ในโลกกว้างอินเตอร์เนตที่ล้ำยุค ฉันถูกฉุดจากความจริงสู่ความฝัน โลกภายนอกจะเป็นไงช่างหัวมัน แค่ตัวฉันบันเทิงใจเท่านั้นพอ มีwebsiteมากมายให้สัมผัส มีเพื่อนChatอีกทั้งGameสุขจริงหนอ แม้ดึกดื่นอดตาหลับไม่ได้นอน ไม่ทอดถอนมีความสุขสนุกจริง ถึงจะมีศูนย์ข้อมูลแหล่งความรู้ ให้เลือกดูทุกแขนงแทบทุกสิ่ง หยุดขวนขวายเพิกเฉยทำแน่นิ่ง ฉันแน่จริงไม่ง้อ..เลิกสนใจ เพื่อนก็เตือนพ่อก็ว่าไม่เห็นสน ฉันมันคนเก่งกล้ามาแต่ไหน เล่นแค่นี้..แล้วติดเนตบ้ารึไง ฉันเป็นใครไม่ต้องห่วงมาสอนกัน มาวันนี้เหมือนถูกปลุกจากความฝัน ด้วยงงงันนี้นะหรือคือตัวฉัน ทั้งผอมซูบขี้โรคสารพัน สายตาสั้นเพื่อนห่าง..เกรดแย่ลง เริ่มตระหนักหันมองสิ่งเก่า เก่า รอบตัวเราเปลี่ยนแปลงแล้วทุกสิ่ง โลกยังคงหมุนไปไม่หยุดนิ่ง แต่โลกทิ้งความโง่เขลาให้กับเรา จากวันนี้จะเริ่มทำตัวใหม่ ไม่ปล่อยใจมีสติเลิกขาดเขลา กลับมาสู่ความจริงสมเป็นเรา เลิกมัวเมานี่แหละฉัน..คนไซเบอร์ 14 ม.ค. 45 / 17.00 น.
15 มกราคม 2545 17:59 น. - comment id 30587
ให้แง่คิดได้ดีเลยครับ
16 มกราคม 2545 00:27 น. - comment id 30654
น้องสาวพี่คนนี้เก่งที่สุดในโลกเลย... แอบไปซุ่มมาก็ไม่บอก... แต่งได้สุดยอดเลย ขอชื่นชม พี่อ่านแล้วปลื่มมากเลยจ้า..........
16 มกราคม 2545 13:45 น. - comment id 30717
ขอบคุณคับผม แหะ แหะ
17 มกราคม 2545 01:10 น. - comment id 30807
มันไม่ใช่ความโง่เขลาหรอกนะเล่ ความสุขของคนเราแตกต่างกัน แต่เราต้องไม่ลืมว่าความพอดีอยู่ที่ไหน ถ้าไม่ใช่เพราะโลกไซเบอร์ เจทท์จะมีโอกาสเจอเพื่อนดีๆ อย่างเล่เหรอจ๊ะ ^-^ พูดแล้วเขิน....
17 มกราคม 2545 14:09 น. - comment id 30900
ใช่อ่ะเจทท์ ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้เล่ก็คงไม่ได้รู้จักกับเพื่อนที่แสนดีอย่างเจทท์ เล่ดีจัยมากเลยยย
17 มกราคม 2545 14:18 น. - comment id 30901
กลอนบทเนี้ยเล่เขียนขึ้นมาก็เพราะว่าตัวเล่เคยเล่นเนตเพื่อความบันเทิงอย่างเดียว ทั้งๆ ที่เนตมีอะไรที่ตั้งมากมายที่น่าสนใจแต่เล่ก็มองข้ามมันไป มันก็เลยเหมือนคนโง่ที่มีของดีแต่ใช้ไม่เป็น แต่ตอนนี้เล่ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว เล่รู้จักที่จะใช้เนตมากขึ้นแล้วล่ะ ^O^