เป็นเรือน้อยลอยวน...ที่หม่นหมอง จะหมายปองดอกฟ้า ที่คว้าฝัน แต่เรือล่องท้องน้ำ ไปตามวัน ก็เบี่ยงหัน หวนท่า จะคว้าคืน หรือดอกไม้ปลายฟ้าพาวิโยค เป็นดอกทุกข์ดอกโศกโลกสะอื้น น้ำคำหวานพาลขื่นปร่าคราจะกลืน ดอกสดชื่นเป็นรื่นช้ำกรำชีวิต เรือลำน้อยคอยท่า คว้าจะเทียบ น้ำเคยเลียบก็ลดต่ำ ย้ำในสิทธิ์ ............................................ น้ำลายคายจะคุ้ยกลืนไม่ฝืนนิด ไร้ศักดิ์ศรีที่จะคิดจะค้ำคอ เป็นเรือน้อยลอยวน...คนเขี่ยทิ้ง จึงเวียนวิ่ง วนว่าย ตะกายขอ ทำมารยาหน้าละห้อย ตาปรอยรอ ........................................... ฉันไม่มีกระโปรงพอจะให้ยืม
ละอองน้ำ 9 ก.พ. 2549 09:25 น. - ID 86327 
1052
5
0
9 กุมภาพันธ์ 2549 09:37 น. - comment id 559402
.. ฉันไม่บ้าพอ จะกลับไปรักเธอ .. .. แสบชะมัด
9 กุมภาพันธ์ 2549 10:29 น. - comment id 559418
นะ.. สุด สุด เขียนได้ไงเนี่ย น้ำเสียงเย็นชะมัด..โห..
9 กุมภาพันธ์ 2549 11:11 น. - comment id 559433
..อิอิอิ.. แบบเรนเก๊าะเข้าใจนะคะ..แว้ปป..
9 กุมภาพันธ์ 2549 11:24 น. - comment id 559436
มาคำนับเลยคุณ ละอองน้ำ
9 กุมภาพันธ์ 2549 20:41 น. - comment id 559616
หน้าส่วนตัว
กีกี้
ก็เป็นทีๆ เป็นคนๆ ไปน่ะ
หมอกจาง
ถ้าไม่เย็น ก็เป็นน้ำร้อนสิ เดี๋ยวเผลอสาดใครเข้าจะยุ่ง
rain
พี่ดีใจที่หนูเข้าใจ (อ้าว...ไม่อยู่ฟังก่อนเรอะ)
tiki
อึ๋ย....ผู้อาวุโสมาทำอย่างนี้ไม่ได้นะคะ...
9 กุมภาพันธ์ 2549 21:37 น. - comment id 559653
เป็นเรือน้อยลอยวนช้ำหม่นหมอง น้ำตานองทุกหนจนเสียขวัญ เพราะตัวเขาลับหายห่างไกลกัน ในทุกวันเวลาแม้นนาทีชื่นชมในผลงานคุณเสมอ หายไปนานเลย คิดถึงจัง
24 กันยายน 2549 16:09 น. - comment id 608822
ผู้หญิงไร้เงา ดีใจที่ยังคิดถึงกันนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
