เพื่อนจ๋า...กำลังมองข้าพเจ้าอยู่แห่งใหน ส่งแรงใจ...ให้ข้าพเจ้าแกร่งอีกสักหน เหมือนตกลงไปในหลุมลึกร้างไร้ผู้คน หมองหม่นอ้างว้างหมดหนทางไป ข้าพเจ้าขอหลบในหลุมมืดชื้นกลืนน้ำตา ขอหลับสักเพลาเช้าค่อยรีบเร่งใหม่ พรุ่งนี้...ค่อยรวบรวมแรงและกำลังใจ ลุกขึ้นยิ้มอย่างสดใส แล้วโผบินไปให้ไกลสุดตา ...กัณมัทรี...
9 พฤษภาคม 2549 22:26 น. - comment id 576053
พรุ่งนี้ก่อนที่เจ้า............จะไป จงรับรู้ใส่ใจ.................สักบ้าง เพื่อนยังอยู่ห่วงใย.........พันผูก มิตรภาพมิเคยร้าง.........เหือดแห้งจืดจาง
10 พฤษภาคม 2549 08:02 น. - comment id 576083
วันนี้ยังมืดมน จะรให้ถึงวันพรุ่งนี้ที่สดใสนะคะ
10 พฤษภาคม 2549 10:15 น. - comment id 576102
goldfish ท่านสหายในบทกลอน ชื่นใจในน้ำใจที่พึงมีให้ต่อเพื่อน ..........ขอบคุณครับ...... เพียงพลิ้วคะ....ข้าพเจ้าหายไปกลับมาท่านยังมีน้ำใจขอบคุณนะคะ คิดถึงนะ