ด้วยซุ่มเสียงบทเพลงบรรเลงอยู่ ช่างนำพาให้รู้ถึงบางสิ่ง ที่ยังค้างยังคาพาอ้างอิง ให้แน่นิ่งพิงพินิจคิดวุ่นวาย ใกล้แล้วหนอ...เวลาที่พาจาก ความพลัดพรากจากกันน่าใจหาย และก็รู้ทุกสิ่งพร้อมกลับกลาย พาลมลายหายไปไม่รั้งรอ คงต้องพอแค่นี้ที่วันนี้ พอสักทีที่ต้องมากลำบากใจ แต่งพอได้พอเป็นเห็นไวไว เหลืออีกห้าวันไปไกลจากกัน อยากจะเห็นสายตาอีกสักครั้ง ให้พอมีพลังต่อสู้ฝัน แม้จากนี้ในวันนั้นต้องจากกัน แม้ใจฉันไม่คิดฝันจะเจอเธอ (ในวันนั้น)