อยากปิดหูที่เคยได้ยิน อยากปิดตาที่เคยได้เห็น อยากหลุดพ้นตัวตนที่เป็น ไม่อยากลำเข็ญเช่นปุถุชนธรรมดา อยากหลุดพ้นจากความโศกเศร้า ที่รุมเร้าเข้ามาดั่งกำแพงหนา อยากจะหนีไปไกลสุดตา จากโลกที่แสนเหนื่อยล้าและบ้าบอ แม้ใครจะบอกว่านี่หละชีวิต มันเป็นไปตามลิขิตที่ไม่อาจร้องขอ มันเป็นชะตาที่ฟ้าเป็นผู้ถักทอ ตั้งแต่เราได้ก่อเกิดมาเป็นคน ความสุข-ทุกข์มันเป็นธรรมดาโลก ความเศร้าโศกเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกพ้น คนเราไม่ว่าจะรวยหรือจะจน ถ้าหากยังเป็นปุถุชนก็ยังคงตัองทุกข์ทนอยู่ดี หากชีวิตได้เข้าถึงธรรมแท้ ก็พอจะมีทางแก้ในทุกข์นี้ จงว่างไว้ไม่ว่าสุข-ทุกข์ใดมี ไม่ต่อเติมเสริมทวีให้เป็นมูล เพียงเท่านี่ก็เพียงพอจะดับทุกข์ ไม่เกิดสุข ไม่เกิดดับ ไม่ลับหาย เป็นเพียงความว่างเปล่าทั้งใจกาย ไม่ทุรนทุรายแม้ร้ายมี
เจน_จัดให้ 13 ก.พ. 2549 19:52 น. - ID 86494 
1180
0
0
13 กุมภาพันธ์ 2549 20:22 น. - comment id 560580
ตัวเรานั้นได้ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ ที่ยากสุดคือทำดีเป็นหนักหนา ถึงทำเลวมากมายกลับไกลตา ที่นรกอยู่ตรงหน้าอาจไม่จริง ดูจากเหตุคนทำเลวที่มีเยอะ กลับไม่ทุกข์กลับสุขและสมหวัง บ้านอย่างวังเปรียบกับคนดีๆที่เห็นกัน อยู่อย่างฝันที่ทำได้แค่ทำดี ตัวเรานี้มีมือเพียงสองมือ อยู่ที่ว่าจะเลือกทำสิ่งไหน อย่างเจ็บมากเจ็บน้อยรวดเร็วหรือทันใจ ไม่ต้องไปอยู่นรกสุขอย่างเทวดา อันมุนษย์ตัวเราคิดเป็นโทษ คิดประโยชน์มีมากเป็นหนักหนา คิดสันโดษแยกตัวเป็นปุถุชนธรรมดา ไม่ต้องเป็นอย่างคนที่ว่าคนเลวเขาทำกันมาฝากกลอนเล็กน้อยนะคะ เยี่ยมเยียนกันคะ
14 กุมภาพันธ์ 2549 00:43 น. - comment id 560641
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
