า ผัดสายบัวใส่กุ้งอร่อยมากค่ะ
25 พฤษภาคม 2549 08:58 น. - comment id 579467
สวัสดีค่ะ เคยแต่ข้าม ไม่เคยไปเต็ดเตร่แถวริมแมน้ำเลยค่ะ อยากลองทำดูบ้างจัง จะมีโอกาสมั้ย?หนอ...
25 พฤษภาคม 2549 09:02 น. - comment id 579470
สวัสดีครับ เคยไปนั่งริมเจ้าพระยา... ... ...ขณะนี้พระอาทิตย์กำลังจะลาแสงจากฝั่งฟ้าตะวันตกไปแล้ว ... ...ผมนั่งจ้องมองเรือหางยาวและเรือบรรทุกทรายอย่างเงียบๆ ...ในความรู้สึกยามนี้ ...เหมือนคนเหงา คนพ่ายแพ้ทั่วๆไปในในโลกสีน้ำเงินใบนี้ ...ที่ต้องการมีสักวินาทีอยู่อย่างเงียบๆ ...สายน้ำแห่งเจ้าพระยายังคงนำเอาผักตบชวาไหลผ่านความรู้สึกผมไปเป็นช่วงๆ ... ...ในความเงียบของความรู้สึกนั้น โสทสัมผัสผมได้ยินเสียงสายน้ำไหล ...อีกทั้งเสียงอื้ออึงเรือยนต์ที่กำลังฝ่าท้องน้ำไปเบื้องหน้า เป็นระยะๆ ...ผมได้แต่แปลกใจ ...เหตุใดหนอผมจึงมานั่งเหม่อมองท้องน้ำในยามพลบค่ำเช่นนี้ ...หัวใจผมหนีสิ่งใดกันหนอ ...เปล่าเลยที่รักของผม ผมไม่มีสิ่งใดที่จะให้หนีอีกแล้ว ...มันจบแล้วซินะชีวิตผม ...จบตั้งแต่วันที่คุณกล่าวคำลาอย่างเป็นทางการในคราวนั้น ...นั่นหละเป็นจุดเริ่ม ...ที่ยังไม่มีทางสิ้นวินาทีแห่งความทรมานที่ดำรงอยู่ ณ ปัจจุบัน ... ...แม้ว่าวันนี้ความเป็นคุณจะกลับมาหล่อเลี้ยงหัวใจที่แหลกยับของผมได้บ้าง ...แต่เหล่านั้นก็เป็นเพียงบางขณะในวินาทีที่หัวใจลืมคิดคำนึงถึงความเป็นจริงแห่งปัจจุบันไปเท่านั้น ... ... ...คนดีที่ผมรัก ...วินาทีนี่คุณเป็นเช่นไร ...คุณเคยรู้สึกหรือไม่หนอ ว่าดวงใจชายคนหนึ่งนี้เจ็บเจียนขาดแล้วในบัดวินาทีนี้ ... ...เฮ้อ.. ...หยุดเถิดหนอความคิดคำนึง ...อย่าทำร้ายตัวเองด้วยความคำนึงนึกเช่นนี้อีกเลย ...ฟ้ามืดลงทุกที ...เก็บกระเป๋า แล้วกลับไปซุกตัวใต้ผ้าห่มและเสพย์ความสุขในฝันดีกว่า ...คงได้เจอคุณที่นั่นนะคนดี. ...เช็ดน้ำตา ...และสวัสดีดวงจันทร์ ปล... ดั่งสายน้ำไหลไปไกล.. ได้แต่ทอดตามอง และลอยปรารถนาดีดีตามไป.. หวังใจ ว่าจะไหลไปร่วมรวมกัน ณ ที่ใดสักแห่งหนึ่ง.. ที่เรา อาจรู้สึกได้ถึงกัน
25 พฤษภาคม 2549 15:21 น. - comment id 579556
ลุ่มน้ำเจ้าพระยา สักวันหนาจะไปเยือน คำนึงมิเคยเลือน ขอเป็นเพื่อนไปด้วยคน ไม่เคยได้ไปสัมผัสเลยค่ะ...จินตนาการเห็นเป็นภาพแล้วรู้สึกดีจังค่ะ...
