ขอบคุณที่ยังมาบอกว่าปลอดภัย.. ขอบคุณที่ทำให้หัวใจมันโล่งหาย ขอบคุณจิงๆกับเศษน้ำลาย ขอบคุณนะที่ยังทำกันได้ทำกันลง ห้าห้าน่าขำเนอะฉันเป็นห่วงเธอสารพัด ห้าห้ารู้แล้วความเจ็บมีจำกัด..และมีพิษสง ห้าห้าขำตัวเองอยู่ ที่..หลงโง่งม ห้าห้าฉันก็แค่คนสมน้ำหน้าตัวเอง ก็ฉันมันคนมาทีหลัง เป็นแค่เพียงฉากหลังในฉากหนัง..ที่สายตาเธอมองเห็น และยังเป็น ตัวตลก ในคราบนักเลง หึๆ ก็น๊ะ นางมารร้าย แสดงเอง..ครบทุกตอนที่มี ส่วนน้ำตาที่ใช้แสดงในฉากนั้น มันออกมาเอง เป็นน้ำใส..ที่ไร้สี นางมารร้าย..แปลกมั้ย..ตอนจบต้องช้ำทุกที คนเลวแบบนี้..มันก็แค่ตัวละครในนิทานสอนคน แต่ฉันไม่ใช่นักแสดงตัวร้าย ถึงมาทีหลัง ก็มีหัวใจ ใช่ล่องหน ถ้าเธอบอก..ว่าเธอหลอก..เรื่องใครอีกคน ฉันก็คงไม่ทน..แสน้งเป็นนางเอกในคราบคน บนจอหนังของเธอ... ***จอบอจบ***
28 มกราคม 2549 11:34 น. - comment id 556208
แสดงละครน้ำเน่า สมจริง เลียนบทบาทแอบอิง แบบใช้ เนียนแนบสนิทยิ่งชิง- ชังนัก ไร้ซึ่งจริงใจให้ เหล่าล้วนหลอกลวง สวัสดี................คุณ ลายดินสอ
28 มกราคม 2549 13:59 น. - comment id 556234
ชีวิตเป็นดั่งละคร
28 มกราคม 2549 14:33 น. - comment id 556262
เฉ้า ก็อยากรู้เหมือนกัน ที่ผ่านมานั้น..ฉันอยุ่ในฐานะไหน ตัวตลก..ที่เธอเชิด..ให้หลงเชื่อใจ หรือเป็นใคร..หนึ่งคนที่เคยสำคัญ..??? สู้ๆน๊า