หนึ่งใจสองเรานั้นพันผูก ปลอบปลุกเคียงข้างยามห่างเหิน เหยียบย่ำมาไกลเหลือเกิน ก้าวเผชิญโลกใหม่ในเมืองกรุง คิดเอย..คิดถึง ครวญคร่ำรำพึงหนักหนา คิดถึงแม่อยู่ห่างไกลลูกยา ทั้งห่วงหาเหว่ว้า..อาวรณ์ อีกหนึ่งห้วงใจให้หวนคิด ยังผูกพันหวั่นจิตคิดถึงบ้าน ขุนเขาแมกไม้และสายธาร ทั้งสงสารลูกน้อยคอยกลับคืน อดทนเข้มแข็งไว้สิ? ใจข้าฯ. กาลเวลามิอาจย้อนคืนหลัง เติมชีวิตเส้นทางใหม่ให้มีพลัง จุดประกายความหวังให้เบ่งบาน.. ****************
25 มกราคม 2549 16:43 น. - comment id 555531
ยินเสียงแว่วแผ่วเบาเขาข้างหู ฝืนใจดูหันไปใยไม่มี กัดฟันสู้คู่เคียงเรียงวิธี ไม่ถอยหนีเดินหน้าอย่างมั่นคง
25 มกราคม 2549 16:51 น. - comment id 555533
25 มกราคม 2549 19:10 น. - comment id 555565
..สองหัวใจคงมั่นกันเสมอ มีฉันเธอคู่เคียงมิห่างหาย ใจอยู่ใกล้แม้อยู่ห่างทางกาย คิดถึงยังมิคลายจากดวงใจ.. ...ห่วงท่านผู้ให้ก่อกำเนิด ที่ก่อเกิดจะลำบากสักแค่ไหน ห่วงคนรักที่ตัวอยู่ห่างไกล ห่วงทุกห้วงดวงใจที่เคยเนา.. ...มาแวะรับบทกลอนแล้วจ้า.. ชื่นใจจังเลย..
28 มกราคม 2549 16:38 น. - comment id 556292
ใจของแม่แน่แท้.....คงเดิม แวะมาอ่านค่ะ