รุ่มร้อนกระอ่วนอก............เอาเหลือ โน่นนี่มีเย็นเจือ.............อยู่บ้าง นู่นนู่นร่มเหลือเฟือ......พักเหนื่อย กันนอ เกลอห่อนไปห่างข้าง...เล่นเย้าเชิญสรวล
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 24 ก.พ. 2549 00:33 น. - ID 86962 
848
8
0
24 กุมภาพันธ์ 2549 00:50 น. - comment id 562851
ผมกับเด็กๆม.ต้น ไปวาดรูปที่ริมหนองน้ำกันครับ พวกเขาตื่นเต้นกันมากกับกิจกรรมศิลปะนอกห้องเรียน หนองน้ำที่ใช้เป็นทำเลเขียนรูปอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนักครับ เดินลัดเลาะไปราวกิโลเดียวก็ถึง เสร็จแล้วก็ได้ภาพพวกนี้มาอวดกัน ผมบอกพวกเขาว่า ภาพที่แต่ละคนวาดนี่ใช้ประกอบการทำหนังสือเล่มได้ดีนักแล แล้วผมก็ทำหนังสือเล่มจากภาพพวกนี้ไปให้ดู นี่ก็ยิ่งทำให้พวกเขาตื่นเต้นกันใหญ่ ผมว่า อย่างน้อยศิลปะก็ให้หัวใจที่สงบสุข อย่างมากกว่านั้นต้องคิดเอาเอง พูดถึงตอนนี้เด็ก ๆ เงียบ ครับ ไม่รู้ว่าทึ่งหรือทำเป็นอึ้ง -ฮา ตอนนี้ 0.52 น.แล้วครับ ลูกชายของผมเพิ่งขึ้นไปนอน การบ้านของเขาเยอะมาก มากจนน่าสงสาร ไปเรียนโรงเรียนในเมืองก็ยังงี้แหละครับ ถ้าเรียนโรงเรียนบ้านนอกเหมือนผมป่านนี้คงหลับฝันไปถึงไหนนานแล้ว ผมเองกินกาแฟไปแก้วนึงเลยยังไม่ง่วงครับ กะจะอ่านอะไรในนี้อีกซักหน่อยก็จะขึ้นไปนอนบ้าง งั้นผมกล่าวราตรีสวัสดิ์ตรงนี้เลยนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 01:19 น. - comment id 562856
เรนชอบภาพนี้จัง.... สีเขียวของต้นไม้..ที่ดูอบอุ่นและสดชื่น.. ตอนเรนเป็นเด็ก.. เรนออกไปเขียนภาพกับพ่อเรนบ่อยมากด้วยดิคะ .. พ่อชอบขับรถพาเรนไปที่ มอแม่โจ้.. และที่แม่ริม.. พ่อเรนชอบที่นั้น .. ม๊ากๆด้วยดิคะ .. พ่อบอกว่า .. ธรรมชาติให้คุณประโยชน์กับเรามากมาย.. พ่อสอนเรน.. ไม่ให้ทำร้ายธรรมชาติด้วยนะคะ.. ... เรนว่า..ตอนนี้น้องๆเค้าคงหลับปุ๋ย..แน่ๆเล้ยย.. กี้เรนก็เพิ่งทำโครงงาน.. มามี้บอกเรนว่า.. นั้นเป็นหน้าที่ ที่เรนต้องทำเช่นเดียวกับน้องๆ.. หน้าที่ ที่ใครๆก็บอกเรนแบบนั้น.. .. เรนขอให้คุณหลับและฝันดีนะคะ..
.. ...
