คิดถึงสัมผัส... อ้อมแขนเกี่ยวกระหวัดเสน่หา เสียงกระซิบอ่อนโยนยังตรึงตรา รอยจุมพิตคงค้างคาไม่หายไป คิดถึงความรัก... เคยสมัครภักดีไม่หวั่นไหว ไม่เคยลืม ไม่เคยร้าง ไม่ห่างไกล แต่วันนี้หัวใจ ใยเปลี่ยนแปร คิดถึงเธอ... ผู้หันหลังเดินจากไปไม่แยแส ผู้เหยียบย่ำแล้วทอดทิ้งไม่เหลียวแล แม้เจ็บแค้นแต่ยัง..คิดถึงเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2549 22:18 น. - comment id 560918
งานคุณเพราะค่ะ... มาเยี่ยมขอบคุณ..คุณเถ้าธุลีด้วยค่ะ.. จำได้ว่า.. งานแรก ๆ ที่ผู้หญิงช่างฝันเขียน..จะไม่มีสัมผัสระหว่างบท และคุณเถ้าธุลีเป็นคนแรกที่แนะนำ ทำให้ผู้หญิงช่างฝันพัฒนางานเขียนของตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิม ระลึกอยู่เสมอค่ะ.. ว่าคุณคือครูคนแรก... ขอบคุณด้วยใจจริงค่ะ..
15 กุมภาพันธ์ 2549 16:50 น. - comment id 561110
หากเพียงได้มีรักวางไว้ในใจ แม้วันนี้เหลือเพียงความทรงจำที่งดงาม ก็ยังดีค่ะ
15 กุมภาพันธ์ 2549 17:29 น. - comment id 561139
คิดถึงสัมผัส..... คิดถึงความรัก..... คิดถึงเธอเสมอ..... แวะมาทักทายอ่ะค่ะ.....
16 กุมภาพันธ์ 2549 12:06 น. - comment id 561323
--ผู้หญิงช่างฝัน-- เหรอคะ แอบลืมไปแล้วนะเนี่ย แหะ ๆ ไม่บังอาจเป็นครูของใครหรอกค่ะ เป็นแค่เพื่อนที่เขียนกลอนเหมือนกันดีกว่าเนอะ ขอบคุณนะคะที่นึกถึงกัน --ฟา-- นั่นสินะ .... --ammydear-- คิดถึงไปหมดแล้วค่ะตอนนี้