เจ้าชาย...

rain..

   ผูกพันในวันเหงา           เคยเพ้นท์ดาวพร่างพราวฟ้า
เป็นฝันร่วมกันมา            ดาวระยิบกระพริบ..งาม
    ฉันเป็นเจ้าหญิงรั้น ..    เจ้าชายปันฝันติดตาม..
ชิงชังมิสั่งห้าม              เขียนตามจินต์แสนยินดี..
   อบอุ่นในมิ่งมิตร           ต่างเพียง"คิด"ใช่ผิดที่
สัมผัสใจดี๊ดี ..              ระบายฟ้า..ให้กล้า..ลอง..
     ป่าไม้และภูเขา          เมฆบางเบาลอยฟูฟ่อง..
นกกาผีเสื้อมอง..        โลกที่เร้นคุณเห็น..  มัน
      ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า        เพียงเปิดตาตามหา..ฝัน
เจ้าชายต้องมุ่งมั่น        เปลี่ยนโลกเรา..อย่างเข้าใจ..   
   เคียงข้างแม้ต่างฝัน..       เจ้าหญิงรั้นเจ้าชาย..ให้
เคยเลือกสิ่งใด..ได้?       ขอภาพเพ้นท์..เป็นโลกเรน ..
     เจ้าชายถือดาบยาว        เจ้าหญิงก้าว..มิหลบเร้น
เส้นกั้นคือกฏเกณฑ์        แค่เพียงผ่าน..ตำนาน..ลอง..
    เจ้าหญิงจำอำลา           ฟ้องพ่อจ๋าที่หน้าห้อง..
ขอพ่อมาปกป้อง            โลกสับสนค้นมิเจอ..
  
             (อีกแป๊ป..  เรนมาต่อนะคะ..  )
        """"""""""""""""""""""""""
     ก็ทุกครั้งที่เรนคิดอะไรไม่ออก..เรนจะถามพ่อ..
ที่นี่ในบทกวีที่เป็นของเรน..  คือท้องฟ้าที่เป็นกระดาษแผ่นใหญ่..ที่เรนสามารถระบายสีต่างๆได้อย่างมั่นใจ.. 
 สีเทียนในกล่องสวยของพ่อที่เรนแอบเก็บไว้.. 
พ่อคือคนที่เรนรักและผูกพัน..   ทุกครั้งที่เรนมองพ่อ..
เรนรู้สึกปลอดภัย..
 พ่อชอบเล่านิทาน.. เจ้าหญิงน้อยกับเจ้าชาย..  เรนไม่เคยเบื่อด้วยดิคะ..   
เจ้าหญิงน้อยกับโลกที่เธอหวาดกลัว..และวันหนึ่งเธอก็ได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็น.. เธอไม่ใช่คนอ่อนแอ..
 พ่อบอกว่า.. เรนคือ เจ้าหญิงน้อยของพ่อ.. ของย่า.. และของแม่..
เมื่อพ่อจากไป.. .
เรนผิดที่ไม่ได้ดูแลพ่อ..     
 
ผู้ชายคนนั้น..ทำร้ายความรู้สึกของเรน ..   
พี่ชาย.. ไม่อยู่ ..มามี้ก็ไม่อยู่..    โลกวุ่นวายจัง..!
       ....