24 กุมภาพันธ์ 2549 07:29 น. - comment id 562870
ตอนเด็ก จำได้ว่า เส้นทางที่จะไปบางแสน ทางถนนซ้ายมือ จะมีทิวต้นสนเรียงเป็นแถว ตอนนั้น ไม่รู้จักเส้นทางหรอก รู้แต่ว่า ถ้าถึงตรงนี้แล้ว อีกไม่ไกลนัก ทางขวามือ ก็จะเป็นโรงสีข้าว ที่รู้ว่าเป็นโรงสีข้าว ก็เพราะผู้ใหญ่บอกมา ถึงแม้ว่าจะเมารถ .. แต่ก็ยังอยากไปเที่ยว และให้กำลังใจตนเองเสมอว่า \"..ครึ่งทางแล้ว... อดทนอีกนิด..\" เห็นรูปวันนี้ ทำให้นึกถึงต้นสน ณ สถานที่นั้นค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2549 07:39 น. - comment id 562872
คงได้เห็นกลอนรวมเล่มคุณก่อพงษ์ กับภาพประกอบลูกศิษย์ตัวเล็กๆ ของคุณนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 09:27 น. - comment id 562901
เป็นคนชอบวาดรูป... ที่บ้านพ่อ แม่ ก็ไม่ได้สอนหรือส่งเสริมอะไรเป็นพิเศษ เพราะความที่ที่บ้านไม่มีตังค์ด้วยมั้ง พ่อแม่ทำนา วันๆ ตื่นแต่ฟ้ายังไม่สาง กว่าจะกลับถึงบ้านก็ย่ำค่ำ ตอนเด็กๆ เคยนึกเล่นๆ นี่นะถ้าหากพ่อแม่รวยก็คงดี คงได้ไปโรงเรียนดีๆ ได้เรียนพิเศษ ได้เสื้อผ้าสวยๆ แต่มาถึงวันนี้กลับบอกตัวเองว่า โชคดีแค่ไหนที่เกิดมาจน... ความลำบากที่มีย้ำเตือนให้รู้จักคุณค่าของทุกสิ่งที่ได้มา ความสุขที่ผ่านมาตามวาระครั้งคราว ก็คงสุขไม่น้อยไปกว่าคนมีเงินหลายคนที่ไม่เคยลำบาก แต่คนที่ยังลำบากและยอมลำบากมาตลอดคือพ่อแม่ พ่อฉันเป็นชาวนา แม่ฉันก็เป็นชาวนา เมื่อยังเด็กฉันเองก็เป็นชาวนา พ่อและแม่สอนให้ฉันรู้จักค่าของข้าว ด้วยการสอนฉันทำนา ที่ทุ่งนาแดดร้อน... แม่ใส่ผ้าซิ่นเสื้อแขนยาวใส่หมวกผ้าปิดหน้า พ่อไม่ใส่เสื้อมีแค่กางเกงขาก๊วยโพกหัวผ้าขาวม้า แดดร้อนเปรี้ยงๆ เราพ่อ แม่ และลูกๆ นั่งกินข้าวบนเถียงนา เราหัวเราะสดใส มีความสุขใจ ทั้งที่มีกินแค่ข้าวเหนียวจิ้มปลาร้า กลับบ้านพลบค่ำ แม่ทำกับข้าว พ่อนั่งฟังลูกอ่านตำรา มานี มานะ ปิติ ชูใจ จนถึง แก้ว กล้า แม่ชอบเรื่องนั้นนักหนา มอ มอ เจ้าไม่กินหญ้า มอ มอ แม่วัวตัวโต .................................... อีกหนึ่งกิจกรรมที่ชื่นชอบมากคือ การอ่าน ตอนเด็กๆ ก็ชอบอ่านหนังสือให้พ่อ แม่ ฟัง โตมาหน่อยก็อ่านหนังสือพุทธประวัติให้ยายฟัง เรียนภาษาอังกฤษ ฝึกอ่านออกเสียง พ่อซึ่งไม่รู้ภาษาอังกฤษซักตัว .. ก็ยังนั่งฟัง โตมาไม่ค่อยได้อ่านออกเสียงเพราะติดอ่าน พวกเรื่องยาว วรรณกรรมแปล แต่ก็ยังอ่านหนังสือพิมพ์ที่ยืมจากบ้านผู้ใหญ่บ้านให้พ่อฟังเป็นประจำ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ เมื่อยังเด็กค่ะ แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ เวลาท้องถิ่น 3.31 นาฬิกา
24 กุมภาพันธ์ 2549 10:01 น. - comment id 562906
เห็นทิวสนเรียงรายคล้ายแถวทหาร..ให้ความรู้สึก...เย็นตา ดูสบายใจ คิดถึงเวลาขับรถผ่านสวนสมเด็จพระสุริโยทัย ก้อจะเป็นทิวแถวลักษณะเดียวกัน...ชวนให้อยากไปเดินเที่ยว หรืออกกำลังตอนเช้าๆน่ะครับ...
