มิได้หวัง ว่ามี ได้วันนี้ มิได้มี สิ่งใด ให้แปรผัน ก็เดิมๆ บทเก่า เข้าใจพลัน ไม่มีอัน เปลี่ยนท่า ทางอื่นไป คนเขาเขียน นิยาย ให้เราอ่าน ได้แทรกผ่าน ความรู้ คู่หนุกหนาน จดบันทึก ตรึกตรอง ทีละนาน กว่าจะผ่าน พ้นวรรค สลักใจ ยิ่งได้อ่าน ยิ่งรู้ ยิ่งต้องคิด โอ้ชีวิต บาปกรรม ซ้ำไฉน ให้เราต้อง เครียดคิด ทุกครั้งไป ไม่เป็นไร ทุกแต่สุข สนุกรมย์ กิมย้งเขียน เพียรแปร น.นพรัตน์ ช่างสลัก เสลาสลวย รวยคำยิ่ง ได้อ่านแล้ว จิตใจ ต้องระวิง นอนนิ่งๆ อ่านไป ให้ติดตาม เหมือนได้เป็น พระเอก ท่องโลกยุทธ เข้าไปผุด โผล่โอ่ ในนั้นได้ อยากจะเป็น ตัวได ก็เป็นไป ก็เป็นได้ ในจิน ตนาการ หนึ่งเขียน หนึ่งแปล และหนึ่งอ่าน สนุกสนาน เยี่ยงนี้ หรือไฉน ให้แง่คิด ความรู้ ตั้งมากไง แล้วไผล เผลอตัว กลั้วโลกีย์ เอาละโว้ย เอาละว้า ก็พลั้งแล้ว ดังดุจแก้ว ผ่านดื่ม ไม่ลืมได้ ก็ล้างใหม่ อีกครั้ง จะเป็นไร เดี๋ยวก็ใส เหมือนเก่า สะเด่าดี นิยายนี้ คงคู่ อยู่ค้ำฟ้า เผลอจะน่า นานกว่า ตนเป็นไหน โลกจะอยู่ คนจะหาย ไม่เป็นไร จนกว่าไฟ จะล้าง โลกแล้วกัน ขอเทอดทูน บูชา ท่านผู้แต่ง เพราะได้แสดง ให้เห็น เป็นตัวอย่าง ว่านอกจาก ความมัน หยดหยาดยาง ก็เจือจาน ความรู้ แปลกๆดี
ผู้ไม่มีหัวใจ 5 พ.ค. 2549 22:15 น. - ID 88942 
1264
0
0
5 พฤษภาคม 2549 22:44 น. - comment id 575134
เพราะครับ อ่านแล้วซึ้งมาก แต่งได้ไงครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