25 พฤษภาคม 2549 18:21 น. - comment id 579611
ขอบคุณค่ะ คุณเพลงพราย มีเรื่องราวมากมายไหลหลั่งตามกระแสน้ำแม่เจ้าพระยานะคะ ปราณ ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นประมาณ 6-7 ปี รู้สึกผูกพันเป็นพิเศษราวกับเป็นภูมิลำเนา อาจบางที ... มีความรู้สึกเหมือนกับว่า เมื่อภพชาติก่อนมามีความผูกพันกับลุ่มน้ำนี้ด้วยซ้ำ ในบางช่วงเวลาแห่งความสงบ ภาพหลากไหลเข้ามาในห้วงคำนึง หอมหวานยิ่งนัก ..................................... ปักษาวายุ สถานที่นั้นยังสวยเหมือนเดิมค่ะ ... ยืนยันได้ แต่มีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไป ... พี่ปราณเพิ่งไปเยือนมาเมื่อไม่กี่สัปดาห์นี้เอง วัดระฆัง มีธุรกิจขายบุญ เกลื่อนมากมาย คนขายสังฆทาน ก็เรียกให้คนซื้อ บอกว่า จะไปนิมนต์หลวงตาให้ ตรงนี้เชื่อว่าเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งร่วมกับหลวงตารูปนั้น ท่านคงมีคนถวายสังฆทานมาก ท่านจึงขายต่อให้คนนำสังฆทานที่มีคนถวายมาจัดเป็นถังๆ แล้วนำมาถวายท่าน แล้วก็ขายต่อจนกว่าของจะหมดอายุ (ตรงนี้เคยได้ยินมาว่า พระบางรูปเป็นเช่นนี้จริงๆ) ขายสัตว์ให้ปล่อย เช่น สัตว์น้ำ แล้วเขียนบอกว่า ปล่อยอะไรจะช่วยให้ชีวิตเจริญไปในด้านไหน เกิดวันไหนต้องปล่อยกี่ตัวๆ หรือนกถูกขังกรงแล้วก็ให้คนใจบุญซื้อไปปล่อย ขายอาหารเลี้ยงปลา ... สมัยที่พี่ปราณอยู่แถบนั้น ยังไม่มีธุรกิจนี้เลย มีภาพปลากับนกพิราบที่อยู่รวมๆ กัน เบียดๆ กัน รอคอยเศษอาหารจากคน ปลาตัวใหญ่มากๆ เลยค่ะ ปลาช่อนกับปลาดุกตัวใหญ่เท่าท่อนแขน และแน่นอนใหญ่กว่าท่อนแขนพี่ปราณอีกนะคะ เวลาคนให้อาหาร ปลาจะมารวมๆ กัน เบียดกัน กระโดดขึ้นมาจากน้ำ แย่งอาหารกัน แน่นอน ปลาตัวเล็กย่อมแย่งอาหารไม่ทัน และปลาตัวใหญ่ก็ต้องมีบางตัวเสียดสีและบาดเจ็บ ดูๆ ไปแล้วน่าสงสารจังเลยนะคะ .... ไม่รู้ว่า คนทำได้บุญ เพราะสุขใจที่ได้ให้ทาน แต่เหล่าปลาเดือดร้อนด้วยอำนาจความอยากในอาหาร อำนาจแห่งกิเลสที่เหล่าสัตว์ต้องดิ้นรนและหลุดพ้นยังไม่ได้ นี่คือเหตุเกิดของ \"กรรม\" ไปเยือนลุ่มน้ำเจ้าพระยาในครั้งที่ผ่านมา ... พี่ปราณ ได้อะไรกลับมาเยอะค่ะ ไว้มีโอกาสคงได้เขียนแลกเปลี่ยนกันอ่านอีกนะคะ ..................................... คุณเพียงพลิ้ว (สาวอ้อนหวาน) ร้านอาหารที่มีต้นโพธิ์อยู่หน้าร้าน ใช่ร้าน ต้นโพธิ์ ไหมคะ อยู่ตรงข้ามกับ \"บ้านพระอาทิตย์\" หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ร้านนั้นอาหารอร่อยมากๆ เลยค่ะ เคยไปทานกับเป็นกลุ่มๆ กับเพื่อนๆ บ่อยๆ ร้านอาหารแถวท่าพระอาทิตย์ในยามเย็นย่ำ สำหรับผู้ชื่นชมหลงใหลในยามราตรี มีหลายร้านที่น่าสนใจ เช่น ร้านกิน-ดื่ม บรรยากาศก็ใช้ได้ สมัยนั้นมีงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนๆ ก็จะไปหาอะไรทานกันแถบนั้นบ่อยๆ มะตะบะ ร้าน คุณแม่ ก็อร่อยดีเหมือนกันค่ะ ... ถนนแถวนั้นเงียบสงบ สะอาด และอากาศดีพอสมควร แถวนั้นมีร้านหนังสือเดินทางด้วย เป็นร้านหนังสือเล็กๆ เมื่อก่อนชื่อร้านหนังสือเล็กๆ ขายหนังสือทำมือและวรรณกรรมเยาวชน เจ้าของร้านน่ารักมาก แต่งตัวเหมือนตุ๊กตา พูดจาไพเราะ ..................................... คุณมะกรูด ลองไปเตร็ดเตร่แถวนั้นดูสิคะ ... แล้วคุณจะหลงใหลนะ ..................................... คุณแทนคุณแทนไท (หนุ่มอารมณ์โรแมนติก) งานเขียนของคุณยังให้อารมณ์ละเมียดละไมเหมือนเดิม ขอบคุณค่ะ คุณแทนคุณแทนไท ทำให้ปราณ อยากกลับไปนั่งเล่นยามตะวันตกดินในแถบท่าพระจันทร์อีก ... ..................................... คุณสลักเสลา มีโอกาส ลองไปแถบนั้นสิคะ ... มีร้านหนังสือเก่าๆ หลายร้าน มีอาหารอร่อยๆ มีบรรยากาศเก่าๆ (น้องชายของปราณ เคยไปเดินๆ แถวนั้น แล้วเปรยๆ ว่า บรรยากาศเก่าๆ) มีศิลปวัฒนธรรม ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนร่วมเข้ามาในกระทู้ค่ะ
28 พฤษภาคม 2549 10:17 น. - comment id 580061
เจ้าพระยาอ้าแขนคอย เรือลำน้อยกลับคืนหวน คืนถิ่นเก่าเฝ้าทบทวน จำถี่ถ้วนแหล่งเคยเนาว์ มนต์เสน่ห์ลุ่มเจ้าพระยาจางลงหรือไรจึงไม่หวนคืน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