24 กุมภาพันธ์ 2549 22:55 น. - comment id 563061
สวัสดีครับคุณเรน คุณเรนโชคดีจังนะครับ มีภาพที่นาประทับใจกับคุณพ่อ ผมเอง ไม่รู้ว่าลูกจะประทับใจแค่ไหน เราก็เคยเขียนรูปด้วยกันนะ เขาเขียนเส้น ผมลงสี เสร็จแล้วก็ได้รูปใส่กรอบแขวนไว้กับผนังบ้าน เอาไปประกอบหนังสือบ้างก็มี ตัวผมเองผมมีความสุขและพอใจนะที่ได้ทำกิจกรรมแบบนี้กับลูก ๆ ถ้าเป็นได้ผมก็อยากพาพวกเขาท่องเที่ยว แล้วเขียนบันทึกเรื่องราวไว้อ่าน คิดว่าซักวันน่าจะเป็นไปได้ ซึ่งผมและลูก ๆ ก็คงมีความสุขมาก ขอบคุณคุณเรนนะครับที่เข้ามาพูดคุยด้วย ตอนนี้ลมตะวัน ปานตะเว็น และแม่ของเขาหลับกันหมดแล้วครับ ส่วนผมก็จะอ่านหนังสืออีกซักหน่อยจึงจะขึ้นนอน พรุ่งนี้ผมยังต้องไปเรียนครับ ส่วนลูก ๆ ได้พักกัน
24 กุมภาพันธ์ 2549 23:03 น. - comment id 563062
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา
ในวัยเด็กผมเคยไปต่างถิ่นกับแม่ครับ
ไม่ใช่ไปเที่ยวแต่เป็นเอาของไปแลกข้าวมากิน
ช่วงนั้นฟ้าฝนแล้งหลายปี ข้าวในยุ้งของเราเกลี้ยงเลย ของที่แม่พาเอาไปแลกข้าวคือหน่อไม้อัดปี๊บ ชาวนาแถวเขื่อนลำปาว กาฬสินธุ์ ให้ข้าวแก่เราตั้งเยอะ ภาพพวกนี้ยังติดตาของผมมาจนถึงทุกวันนี้ และความฝันในยามค่ำคืนที่ผมพลัดหลงกับแม่เข้าไปในป่าที่ไม่รู้จักก็ยังอยู่ในความจำแจ่มชัดไม่ลืมเลือนไปเลย
ความอดอยู่ในความทรงจำของผมได้นานกว่าความอิ่มนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 23:06 น. - comment id 563063
ทักทายคุณร้อยแปดพันเก้า คนเรามีความใฝ่ฝันที่รอเวลาเป็นจริงตั้งหลายอย่างนะครับ ดูเหมือนสิ่งนั้นหล่อเลี้ยงหัวใจเราด้วย ใช่ไหมครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 23:19 น. - comment id 563064
สวัสดีครับคุณยังเยาว์ ผมเห็นภาพที่คุณเล่าชัดเจนแจ่มแจ๋ว คุณเป็นนักเล่าที่ดีมากคนหนึ่ง และนี่ก็ทำให้ผมคิดถึงเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งด้วย เธอชื่อ สนแก้ว ผมไม่ได้เจอเธอนานมากแล้วล่ะ สมัยที่ผมทำจุลสารเอาสนุก ผมเคยขอให้เธอเขียนเรื่องให้เพื่อลงหนังสือ เธอใช้เวลาเขียนแป๊บเดียวเองครับ หยิบเรื่องที่ผมคิดไม่ถึงมาเขียนได้อย่างน่าอ่าน เรียกว่าผมทึ่งเลยนะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอยังเขียนอะไรอยู่บ้างหรือเปล่า ค้นหาในเน็ตก็ไม่เห็นนาม สนแก้ว เลย พูดถึงเรื่องอ่านหนังสือนี่ผมก็โชคดีนะครับ เพราะวัยเด็ก บ้านของผมอยู่ใกล้บ้านครู ครูชอบอ่านหนังสือมาก และมักแบ่งหนังสือให้ครอบครัวของผมอ่านเสมอ แบบหอบมาให้เป็นหีบ ๆ เลย ผมติดนิยายมาตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ แม่ก็ชอบอ่าน น้องของผมก็ชอบอ่าน เห็นแม่เล่าว่า ตอนที่ตั้งท้องผม ท่านก็อ่านหนังสือเป็นประจำ แม่เป็นชาวนานะครับ แต่เรื่องอ่านหนังสือนี่ทันสมัยมาก อ่านได้ทุกแนว พอโตมา นอกจากอ่าน ผมยังสะสมหนังสือด้วยหนังสือเก่าบ้างใหม่บ้าง ตามแต่จะซื้อหาได้ ทุกวันนี้เวลาลมตะวัน ปานตะเว็นจะทำรายงาน แทบไม่ต้องไปห้องสมุดไหนเลย ค้นเอาจากที่พ่อสะสมไว้ให้ก็เกือบพอ คุณครูของลมตะวันเคยมาเยี่ยมบ้านเรา ท่านยังชมเลยว่าดีจังมีหนังสือให้อ่านให้ค้นคว้า ผมอยากเชียร์ให้คุณยังเยาว์เขียนต่อไป ผมอยากมีคนรู้จักเป็นนักเขียนนะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2549 23:21 น. - comment id 563065
และทักทายคุณอรุณสุขด้วย ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
